การศึกษาส่วนประสมทางการตลาดและแรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยว ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรมในพื้นที่จังหวัดสงขลา
คำสำคัญ:
ส่วนประสมทางการตลาด, แรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยว, แหล่งท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดของนักท่องเที่ยวชาวไทย ในการท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรมในพื้นที่จังหวัดสงขลาและเพื่อศึกษาแรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรมในพื้นที่จังหวัดสงขลา เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างนักท่องเที่ยวชาวไทย โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก จำนวน 400 คน ในพื้นที่วิจัย 3 อำเภอคือ อำเภอเมืองสงขลา อำเภอหาดใหญ่ และอำเภอสะเดา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมติฐานของการวิจัย คือสถิติการทดสอบค่าที (t test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA) และการทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีเปรียบเทียบพหุคูณของเชฟเฟ่
ผลการวิจัยพบว่า 1) นักท่องเที่ยวชาวไทยมีความคิดเห็นต่อปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดด้านลักษณะเฉพาะของพื้นที่มากที่สุด 2) ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อแรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรมในจังหวัดสงขลา พบว่าด้านที่นักท่องเที่ยวชาวไทยมีความคิดเห็นมากที่สุดคือ ด้านกิจกรรมสนับสนุนในการท่องเที่ยว
ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่า 1) ข้อมูลทั่วไปของนักท่องเที่ยวชาวไทยแตกต่างกันมีความคิดเห็นต่อปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดแตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐาน 2) ข้อมูลทั่วไปของนักท่องเที่ยวชาวไทยแตกต่างกันมีความคิดเห็นต่อแรงจูงใจในการเดินทางท่องเที่ยวแตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐาน
เอกสารอ้างอิง
จุฑารัตน์ เพ็ชรประคอง, ฐิติมา มากศรี, ชญานิษฐ์ จารุพันธ์, รัชดาภรณ์ เหล่นเฉื้อง, อรัญญา วงศ์พุฒ และ อรจันทร์ ศิริโชติ. (2561). แรงจูงใจของนักท่องเที่ยว
ที่มาเที่ยวในอำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารปาริชาติ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 3(3), หน้า 178-184.
ชลิตา เฉลิมรักชาติ. (2560). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อวัดร่องขุ่น จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการ
จัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ดลยา จาตุรงคกุล. (2565). การวิเคราะห์ปัจจัยจูงใจในการตัดสินใจท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัส
โคโรน่า 2019 (COVID-19). วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), หน้า 1-16.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
นวพร บุญประสม, เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา, ศุภลักษณ์ สุริยะ, อติ เรียงสุวรรณ, ประวีร์ เหวียนระวี และ วัลยา ชูประดิษฐ์. (2564). แรงจูงใจและการรับรู้
การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยว ชาวไทยที่มีอิทธิพลต่อการกลัยมาเที่ยวซ้ำ กรณีศึกษา: วัดสำคัญในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการ
สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 27(1), หน้า 112-127.
นุชประวีณ์ ลิขิตศรัณย์. (2561). ระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวต่อการใช้ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวจังหวัดพิจิตร.
วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 13(2), หน้า 25-36.
ประกาศ ปาวา ทองสว่าง และเกิดศิริ เจริญวิศาล. (2563). การวิเคราะห์ความหลากหลายทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมสู่การศึกษาการท่องเที่ยวพหุวัฒนธรรม.
ใน การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารจัดการ ครั้งที่ 12 (หน้า 504-519). สงชลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ลงทุนศาสตร์. (2566). การพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่สำคัญของเมืองหลักในประเทศไทย (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://www.investerest.co/economy/thai-tourism/[2566, 9 กันยายน].
เสรี วงษ์มณฑา. (2564). เอกสารประกอบคำบรรยายเรื่อง องค์ประกอบการท่องเที่ยว 10A’s. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา.
สรัญธร สนิทพันธุ์ และโชคชัย สุเวชวัฒนกูล. (2564). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่จูงใจนักท่องเที่ยวให้เดินทางมาท่องเที่ยวที่ตลาดท่านา
อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 13(1), หน้า 110-123.
สาลิกา. (2566). Tourism value added เปิดตำราสร้างมูลค่าให้ภาคการท่องเที่ยวไทย เมื่อทัศนคติ ของนักท่องเที่ยวไม่เหมือนเดิม (ออนไลน์).
เข้าถึงได้จาก: https://www.salika.co/2022/12/27/tourism-value-added-new-trend-of-tourism-after-covid/ [2566, 9 กันยายน].
สำนักงานจังหวัดสงขลา. (2561). ข้อมูลจังหวัดสงขลา 2561. สงขลา: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดสงขลา.
สำนักงานจังหวัดสงขลา. (2563). ข้อมูลจังหวัดสงขลา 2563 (ข้อมูลด้านการท่องเที่ยว). สงขลา: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนา
จังหวัด สำนักงานจังหวัดสงขลา.
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดสงขลา. (2566). สงขลาเมืองแห่งสีสัน (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://finearts.go.th/storage/contents/2023/03/file/36IL6a8koxCOoGzL7hDibEeQoh0V2BcKtZKUNgZh.pdf [2566, 9 กันยายน].
สุธิดา วัฒนยืนยง. (2556). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกเดินทางท่องเที่ยวในตลาดน้ำคลองแห อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา.
ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์:แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), pp. 297-334.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี