การวิเคราะห์จุดคุ้มทุนเพื่อการจัดการศึกษาหลักสูตรของมหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์สู่อุตสาหกรรม 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาต้นทุนรวมต่อหน่วยของหลักสูตรด้วยกรณีศึกษาตามรายสาขาวิชา (2) เพื่อวิเคราะห์จุดคุ้มทุนคณะอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี สังเคราะห์แนวโน้มของจุดคุ้มทุนและมีผลนำไปใช้ได้จริง (3) เพื่อระบุข้อมูลการจัดการศึกษาหลักสูตรตามจุดคุ้มทุนมุ่งสู่อุตสาหกรรม 4.0 โดยใช้วิธีการคำนวณต้นทุนต่อหน่วยรวมสุทธิ ต้นทุนคงที่รวม และต้นทุนผันแปรรวม และใช้เทคนิคมาตรฐานในการคำนวณ วิเคราะห์ และสังเคราะห์จุดคุ้มทุนที่มีความเหมาะสม จากผลการวิจัยพบว่า (1) สาขาวิชาที่มีร้อยละของต้นทุนต่อหน่วยรวมสุทธิ สูงที่สุดและต่ำที่สุด คือ สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ (19.55%) และสาขาวิชาเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน (14.05%) ตามลำดับ (2) เมื่อคำนวณจุดคุ้มทุนรวมแบบร้อยละของคณะเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงอัตราส่วนต้นทุนคงที่รวมต่อต้นทุนผันแปรรวม พบว่ากรณีศึกษาอัตราส่วนต้นทุนแบบ 10%:90%, 15%:85%, และ 20%:80% ที่ค่างบประมาณเฉลี่ยต่อนักศึกษา 178 บาท มีผลทำให้จำนวนรวมนักศึกษา ณ จุดคุ้มทุนมีค่าสมดุล สังเกตได้ว่าก่อนถึงจุดคุ้มทุน (ขาดทุน) เมื่อต้นทุนคงที่เพิ่มขึ้นในขณะที่ต้นทุนผันแปรเฉลี่ยลดลงทำให้แนวโน้มของจำนวนนักศึกษา ณ จุดคุ้มทุนลดลงแต่หลังจากจุดคุ้มทุน (กำไร) เมื่อต้นทุนคงที่เพิ่มขึ้นในขณะที่ต้นทุนผันแปรเฉลี่ยลดลงทำให้แนวโน้มของจำนวนนักศึกษา ณ จุดคุ้มทุนเพิ่มขึ้น (3) ในงานวิจัยนี้เมื่อคณะสามารถควบคุมค่าใช้จ่ายต้นทุนคงที่ได้ดีสามารถมุ่งเน้นไปยังหลักสูตรเพื่อพัฒนาไปสู่กลุ่มอุตสาหกรรม S-Curve คือ สาขาวิชาเทคโนโลยีวิศวกรรมการผลิตและสาขาวิชาเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน ซึ่งระบุได้ว่าทั้งคู่มีต้นทุนรวมต่อหน่วยค่อนข้างต่ำกว่าหลักสูตรอื่นในปีการศึกษาเดียวกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กุลปวีณ์ สมานทอง, ปฐมพงษ์ ฤกษ์สมผุส, วิชชุดา เทพเดชา, & สุรีวัลย์ เงินพูลทรัพย์. (2563). อุตสาหกรรมไทย 4.0 กับการเตรียมความพร้อมเพื่อพัฒนาหลักสูตรของมหาวิทยาลัย. การประชุมวิชาการร่วมสัมมนานานาชาติ (OREG-2020) (หน้า 1-5). นครนายก: ภูสักธาร รีสอร์ท.
คิม ไชยแสนสุข และสุพรรณณิกา ลือชารัศมี. (2562). หลักเศรษฐศาสตร์ Principles of Economics (แปลและเรียบเรียง). (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: บริษัท เซนเกจ เลินนิ่ง อินโด-ไชน่า.
ธัญญลักษณ์ รุ้งแสงจันทร์. (2561). การรับมือกับการเปลี่ยนแปลงในยุค 4.0 ของแรงงานไทย. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 26(2), 172-204.
พงศ์วิทย์ วุฒิวิริยะ และคณะ. (2561). การศึกษาต้นทุนต่อหัว จุดคุ้มทุนและงบประมาณตามแผนในการผลิตบัณฑิตมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
ภัคธนิกา เศวตเมธิกุล. (2560). การวิเคราะห์ต้นทุนต่อหน่วยรายหลักสูตร กรณีศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. Integrated Social Science Journal, 4(1), 274-292.
Salvatore, D. (2004). Managerial Economics in a Global Economy (5th ed.). Oxford: Oxford University Press.
Zerres, C., Boamah, K. B., & Essel, R. (2014). Break-Even Analysis. BusinessSumup. bookboon. The eBook company. 19 pages. https://bookboon.com/en/break-even-analysis-ebook.
