ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดในการปฏิบัติงานของ เจ้าหน้าที่ตรวจค้นบุคคลและสัมภาระที่ปฏิบัติงาน ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
คำสำคัญ:
ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียด,, เจ้าหน้าที่ตรวจค้นบุคคลและสัมภาระ,, ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดในการปฏิบัติงาน ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดในการปฏิบัติงาน และผลกระทบของความเครียดของเจ้าหน้าที่ตรวจค้นบุคคลและสัมภาระที่ปฏิบัติงาน ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ กลุ่มตัวอย่างคือ เจ้าหน้าที่ตรวจค้น งานตรวจค้นบุคคลและสัมภาระ จำนวน 93 คน ใช้วิธีเชิงปริมาณและคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ มีผลกระทบต่อความเครียดในด้านร่างกาย จิตใจ และพฤติกรรม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดในการปฏิบัติงานทั้ง 6 ข้อ อยู่ในระดับสูง เรียงจากมากไปน้อย ได้แก่ ปัจจัยภายนอกที่ไม่เกี่ยวกับงาน ความสัมพันธ์ในที่ทำงาน บทบาทหน้าที่ในองค์กร ความก้าวหน้าในอาชีพ โครงสร้างและบรรยากาศองค์กร และตัวงาน ตามลำดับ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียด มีความสัมพันธ์ทางบวกทั้งด้านร่างกาย จิตใจ และพฤติกรรม แตกต่างกันไปในแต่ละหัวข้อคือ ตัวงาน บทบาทหน้าที่ในองค์กร ความสัมพันธ์ในที่ทำงาน ความก้าวหน้าในอาชีพ โครงสร้างและบรรยากาศองค์กร และปัจจัยภายนอกที่ไม่เกี่ยวกับงาน ข้อเสนอแนะคือ การปรับปรุงและพัฒนาระบบวิธีปฏิบัติงาน ควรเริ่มจากปัจจัยภายนอกที่ไม่เกี่ยวกับงานควบคู่ไปกับปัจจัยด้านตัวงาน การลดปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดไม่สามารถแก้ไขเฉพาะปัจจัยใดปัจจัยหนึ่งได้ ผู้บริหารจะต้องแก้ไขทุกปัจจัยอย่างเป็นระบบ เนื่องจากแต่ละปัจจัยนั้นมีความเชื่อมโยงกัน
เอกสารอ้างอิง
บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน). (2552). คู่มือและขั้นตอนการปฏิบัติงาน (standard operating procedure: SOP). กรุงเทพฯ: บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน).
ประภัสรา รัตนาภรณ์. (2548). ความคิดเห็นของพนักงานตรวจค้นผู้โดยสารท่าอากาศยานกรุงเทพที่มีต่อปัญหาในการปฏิบัติงาน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
รติกร ลีละยุทธสุนทร. (2546). ความสัมพันธ์ระหว่างตัวก่อความเครียดในงาน ความเครียด วิธีการจัดการกับตัวก่อความเครียด และวิธีจัดการกับความเครียด โดยมีความอดทนต่อแรงกดดันความต้องการความสำเร็จและความต้องการสัมพันธ์ เป็นตัวแปรกำกับ. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัตนา จิตโสภา. (2550). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเครียดในการปฏิบัติงานของพนักงานตรวจค้น บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา อุตสาหกรรม, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วิโรจน์ ตระการวิจิตร. (2557). เครียดอย่างฉลาด. กรุงเทพฯ: ดีเอ็มจี.
สุพานี สฤษฎ์วานิช. (2553). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่: แนวคิดและทฤษฎี (พิมพ์ครั้งที่ 3). ปทุมธานี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุวรรณา อนุสันติ. (2546). บริหารความเครียด. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Brief, A. P., Schuler, R. S., & Van Sell, M. (1981). Managing job stress. Boston, MA: Little Brown.
Brown, W. B., & Moberg, D. J. (1980). Organization theory and management. New York, NY: John Wiley and Sons.
Cooper, C. L., & Marshall, J. (1976). Occupational source of stress: A review of the literature relating to coronary heart disease and mental ill health. Journal of Occupational Psychology, 49(1), pp. 11-28.
Hair, J. F., et al. (2018). Multivariate data analysis: A global perspective. Delhi, India: Cengage.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
