THE STUDY OF THE MARKETING MIX AND TRAVEL MOTIVATIONS OF THAI TOURISTS IN MULTICULTURAL TOURISM IN SONGKHLA PROVINCE

Authors

  • Wassana Khwantongyim., et al* (Tourism and Hotel Management), College of Management, University of Phayao

Keywords:

Marketing Mix, Motivated Factors for Thai Tourists, Multicultural Tourism Destination

Abstract

            The objectives of this research were to study 1) the marketing factors of Thai tourists in multicultural tourism in Songkhla Province and 2) the motivations of those tourists. The data were collected from a convenience sample of 400 Thai tourists at Songkhla, Hat Yai, and Sadao in Songkhla Province and analyzed by using descriptive statistics including averages, and standard deviations, t tests, One-Way ANOVA or F test as well as Scheffe Multiple Comparison Beside.

            The research findings showed that 1) The level of tourists opinions on the importance of the overall marketing mix was ​​high. The highest level aspect was the particularity. 2) The highly motivated factors for Thai tourists to travel to multicultural tourism sites were predominantly related to supporting activities during the trip.

            Regarding the hypothesis test, it was found that 1) Thai tourists' demographic differences influenced the marketing mix of multicultural tourism in Songkhla Province at the .05 significance level, and 2) the demographic difference of Thai tourists affected their traveling motivation at the .05 significance level.

Author Biography

Wassana Khwantongyim., et al*, (Tourism and Hotel Management), College of Management, University of Phayao

Ph.D. Candidate, (Tourism and Hotel Management), College of Management, University of Phayao

References

จุฑารัตน์ เพ็ชรประคอง, ฐิติมา มากศรี, ชญานิษฐ์ จารุพันธ์, รัชดาภรณ์ เหล่นเฉื้อง, อรัญญา วงศ์พุฒ และ อรจันทร์ ศิริโชติ. (2561). แรงจูงใจของนักท่องเที่ยว

ที่มาเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารปาริชาติ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 3(3), หน้า 178-184.

ชลิตา เฉลิมรักชาติ. (2560). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อวัดร่องขุ่น จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการ

จัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ดลยา จาตุรงคกุล. (2565). การวิเคราะห์ปัจจัยจูงใจในการตัดสินใจท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัส

โคโรน่า 2019 (COVID-19). วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), หน้า 1-16.

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.

นวพร บุญประสม, เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา, ศุภลักษณ์ สุริยะ, อติ เรียงสุวรรณ, ประวีร์ เหวียนระวี และ วัลยา ชูประดิษฐ์. (2564). แรงจูงใจและการรับรู้

การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยว ชาวไทยที่มีอิทธิพลต่อการกลัยมาเที่ยวซ้ำ กรณีศึกษา: วัดสำคัญในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการ

สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 27(1), หน้า 112-127.

นุชประวีณ์ ลิขิตศรัณย์. (2561). ระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวต่อการใช้ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวจังหวัดพิจิตร.

วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 13(2), หน้า 25-36.

ประกาศ ปาวา ทองสว่าง และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2563). การวิเคราะห์ความหลากหลายทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมสู่การศึกษาการท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรม.

ใน การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารจัดการ ครั้งที่ 12 (หน้า 504-519). สงชลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ลงทุนศาสตร์. (2566). การพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่สำคัญของเมืองหลักในประเทศไทย (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:

https://www.investerest.co/economy/thai-tourism/[2566, 9 กันยายน].

เสรี วงษ์มณฑา. (2564). เอกสารประกอบคำบรรยายเรื่อง องค์ประกอบการท่องเที่ยว 10A’s. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา.

สรัญธร สนิทพันธุ์ และโชคชัย สุเวชวัฒนกูล. (2564). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่จูงใจนักท่องเที่ยวให้เดินทางมาท่องเที่ยวที่ตลาดท่านา

อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 13(1), หน้า 110-123.

สาลิกา. (2566). Tourism value added เปิดตำราสร้างมูลค่าให้ภาคการท่องเที่ยวไทย เมื่อทัศนคติ ของนักท่องเที่ยวไม่เหมือนเดิม (ออนไลน์).

เข้าถึงได้จาก: https://www.salika.co/2022/12/27/tourism-value-added-new-trend-of-tourism-after-covid/ [2566, 9 กันยายน].

สำนักงานจังหวัดสงขลา. (2561). ข้อมูลจังหวัดสงขลา 2561. สงขลา: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดสงขลา.

สำนักงานจังหวัดสงขลา. (2563). ข้อมูลจังหวัดสงขลา 2563 (ข้อมูลด้านการท่องเที่ยว). สงขลา: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนา

จังหวัด สำนักงานจังหวัดสงขลา.

สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดสงขลา. (2566). สงขลาเมืองแห่งสีสัน (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:

https://finearts.go.th/storage/contents/2023/03/file/36IL6a8koxCOoGzL7hDibEeQoh0V2BcKtZKUNgZh.pdf [2566, 9 กันยายน].

สุธิดา วัฒนยืนยง. (2556). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกเดินทางท่องเที่ยวในตลาดน้ำคลองแห อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา.

ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์:แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), pp. 297-334.

Downloads

Published

2024-01-02

Issue

Section

บทความวิจัย