Relationships between Creative Organization and Performance of Higher Education in Thailand
Article Sidebar
Published:
Jul 9, 2018
Keywords:
Creative Organization Performance Higher Education in Thailand
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to test the relationships between creative organization and performance of Higher education in Thailand. Information from the management of higher education was collected from a sample including 52 people. Questionnaires were used in this study; The statistics used for analyzing the collected data were multiple correlation analysis and multiple regression analysis. The followings were found: Creative organization in the aspect of technology followership had relationship with performance as a whole.
Article Details
Section
Articles (บทความ)
References
เนตร์พัณณา ยาวิราช. (2553). การจัดการสมัยใหม่. ฉบับปรับปรุง (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิเชียร วิทยอุดม. (2554). ทฤษฎีองค์การแนวใหม่. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). นโยบายการประเมินผลการเรียนรู้ตามพระราชบัญญัติ การศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ป แมเนจเม้นท์.
เสน่ห์ จุ้ยโต. (2557). การบริหารแนวนวัตกรรมใหม่. สืบค้น 15 พฤษภาคม 2557, จาก http://lib.vu.ac.th/ULIB/ dublin.php?ID=4688
สุรพันธ์ ฉันทแดนสุวรรณ. (2553). หลักการบริหารธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุดทอง.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2557). สถาบันอุดมศึกษาในสังกัด. สืบค้น 15 พฤษภาคม 2557, จาก http://www.mua. go.th.
Aakey, David A, V. Kumar & George S. Day. (2001). Marketing Research. New York: Wiley and Sons.
Black, Ken. (2006). Business Statistics for Contemporary Decision Making. (4th ed.). USA: John Wiley & Sons, Inc.
Kotler, Philip. (1977). Form sale obsession to marketing Effectiveness. Harvard Business Reviwe. 30(55), 67-75.
Nunnally, J. C. (1987). Psychometric theory. (2nd ed.). New York, NY: McGraw-Hill.
Nunnally, J. C. & I. H. Bernstein. (1994). Psychometric Theory. New York: McGraw-Hill.
Pun, Kit Fai & Anthony Sydney White. (2005). A Performance Measurement Paradigm for Integrating Strategy Formulation: A Review of Systems and Frameworks. International Journal of Management Reviews.7(1),
49-71.
วิเชียร วิทยอุดม. (2554). ทฤษฎีองค์การแนวใหม่. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). นโยบายการประเมินผลการเรียนรู้ตามพระราชบัญญัติ การศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ป แมเนจเม้นท์.
เสน่ห์ จุ้ยโต. (2557). การบริหารแนวนวัตกรรมใหม่. สืบค้น 15 พฤษภาคม 2557, จาก http://lib.vu.ac.th/ULIB/ dublin.php?ID=4688
สุรพันธ์ ฉันทแดนสุวรรณ. (2553). หลักการบริหารธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุดทอง.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2557). สถาบันอุดมศึกษาในสังกัด. สืบค้น 15 พฤษภาคม 2557, จาก http://www.mua. go.th.
Aakey, David A, V. Kumar & George S. Day. (2001). Marketing Research. New York: Wiley and Sons.
Black, Ken. (2006). Business Statistics for Contemporary Decision Making. (4th ed.). USA: John Wiley & Sons, Inc.
Kotler, Philip. (1977). Form sale obsession to marketing Effectiveness. Harvard Business Reviwe. 30(55), 67-75.
Nunnally, J. C. (1987). Psychometric theory. (2nd ed.). New York, NY: McGraw-Hill.
Nunnally, J. C. & I. H. Bernstein. (1994). Psychometric Theory. New York: McGraw-Hill.
Pun, Kit Fai & Anthony Sydney White. (2005). A Performance Measurement Paradigm for Integrating Strategy Formulation: A Review of Systems and Frameworks. International Journal of Management Reviews.7(1),
49-71.