งานย้อมผ้าบริบทของงานหัตถกรรมในเชิงนวัตกรรม

Main Article Content

ดวงใจ อุชชิน

บทคัดย่อ

งานย้อมผ้ารูปแบบหัตถกรรมเป็นภูมิปัญญาที่เชื่อมโยงกับพฤติกรรมของมนุษย์ผ่านการถ่ายทอดจากงานทำมือ ผลลัพธ์ผ่านการโอนถ่ายด้วยการรับรู้ในแง่มุมต่าง ๆ งานย้อมผ้ารูปแบบหัตถกรรมถือว่ามีบทบาทสำคัญต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์ ตั้งแต่อดีตมนุษย์ถึงปัจจุบันให้ความสนใจงานผ้าเพื่อการใช้สอยในชีวิตประจำวัน ต่อมาพบว่ามนุษย์นำองค์ความรู้มาพัฒนาและออกแบบกระบวนการย้อมผ้ามาอย่างต่อเนื่องทั้งในเชิงประวัติศาสตร์ ศาสนา ขนบประเพณี วัฒนธรรม เป็นต้น โดยมีพฤติกรรมของมนุษย์ควบคู่กับวิถีชีวิต สภาพแวดล้อมของแต่ละท้องถิ่นให้สามารถตอบสนองความต้องการในการดำรงชีวิต จนกระทั่งปัจจุบันงานย้อมผ้าที่ปรากฏนั้นได้ถูกปรับเปลี่ยนเป็นรูปแบบที่ร่วมสมัยมากขึ้นตามการเปลี่ยนแปลงทางบริบทของสังคม ด้วยการศึกษาประวัติศาสตร์ วัสดุ ทัศนคติทางสุนทรียศาสตร์ เทคนิค กระบวนการ เป็นต้น บทความนี้ ผู้เขียนกล่าวถึง 3 ประเด็น ได้แก่ ประเด็นแรก การแฝงทางภูมิปัญญาในงานย้อมผ้า (หัตถกรรม) โดยงานหัตถกรรมตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันมีประวัติศาสตร์ มีแนวคิดสุนทรียศาสตร์ เทคนิคเชิงช่างโบราณ รวมถึงพฤติกรรมความเป็นปัจเจกบุคคลนั้น ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญต่อการสร้างสรรค์งานย้อมผ้า ประเด็นที่สอง การวิเคราะห์กระบวนการย้อมผ้าในปัจจุบันที่มีการผสมของสหศาสตร์สู่การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ อันได้แก่ วิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ วัสดุศาสตร์ สุนทรียศาสตร์ มานุษยวิทยา เทคโนโลยีและนวัตกรรม เป็นต้น ประเด็นที่สาม งานย้อมผ้ารูปแบบหัตถกรมเป็นแนวทางในเชิงนวัตกรรม วิเคราะห์ถึงงานหัตถกรรมอันก่อเกิดจากความสัมพันธ์ของพฤติกรรมมนุษย์ที่แฝงแนวคิดพลังของการรับรู้ความสามารถของตนเอง ซึ่งเป็นแรงขับที่สำคัญต่อการพัฒนาภูมิปัญญาจนก่อเกิดแนวคิดใหม่ที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับการพัฒนางานย้อมผ้าต่อไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อุชชิน ด. . (2025). งานย้อมผ้าบริบทของงานหัตถกรรมในเชิงนวัตกรรม. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์แห่งรัตนโกสินทร์, 6(3), 1–12. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RJSH/article/view/274962
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กัลยดา ชุ่มอินทรจักร. (2565). ผ้าพิมพ์สีจากธรรมชาติ สร้างรายได้ และมูลค่าจากธรรมชาติ ศาสตร์และศิลป์. https://www.technologychaoban.com/thai-local-wisdom/ article_ 178671

ณัฐพล ขันธไชย. (2567). วิทยาว่าด้วยระเบียบวิธีการวิจัยเชิงประจักษ์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). สำนักพิมพ์จุฬาลงกณ์มหาวิทยาลัย.

ดวงใจ อุชชิน และ ขจรศักต์ นาคปาน. (2566). การประยุกต์ภูมิปัญญาการย้อมผ้าด้วยยางไม้สู่แนวคิดหัตถสุนทรียะ. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 18(2), 41-63.

ภัทรสิริ อภิชิต. (2559). Craft NOW! ตอน 1 : การเดินทางของงานหัตถกรรม. https://www.creativethailand.org/article-read?article_id=25459

ภัทรสิริ อภิชิต. (2559). Craft NOW! ตอน 2 : Maker เมื่อนักออกแบบลงมือทำเอง. https://www.tcdc.or.th/creativethailand/article/CoverStory/25460

บุศรินทร์ เลิศชวลิตสกุล และคณะ. (2565). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสังคมร่วมสมัย (พิมพ์ครั้งที่ 1). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร: รัตนสุวรรณการพิมพ์ 3.

วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2558). พจนานุกรมหัตถกรรมเครื่องมือเครื่องใช้พื้นบ้าน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). บริษัทวิริยะธุรกิจ จำกัด

วีณา พันธุ์ธีรานุรักษ์ และคณะ, (2565). ย้อมรอย. https://readthecloud.co/thai-natural-dyes/

วัลภา สบายยิ่ง, และคณะ. (2567). จิตวิทยาและสังคมวิทยาพื้นฐานเพื่อการแนะแนวและการปรึกษาเชิงจิตวิทยา. สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช.

สุธีรา นิมิตนิวัฒน์. (2562). การรับรู้ความสามารถของตนเองพลังขับเคลื่อนสู่พฤติกรรมสร้างนวัตกรรม. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 14(2), 138.

อาชัญ นักสอน. (2558). กระบวนการสร้างงานศิลปหัตถกรรมกับฝ้ายทอมือแสงดาบันสิทธิ์. วารสารศิลปกรรมสาร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 10(1), 125-233.

Bezalel Academy and Antonia Gauss. (2023). เทคนิคการลงสีระบบพล็อตเตอร์ปากกาบนผ้าไหม. ABK Stuttgart. https://www.facebook.com/adelkraf.th/?locale=br_FR

Hargadon, A.A., & Sutton, R.I. (1997). Technology brokering and innovation in a product development firm. Administrative Science Quarterly, 42, 716-744.

Thomke, S.H. (1998). Managing experimentation in the design of new products. Management Science, 44(6), 743-762.