Developing Psychological Resilience and Uncertainty Management in Life among Bachelor of Education Students through PRIDE-Based Guidance Activities -
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were: 1) to compare psychological resilience and uncertainty management in life before and after the implementation of a guidance activity program based on the PRIDE process, and 2) to compare psychological resilience and uncertainty management in life between the experimental and control groups. The participants were 24 undergraduate students in the Bachelor of Education program at Nakhon Pathom Rajabhat University, divided into an experimental group (n=12) and a control group (n=12). The participants were selected based on having psychological resilience scores below the 50th percentile and voluntarily participated in the study. They were then randomly assigned to either the experimental or control group using simple random sampling. The research instruments included: 1) the PRIDE-based guidance activity program, 2) a psychological resilience scale, and 3) an uncertainty management in life scale. The statistical methods employed were mean, standard deviation, and t-tests. The results indicated that: 1) after participating in the PRIDE-based guidance activities, students in the experimental group showed significantly higher levels of psychological resilience and uncertainty management in life compared to before the intervention (p < 0.05), and 2) post-intervention, the experimental group exhibited significantly higher psychological resilience and uncertainty management in life than the control group (p < 0.05).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The content within the published articles, including images and tables, is copyrighted by Rajamangala University of Technology Rattanakosin. Any use of the article's content, text, ideas, images, or tables for commercial purposes in various formats requires permission from the journal's editorial board.
Rajamangala University of Technology Rattanakosin permits the use and dissemination of article files under the condition that proper attribution to the journal is provided and the content is not used for commercial purposes.
The opinions and views expressed in the articles are solely those of the respective authors and are not associated with Rajamangala University of Technology Rattanakosin or other faculty members in the university. The authors bear full responsibility for the content of their articles, including any errors, and are responsible for the content and editorial review. The editorial board is not responsible for the content or views expressed in the articles.
References
กรมสุขภาพจิต. (2563). เปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี RQ พลังสุขภาพจิต: พาคุณก้าวผ่านวิกฤตและความไม่แน่นอนของชีวิตได้อย่างสง่างาม (พิมพ์ครั้งที่ 4). บียอนด์พับลิสชิ่ง.
กันตพัฒน์ อนุศักดิ์เสถียร และคณะ. (2567). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์และความยืดหยุ่นทางจิตใจของนิสิตกลุ่มวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยนเรศวร. วารสารสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา, 18(2), 15-29.
ขวัญชนก สุวรรณ์, นิธิพัฒน์ เมฆขจร และลัดดาวรรณ ณ ระนอง. (2566). ผลของการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาความยืดหยุ่นทางจิตใจของผู้สูงอายุมหาวิทยาลัยวัยที่สาม นครเชียงราย จังหวัดเชียงราย. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 6(2), 28-39.
เจษฎา บุญมาโฮม. (2567). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาจิตวิทยาสำหรับครู. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
เจษฎา บุญมาโฮม, นพวรรณ คนึงชัยสกุล และอรพิณ พัฒนผล. (2563). ผลของโปรแกรมการแนะแนวที่มีต่อความฉลาดทางอารมณ์และความแข็งแกร่งในชีวิตของนักศึกษาครุศาสตรบัณฑิต. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 11(1), 76-90.
เจษฎา บุญมาโฮม และคณะ. (2567). ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มที่มีต่อความงอกงามในตน การเผชิญปัญหา และการเห็นคุณค่าในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ชื่นกมล ปุรินทวรกุล, จิรดา ประสาทพรศิริโชค และอัญชลิตา รัตนจารุรักษ์. (2568). บทบาทตัวแปรคั่นกลางของความยืดหยุ่นทางจิตใจและความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองต่อภาวะซึมเศร้าและวิตกกังวลในนักเรียนที่ถูกกลั่นแกล้งในประเทศไทย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 70(1), 1-31.
ชุติมา จิรัฐเกรียงไกร และคณะ. (2564). ปัจจัยทำนายสุขภาวะทางจิตใจในวัยรุ่นตอนปลาย. วารสารการพยาบาล, 39(2), 77-89.
ฐิราวัลย์ เส็งพานิช. (2560). ชุดการสอนกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเอง
ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเจ้าพระยาชั้นปีที่ 1 (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา.
เทอดศักดิ์ เดชคง และคณะ. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างแบบประเมินพลังใจ ฉบับ 3 ข้อ กับการคัดกรองความเสี่ยงปัญหาสุขภาพจิตตามกลุ่มวัย. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 31(1), 52-63.
พร้อมพิไล บัวสุวรรณ. (2567). ทักษะที่จำเป็นต่อชีวิตสำหรับผู้เรียนในโลกยุคใหม่: รวมพลังสร้างกรอบทักษะ ระบบนิเวศการเรียนรู้ และแนวทางการขับเคลื่อน. วิช กรุ๊ป.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2567). ความเครียด ภัยเงียบของสังคมไทย. อมรินทร์ คอร์เปอร์เรชั่นส์ จำกัด.
สมร ทองดี และปราณี รามสูต. (2555). หน่วยที่ 9 แนวคิดในการพัฒนากิจกรรมแนะแนวในประมวลสาระชุดวิชาการพัฒนาเครื่องมือและกิจกรรมแนะแนวและการปรึกษาเชิงจิตวิทยา. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา. (2566). ความเคลื่อนไหวการศึกษาไทยและการศึกษาโลก. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
อานันท์ กรมน้อย และสิทธิพล อาจอินทร์. (2563). การพัฒนาความสามารถในการคิดแก้ปัญหาอนาคตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดกิจกรรมแนะแนวด้วยรูปแบบการสอนคิดแก้ปัญหาอนาคต. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(3), 99-115.
Bonanno, G. A. (2004). Loss, trauma, and human resilience: Have we underestimated the human capacity to thrive after extremely aversive events. American Psychologist, 59(1), 20–28.
Ferbert, S. E, Grififth, D. A. & Forrest, D. B. (2005). Developmental classroom guidance activities. Youth Light.
Sood, S., & Sharma, A. (2020). Resilience and psychological well-being of higher education students during COVID-19: The mediating role of perceived distress. Journal of Health Management, 22(4), 606-617.
