คุณค่าของผลงานศิลปะอีโรติกในเชิงวัฒนธรรม
คำสำคัญ:
คุณค่า, ศิลปะอีโรติก, เชิงวัฒนธรรมบทคัดย่อ
ศิลปะอีโรติก (Erotic Art) แนวคิดในการสร้างสรรค์ผลงาน โดยมีเรื่องเพศซึ่งเป็นพื้นฐานความต้องการ
ทางธรรมชาติของมนุษย์สังคมและวัฒนธรรมสร้างข้อก าหนดบางอย่างขึ้น โดยทุกสังคมสามารถแสดงออกได้
มากหรือน้อยแตกต่างกัน ศิลปะอีโรติก ล้วนสอดแทรกอยู่ในทุกสังคม ทุกชนชั้น ซึ่งแล้วแต่เจตนาของศิลปิน
ในแต่ละประเทศจะเป็นผู้สร้างสรรค์ไว้ ทั้งนี้อาจมาจากแรงขับที่เกิดจากความต้องการ ความปรารถนาในด้าน
ของความรัก ความรู้สึกที่ต้องการแสดงออก โดยเนื้อหาจะถูกจ าลองรูปแบบทางเพศอย่างชัดเจน การโป๊
เปลือย การร่วมรัก ศิลปะอีโรติกนั้นจึงเป็นศิลปะที่มีคุณค่าในเชิงวัฒนธรรมและเชิงประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาใน
แต่ละยุคแต่ละสมัย เนื่องจากเป็นเรื่องของอารมณ์และรสนิยม ท าให้การก าหนดค่าว่าสิ่งใดคือศิลปะนั้นไม่มี
กฎเกณฑ์ที่ตายตัว และสามารถสร้างสรรค์ผลงานได้ทั้งงานจิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ วาดเส้น จนถึง
งานถ่ายภาพเป็นต้น
References
ชัยยศ อิษฏ์วรพันธุ์. (2552) คัทซึชิคะ โฮะคุไซ. กรุงเทพฯ : ส านักพิมพ์สารคดีภาพ
ชัยยศ อิษฏ์วรพันธุ์. (2554). “อุกิโยเอะ” ในวารสารญี่ปุ่นสาร ฉบับที่ 71 กรกฎาคม – กันยายน.
กรุงเทพมหานคร : สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษาฯ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ชัยยศ อิษฎ์วรพันธ์. (2558). บริบททางสังคมวัฒนธรรมของภาพชุนกะ. กรุงเทพฯ : ทวีวัฒน์การพิมพ์
ธเนศ วงศ์ยานนาวา. (2553). “เมื่อไม่มีขน ฉันจึงเป็นศิลปะ” ในนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 24 –
ธ.ค. กรุงเทพมหานคร : ส านักพิมพ์มติชน.
นิวัติ กองเพียร. (2541). เชิงสังวาส กามรูปในภาพเขียนตามประเพณีที่มีเสียงวรรณคดีไทย.
กรุงเทพฯ : ส านักพิมพ์มติชนบางกอกวาไรตี้. “10 เรื่องควรรู้เกี่ยวกับคัมภีร์เซ็กซ์ “กามสูตร”(2563). สืบค้นเมื่อ 25 เมษายน 2563. จาก https://www.bkkvariety.com/๓๖๓
ภานุ บุญพิพัฒนพงษ์. “Shunga ศิลปะเชิงสังวาสของญี่ปุ่น ในยุคสมัยที่เรื่องเพศไม่ถูกมองเป็นเรื่องลามก”
(2563) สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563. จากhttps://travel.mthai.com
ยุวดี. “ทฤษฎีความรัก Theories of Love” (2563) สืบค้นเมื่อ 30 เมษายน 2563.
จาก https://teen.mthai.com/love
วิบูลย์ลี้สุวรรณ. (2557). “พินิจกามิกศิลป์” ในจดหมายข่าวราชบัณฑิตยสถาน กรุงเทพมหานคร : ฝ่ายช่วย
อ านวยการและประชาสัมพันธ์ส านักงานเลขานุการกรม ราชบัณฑิตยสถาน. หน้า 4.
วสันต์ สิทธิเขตต์. ศิลปะเพื่อการเคลือนไหวสังคม. (2563). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563.
วารยา. ศิลปวัฒนธรรม. (2563). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563. จาก https://www.silpa-mag.com
ศิลปวัฒนธรรม. กามสูตร. (2563). สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2563. จาก https://www.silpa-mag.com
สมเกียรติ ตั้งนโม. ความเป็นมาเกี่ยวกับเรื่องโป๊-เปลือย-ลามก-อนาจาร. (2563). สืบค้นเมื่อ 24 เมษายน
จาก http://v1.midnightuniv.org
เสฐียรพงษ์ วรรณปก. รื่นร่ม รมเยศ : เทวดาแก้ผ้า. (2563). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563.
จาก https://www.matichon.co.th
หนึ่งธิดา. (2546). กุสตาฟ คลิมต์ (Gustav Klimt). กรุงเทพฯ : ส านักพิมพ์พิราบ
Dinhin,artchive. : Egon Schiele. (2563). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563. จาก http://dinhin2503.blogspot.com
Erotic . Finding Knowledge Foundation. (2563). สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2563.
จาก https://www.facebook.com/jadeencyclopedia
Geonni banner. “Shunga Is Not Simply Porn”(2563). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563.
จาก http://atpeacewithpink.blogspot.com
Jeanette Zwingenberger.(2001). Egon Schiele. new York : parkstone
MGR Online. "เจ้าพ่อภาพเขียนอิโรติค" แห่งญี่ปุ่น” (2563). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2563.
Oporshady. “ขะชุรโห วิหารอีโรติก ศิลปะกามสูตรแห่งการหลุดพ้น” (2563).
สืบค้นเมื่อ 23 เมษายน 2563. จากhttps://travel.mthai.com/
Timon Screech. (1999 ). Floating World: Japan in the Edo Period. London England:
British Museum
Wikipedia. “Shunga”(2563). สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2563.