การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ที่ได้รับการเรียนการสอนแบบร่วมมือ แบบ เอส ที เอ ดี (STAD) และการเรียนการสอนแบบปกติ

Main Article Content

สิริวรรณพิชา ธนจิราวัฒน์
รัศมี รัตนประชา
นที เพชรสุทธิธนสาร
จิดาภา พรมเรือง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษเพื่ออาชีพในศตวรรษที่ 21 ชั้นปีที่ 1 ภาคการศึกษาที่ 2/2566 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงครัตนโกสินทร์
ที่ได้รับการเรียนการสอนแบบร่วมมือ แบบ (STAD) กับการเรียนการสอนแบบปกติ จำนวน 44 คน ซึ่งเป็นกลุ่มที่ผู้วิจัยเลือกแบบเจาะจง แบ่งออกเป็นกลุ่มทดลอง 23 คน และกลุ่มควบคุม 21 คน โดยกลุ่มทดลองใช้การสอนแบบร่วมมือ แบบ เอส ที เอ ดี และกลุ่มควบคุมใช้การสอนแบบปกติ เครื่องมือที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน จำนวน 40 ข้อ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า t-test ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาที่ได้รับการสอนโดยการเรียนแบบร่วมมือ แบบ STAD มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่านักศึกษาที่ได้รับการสอนแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธนจิราวัฒน์ ส., รัตนประชา ร. ., เพชรสุทธิธนสาร น. ., & พรมเรือง จ. . (2024). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ที่ได้รับการเรียนการสอนแบบร่วมมือ แบบ เอส ที เอ ดี (STAD) และการเรียนการสอนแบบปกติ. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์แห่งรัตนโกสินทร์, 6(1), 97–113. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RJSH/article/view/271868
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมวิชาการ. (2533). คู่มือหลักสูตรมัธยมศึกษาตอนต้นพุทธศักราช 2521 (ฉบับปรับปรุงพุทธศักราช 2533). กระทรวงศึกษาธิการ.

กรมวิชาการ. (2545). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กระทรวงศึกษาธิการ.

กรองทอง ไคริรี. (2538). เอกสารประกอบคำบรรยายเรื่องการเรียนแบบร่วมมือ. ม.ป.พ.

กองวิจัยทางการศึกษา. (2534). การวิเคราะห์รูปแบบนวัตกรรมการเรียนการสอนที่ที่มีประสิทธิภาพระดับชั้นมัธยมศึกษา. โรงพิมพ์คุรุสภา.

จิรัชญา ทิขัตติ. (2550). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความรับผิดชอบทางการเรียนวิชาภาษาไทยที่ได้รับการสอนแบบร่วมมือ แบบ เอส ที เอ ดี (STAD) และการสอนแบบปกติของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอัสสัมชัญธนบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

จุฑาภรณ์ กมลชัย วงศ์คำดี. (2544). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความรับผิดชอบของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการสอบแบบกิจกรรม เอส ที เอ ดี. กระทรวงศึกษาธิการ.

ชูศรี สนิทประชากร. (2534). การเรียนรู้โดยการร่วมมือกัน. วารสารจันทรเกษมสาร, 2(4), 48 – 49.

นวลฉวี ไพเรืองโสม, เพลินพิศ ธรรมรัตน์ และภิญโญ ทองเหลา. (2557). การพัฒนาคู่มือการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิค เอส ที เอ ดี (STAD) ร่วมกับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานคณิตศาสตร์ที่มีต่อพฤติกรรมความร่วมมือความสามารถทางการคิดวิเคราะห์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที 4. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 6(17), 71-85.

นันทกา ทาวุฒิ. (2542). ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและทักษะการเรียน. เธิร์ดเวฟ เอ็ดดูเคชั่น.

ประกิจ รัตนสุวรรณ. (2525). การวัดและประเมินผลทางการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ปราณี อมรรัตนศักดิ์. (2542). ปัญหาและอุปสรรคของการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในมหาวิทยาลัยรามคำแหง. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ปสาส์น กงตาล. (2535). การร่วมมือกันเรียนรู้. วาสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 15, 19 –21.

พรรณรัศมิ์ เง่าธรรมสาร. (2533). การเรียนแบบรับผิดชอบร่วมกัน (Cooperative Learning). อัดสำเนา.

ไพศาล หวังพานิช. (2533). การวัดผลการศึกษา. สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ภพ เลาหไพบูลย์. (2537). การสอนวิทยาศาสตร์ ในโรงเรียนมัธยมศึกษา. เชียงใหม่คอมเมอร์เชียล.

มยุรี เกื้อสกุล. (2560). การศึกษาเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติระหว่างวิธีสอนแบบเอสทีเอดี(STAD) กับแบบเอ็มไอเอพี(MIAP) รายวิชาการบัญชีการเงิน หลักสูตรปริญญาตรี มหาวิทยาลัยธนบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 11(26), 31-46.

วาสนา ไตรวัฒนธงไชย. (2543). การเปรียบเทียบความเข้าใจในการอ่านและความรับผิดชอบต่อการเรียนวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการสอนแบบร่วมมือ ตามวิธี เอส ที เอ ดี กับวิธีการสอนตามคู่มือครู. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ศุภวรรณ์ เล็กวิไล. (2539). การพัฒนารูปแบบการสอนอ่านอย่างมีวิจารณญาณ ด้วยกลวิธีการเรียนภาษาโดยใช้หลักการเรียนรู้แบบร่วมมือสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุชาวดี เดชทองจันทร์. (2558). การศึกษาพัฒนาผลสัมฤทธิ์ของนักศึกษาวิชาการบริหารท้องถิ่น: เปรียบเทียบการเรียนโดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยเทคนิค STAD (Student Teams Achievement Division) กับการเรียนแบบบรรยายปกติ. รายงานผลการวิจัย. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

สุนีย์ บาวเออร์. (2535). การเรียนรู้โดยการร่วมมือ. วิชาการอุดมศึกษา. 2: 1.

สุมิตา เรือนแป้น. (2546). การใช้สถานการณ์จำลองในวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ เพื่อส่งเสริมความสามารถทางการพูดภาษาอังกฤษและความเชื่อมั่นในความสามารถของตนเอง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เสนีย์ แสงดี. (2543). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยและความสนใจในการเรียนวิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการสอนแบบกิจกรรม เอส ที เอ ดี กับการสอนตามคู่มือครู (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ.

อัจฉรา สุขารมณ์,อรพินทร์ ชูชม. (2530). การศึกษาเปรียบเทียบนักเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำกว่าระดับความสามารถ กับนักเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนปกติ. สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

Good, C.V. (1973). Dictionary of education. McGraw-Hill Book Company.

Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1998). Learning together and alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning (5th Ed.). Allyn & Bacon.

Nattiv, A., Winitzky, N., & Drickey, R. (1991). Using Cooperative learning with preservice elementary and secondary education students. Journal of Teacher Education, 42(3), 216-225.

Slavin, R.E. (1978). Student teams and achievement division. Journal of Research and Development in Education. 12, 41.

Slavin, R.E. (1994). Using student team learning (2nd Ed.). Johns Hopkins University, Center for Social Organization of Schools.

Slavin, R.E. (1995). Cooperative learning: Theory, research, and practice. (2nd edition). Allyn & Bacon.