Democratic Political Culture of Thailand
Main Article Content
Abstract
The political culture of democracy will occur when the majority of citizens do their duty, until it has become a value of most people in the society. Examples of which are having discipline, thinking of the benefits of the whole more than the benefits of self, expressing individual criticism of government policies, conscientiously forming groups to protect social or community benefits, and gathering to oppose projects that may adversely affect local communities. Government reform must begin by developing its people to have “the conscience of citizenship.” In fact, true conscience of citizenship must be reflected from the following: First, one must look at society from an ownership point of view. One must feel troubled by the problems of the society and nation. This includes seeing the problems of the country as one’s own that one must be involved in finding a solution. Second, belief that oneself is capable of changing things toward a better direction and that one must help in order to mitigate, fix, or change the social and national problems that occur.
Article Details
References
เครตัน เจมส์ แอล. (2545). คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตัดสินใจของชุมชน, นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
จรูญ หยูทอง-แสงอุทัย. (2557). วัฒนธรรมทางการเมือง. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2560 จาก www.manager.co.th/QOL/View Newsaspx?NewsID=9570000147864
ชำนาญ จันทร์เรือง. (2559). วัฒนธรรมทางการเมืองของไทย. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2560 จาก www.bangkokbiznews.com/ blog/detail/637713
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2524). วัฒนธรรมทางการเมืองกับระบบการเมืองแบบประชาธิปไตย อ้างอิงใน พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว, 2524. วัฒนธรรมการเมืองไทย, สมาคมสังคมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
ทิวากร แก้วมณี. (2553). แนวคิดวัฒนธรรมการเมือง : จาก Civic Culture สู่ Bowling Alone Political Culture: From Civic Culture to Bowling Alone. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2560 จาก www.oknation.nationtv.tv/blog/dhiwakorn/2010/10/05/entry-1
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2554). วัฒนธรรมทางการเมืองไทย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ,12, 49-63.
พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว. (2524). วัฒนธรรมการเมืองไทย. สังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ.
พฤทธิสาณ ชุมพล. (2550). ระบบการเมือง: ความรู้เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2551). วัฒนธรรมการเมืองประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2560 จาก www.manager.co.th/Daily/ ViewNewsaspx?NewsID=9510000098468
สมชัย ใจดี และ ยรรยง ศรีวิริยาภรณ์. ( 2527). ประเพณี และวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
Almond, Gabriel & Verba, Sidney. (1972). (4 Print). The Civic Culture. Princeton University Press: Princeton.
Andrew Heywood. (1997). Politics. London: Macmillan, p. 202.
Edward B. Tyler. (1877). Primitive Culture Researches into the Development of Mythology, religions, languages, Art and Customs, New York:Henry Holt.
Heywood, A. (2002). Politics. (2nd ed.). New York: Palgrave Macmillan.