การออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด 2) ประเมินความพึงพอใจที่มีต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเอกสาร ตำราและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และประเมินความพึงพอใจโดยกลุ่มตัวอย่างจำนวน 101 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า ผ้าไหมสาเกต คือ ลายผ้ามัดหมี่โบราณพื้นบ้าน 5 ลายทออยู่ในผืนเดียวกัน ประกอบด้วย ลายโคมเจ็ด ลายนาคน้อย ลายคองเอี้ย ลายค้ำเพา และลายหมากจับ แต่ละลายจะทอคั่นด้วยผ้าพื้นสีดอกอินทนิลบก (ชมพูอมม่วง) ซึ่งเป็นดอกไม้ประจำจังหวัดร้อยเอ็ด และใช้เป็นแนวคิดในการออกแบบโดยวิเคราะห์จาก สี ผิวสัมผัส โครงร่าง ของใบเลี้ยง กลีบดอก และผลอินทนินบก รูปแบบเสื้อผ้า Feminine Style กลุ่มสี Classic Rose, Pink Lavender, Razzmic Berry ผลการประเมินความพึงพอใจที่มีต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่อายุระหว่าง 40-45 ปี (ร้อยละ 42.60) ประกอบอาชีพอิสระ(ร้อยละ 31.40) มีรายได้ต่อเดือนต่ำกว่า 15,000บาท (ร้อยละ 28.70) มีการศึกษาระดับปริญญาตรี (ร้อยละ 66.30) กลุ่มตัวอย่างมีความพึงพอใจต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด ชุดที่ 6 ในระดับมากที่สุด (mean=4.42, S.D=0.72) รองลงมาเป็นการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด ชุดที่ 5 ในระดับมากที่สุด (mean=4.34, S.D.=0.77) และการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นจากผ้าไหมสาเกต จังหวัดร้อยเอ็ด ชุดที่ 2 ในระดับมากที่สุด (mean=4.33, S.D.=0.68) ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพย์สินทางปัญญา. (2565). ประกาศกรมทรัพย์สินทางปัญญา เรื่อง การขึ้นทะเบียนสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ ผ้าไหมสาเกต ทะเบียนเลขที่ สช 65100173. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2566 จาก https://www.ipthailand.go.th/images/3534/2565/GI/GI65100173.pdf.
กิตติกรณ์ นพอุดมพันธุ์. (2559). การสร้างสรรค์เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายจากทฤษฎีรื้อสร้าง (Deconstruction) : กรณีศึกษาผ้าไหมมัดหมี่พื้นบ้าน อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 17(2), 81-94.
ฐปนี ภูมิพันธุ์. (2565). นาฏลีลาลายผ้าสาเกต. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 14(2), 18-40.
ณัชชาภัทร เวียงแสง, รุ่งนภา กิตติลาภ, และสมพงษ์ จุ้ยศิริ. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ผ้าไหมของผู้บริโภคในเขตเทศบาลนครขอนแก่น. วารสารธรรมทรรศน์, 16(3), 133-142.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วี.อินเตอร์ ปริ้นท์.
นิรัช สุดสังข์. (2559). ระเบียบวิธีวิจัยทางการออกแบบ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
นิลินี ทองประเสริฐ, ปิยกนิฎฐ์ โชติวนิช และ ศุภกัญญา เกษมสุข. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์สู่ Premium OTOP ด้วยทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีผ้าไหมย้อมสีธรรมชาติของกลุ่มสตรีทอผ้าบ้านหัวเมือง อ.เมืองมหาชนะชัย จ.ยโสธร. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยพิชญทรรษน์, 15(1), 95-108.
ปานฉัตร คงอินทร์. (2560). การออกแบบผลิตภัณฑ์วัฒนธรรม: แนวคิด รูปแบบ และการวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: อันลิมิต พริ้นติ้ง จำกัด.
พัดชา อุทิศวรรณกุล. (2554). การจัดการบริหารสินค้าแฟชั่น. กรุงเทพฯ: คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มุนี พันทวี. (2532). หัตถกรรมพื้นบ้านอีสานในวัฒนธรรมพื้นบ้าน: กรณีอีสาน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้งกรุ๊ฟ.
เรือนขวัญ หรุ่นเริงใจ. (2561). การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากลวดลายผ้าตีนจกชาวไทยพวนแบบประยุกต์ ตำบลหาดเสี้ยว อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 13(2), 39-51.
สุทธิพงษ์ พูลเพิ่ม และจุรีวัลย์ ภักดีวุฒิ. (2558). กลยุทธ์การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าไหมลายสาเกตบ้านหวายหลึมสู่ตลาดอาเซียน. ประชุมวิชาการทางธุรกิจและนวัตกรรมทางการจัดการ ระดับชาติและนานาชาติ ประจำปี 2558 (หน้า 363-366). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุธิษา ศรพรหม, อุดมศักดิ์ สาริบุตร, และพิชัย สดภิบาล. (2559). การศึกษาและออกแบบผลิตภัณฑ์จากผ้าปักอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ม้ง. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 111-123.
Hopkins, J. (2021). Fashion Design: The Complete Guide (2nd ed.). Bloomsbury Publishing.
