ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร ที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดเขตพื้นที่การศึกษา กรุง ชล ยโส บุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน 2) เพื่อศึกษาความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของผู้บริหารในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน เป็นวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้บริหารและครู 1) โรงเรียนวัดราษฎร์นิยมธรรม (พิบูลสงคราม) 2) โรงเรียนเมืองพัทยา 9 3)โรงเรียนน้อมเกล้า 4) โรงเรียนบ้านยางทะเล จำนวน 113 คน ขนาดตัวอย่างหาโดยอาศัยตารางเครจซี่และมอร์แกน ใช้วิธีการสุ่มอย่างแบบง่ายด้วยวิธีจับฉลาก เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามซึ่งมี 3 ตอน ประกอบด้วยคำถามมาตราส่วน 5 ระดับ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดเขตพื้นที่การศึกษา กรุง ชล ยโส บุรี ตามความคิดเห็นของผู้บริหารและครู โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดเขตพื้นที่การศึกษา กรุง ชล ยโส บุรี ตามความคิดเห็นของผู้บริหารและครู โดยรวมอยู่ในระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรชุลี สาคะริชานนท์. (2553). การศึกษาบทบาทภาวะผู้นําของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชัยภูมิเขต 1 (การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
กรองกาญจน์ อรุณเมฆ. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 9. The Journal of Institute of Trainer Monk Development, 5(3), 14-26
กฤติญา ศรีซังส้ม, กัญภร เอี่ยมพญา และนิวัตต์ น้อยมณี. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่ง การเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรีเขต 2. The Journal of Sirindhornparithat, 24(1), 241-256.
กัญญนันทน์ สิรคุปต์ธรานนท์. (2566). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรแห่ง การเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 6(1), 289-303.
ไชยา กรมแสง. (2553). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับการประกันคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระแก้ว เขต 2. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ธนาดล สมบูรณ์. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารที่ส่งผลต่อความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการเขต 2. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 5(1), 250-263.
ธีรพงษ์ วงษ์หนองหอย. (2552). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 5. (การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : ข้าวฟ่าง.
นรีรัตน์ บุญเพชร แก้ว, ชูชาติพ่วง สมจิตร์, จุฬาลักษณ์ โสระพันธ์. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดกระบี่สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่. วารสารมจร.อุบลปริทรรศน์, 8(2), 1339-1350.
นิยดา เปี่ยมพืชนะ. (2566). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร สถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่นเขต 1. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(1), 252-269.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2558). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 7). ตักสิลาการพิมพ์.
เบญจมาศ สัตตะโส, พนายุทธ เชยบาล. (2566). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ ส่งผลต่อความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถม ศึกษาหนองคาย. ปัญญาปณิธาน, 8(1), 43-56.
พรทิวา วันตา. (2553). องค์การแห่งการเรียนรู้ ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตมีนบุรีกรุงเทพมหานคร. (งานนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ยุรพร ศุทธรัตน์. (2558). อิทธิพลระหว่างความเครียดของพนักงานกับคุณภาพชีวิตการทำงาน. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน สำนักงานวิทยาเขตกำแพงแสน กองบริหารวิชาการและนิสิต.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). การวัดด้านจิตพิสัย. สุวีริยาสานส์น.
สุรชัย เทียนขาว. (2565). บทบาทภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารโรงเรียน. The Journal of Sirindhornparithat, 23(1), 304-315.
อติกานต์ ทองมาก, วีระยุทธ ชาตะกาญจน์, บุญมี เณรยอด. (2566). การพัฒนารูปแบบการเป็น องค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตรัง เขต 1. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(6), 160-175.
Best, J. W. (1981). Research in Education (3rd ed.). Prentice Hall Inc.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297–334. https://doi.org/10.1007/BF02310555
Cronbach, L. J. (1974). Essentials of Psychological Testing. Harper & Row.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Senge, P. (2006). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization (2nd ed.). Doubleday/Currency.
Seyfarth, J. T. (1999). The principal: New leadership for new challenges. Prentice Hall.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (2nd ed.). Harper and Row.
