อีสานสวีท : ผลงานสร้างสรรค์จากทำนองเพลงพื้นบ้านอีสานสำหรับวงซิมโฟนิก
คำสำคัญ:
อีสานสวีท, ผลงานสร้างสรรค์, เพลงพื้นบ้านอีสาน, วงซิมโฟนิกบทคัดย่อ
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่อง การเรียบเรียงบทเพลงพื้นบ้านอีสานพร้อมคู่มือสำหรับการสอนวงซิมโฟนิกระดับพื้นฐานและระดับกลาง มีวัตถุประสงค์เพื่อเรียบเรียงเสียงประสานเพลงพื้นบ้านอีสานสำหรับวงซิมโฟนิก ใช้บรรเลงหรือรับฟังให้เกิดสุนทรียะ บูรณาการเป็นคู่มือการสอนรวมวงซิมโฟนิกต่อไป โดยการศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์ วิเคราะห์เนื้อหาด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงคุณภาพ และเรียบเรียงบทเพลงตามหลักการของดนตรีตะวันตก นำเสนอเป็นบทวิเคราะห์และอรรถาธิบาย มีผลการศึกษาดังนี้
- คัดเลือกบทเพลงที่นำมาเรียบเรียง จากการศึกษาประวัติความเป็นมา ความน่าสนใจ ช่วงเสียงความไพเราะ เป็นเพลงนิยมใช้ในการแสดง มีทำนองที่คุ้นหู มีทำนองที่ไม่ยาวนัก มีทำนองเป็นที่จดจำได้ง่าย และเป็นที่นิยมใช้ประกอบการแสดงฟ้อนรำ จำนวน 4 บทเพลง ได้แก่ เซิ้งบั้งไฟ แม่ฮ้างกล่อมลูก เต้ย และลำเพลิน
การเรียบเรียงเสียงประสานบทเพลง “อีสานสวีท” ใช้สังคีตลักษณ์แบบโมเดิร์นสวีท คือเพลงชุดที่รวม 4 บทเพลงอีสานเข้าด้วยกัน โดยใช้องค์ประกอบดนตรีที่ได้ศึกษาจากลักษณะดนตรีอีสาน คือ จังหวะ ชีพจรจังหวะ บันไดเสียง ทำนอง ทำนองช่วงเชื่อม เสียงค้าง สำเนียง และนำทำนองที่คุ้นหูของเพลงอีสานมาประยุกต์สอดประสานทำนอง บทเพลงมีความยาว 5.25 นาที
References
เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี. (2536). วิธีการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสาน. ขอนแก่น : คณะศิลปกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชนนาถ มีนะนันท์. (2556). อีสานซิมโฟนิกแวริเอชั่น สำหรับนักร้องประสานเสียงและวงดุริยางค์. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศิลปะกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาศิลปกรรมศาสตร์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. (2552). การประพันธ์เพลงร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี ตราโมท. (2540). ดุริยางคศาสตร์ไทย ภาควิชาการ. กรุงเทพฯ : พิฆเณศพริ้นท์ติ้งเซนเตอร์.
วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. (2558). ดนตรีศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: สานักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีรชาติ เปรมานนท์. (2537). ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ: คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
_____________ (2561). รายงานสรุปการสัมมนาเรื่องศัลยกรรมดนตรี. คณะดุริยางคศาสตร์ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
สุกิจ พลประถม. (2538). ดนตรีพื้นบ้านอีสาน. อุดรธานี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
อเนก นาวิกมูล และณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. (2550). เพลงพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สารคดี ในนามบริษัทวิริยะธุรกิจจํากัด.
Adler, Samuel. (2000). The Study of Orchestration (Third Edition). New York : W.W. Norton&Company, Ltd.
Black, Dave, and Gerou, Tom. (1998). Essential Dictionary of Orchestration. USA : Alfred Publishing Co., Inc.
Brinkman, David. (2009). How to Orchestrate and Arrange Music. [n.p., n.d.]
Lithographic and Printing Corporation.
Lowell, Dick, and Pullig, Ken. (2003). Arranging for Large Jazz Ensemble. USA :Vicks Lithographic and Printing Corporation.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2021 วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัย และงานสร้างสรรค์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.