มาตรการทางกฎหมายในการจัดการทรัพย์สินของวัดที่ได้มาจากเงินอุดหนุนและเงินทำบุญบริจาค

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทรัพย์สินของวัดที่ได้มาจากเงินอุดหนุนและเงินทำบุญบริจาค 2) วิเคราะห์กฎหมายในส่วนของการจัดการทรัพย์สินของวัดที่ได้มาจากเงินอุดหนุนและเงินทำบุญบริจาค ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 และอำนาจหน้าที่ของผู้จัดการดูแล 3) หาแนวทางแก้ไขปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับการจัดการทรัพย์สินของวัดที่ได้มาจากเงินอุดหนุนและเงินทำบุญบริจาค การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ดำเนินการวิจัยโดยเก็บรวมรวมข้อมูลจากแนวคิด ทฤษฎี เอกสารงานวิจัยเกี่ยวข้อง และกฎหมายเกี่ยวกับกฎหมายเกี่ยวกับมาตรการจัดการทรัพย์สินของวัด ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505

ผลการวิจัยพบว่า การจัดการทรัพย์สินของวัดที่ได้มาจากเงินอุดหนุนและเงินทำบุญบริจาคนั้นยังขาดประสิทธิภาพ เนื่องจากพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535 และกฎกระทรวงซึ่งออกตามความในพระราชบัญญัตินี้ ไม่ชัดเจนและอาจเกิดช่องทางการทุจริตได้ จากการวิเคราะห์กฎหมายนี้ ขาดการถ่วงดุลอำนาจ ผู้วิจัยจึงมีข้อเสนอแนะให้ 1) วางระเบียบปฏิบัติภายในวัด ตามหลักพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด 2) จัดให้มีคณะกรรมการผู้มีความรู้ความสามารถ จัดทำรายรับและรายจ่ายทรัพย์สินของวัด 3) พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535 มาตรา 31 ให้อำนาจเจ้าอาวาสเป็นผู้แทนของวัดในกิจการทั่วไป จึงมีอำนาจแต่เพียงผู้เดียว ควรมีการถ่วงดุลอำนาจ ระบุกฎหมายให้ชัดเจน การแต่งตั้งคณะกรรมการวัด ต้องประกอบไปด้วย เจ้าหน้าที่ปกครองท้องถิ่น ข้าราชการ ประชาชน ผู้มีความรู้ด้านต่าง ๆ ได้มีส่วนร่วมการบริหารจัดการทรัพย์สินของวัด ตามหลักธรรมาภิบาล อย่างมีประสิทธิภาพ และสอดคล้องกับหลักพระธรรมวินัย