Readiness Assessments to Assist Adult Learners for Self-Directed Learning Promotion
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Assessing the readiness of adult learners, it was important to consider the individual difference because each adult has a different experience. The interview questionnaire was used as an assessment tool by discussing the issues in the interview with the adults in a friendly manner. Readiness assessments to assist adult learners for self-directed learning promotion was a learning process, in which the adult had studied, planned and created self-learning goals clearing. The tool used to assess adult readiness was Self-Directed Learning Readiness (SDLR). After assessing readiness in the elderly, it was found that adults were available for learning. Teachers had to promote self-directed learning in order to develop adults to their potential. Adults had to be responsible, purposeful, and had a clear learning style consistent with their own learning needs.
Article Details
1. Any views and comments in the article are the authors’ views. The editorial board has not to agree with those views and it is not considered as the editorial board’s responsibility. In case, there is any lawsuit about copyright infringement, it is considered as the authors’ sole responsibility.
2. The article copyright belonging to Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and Phetchaburi Rajabhat University in written form.
References
จินตนา ศิลปรัตน์. (2545). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะที่พึงประสงค์กับระดับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยการชี้นำตนเองของครูโรงเรียนประถมศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาการศึกษาตลอดชีวิตและการพัฒนามนุษย์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จินตนา สุจานันท์. (2549). บทความวิชาการ “การเรียนรูดวยวิธีชี้นำตนเอง (Self-Directed Learning)” สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2559, จาก http:://www. ejournal.edu.cmu.ac.th/.../2013-07-04-044138-86-16012553102943.pdf.
ชัยฤทธิ์ โพธิ์สุวรรณ. (2541). ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยการชี้นำตนเองของผู้เรียนผู้ใหญ่ของกิจกรรมการศึกษาผู้ใหญ่บางประเภท. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชิดชงค์ ส. นันทนาเนตร. (2549). ทฤษฎีการเรียนรู้สำหรับผู้ใหญ่. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
ทัศนวรรณ รามณรงค์. (2554). ทฤษฎีการเรียนรู้กลุ่มพฤติกรรมนิยม. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2559, จาก https://www.gotoknow.org/posts/ 555423.
นันทวัน ชุมตันติ. (2554). ระดับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยการชี้นําตนเองของนิสิตชั้นปีที่ 1 วิชาเอกภาษาอังกฤษ (Self-Directed Learning Readiness Level of the First Year Students). สืบค้นเมื่อ 26 เมษายน 2559, จาก www.human. nu.ac.th/jhnu/ file/.../2011 _02_03_0947_17-05-02-04.pdf.
สมคิด อิสระวัฒน์. (2538). ลักษณะการเรียนรู้ด้วยการชี้นำตนเองของคนไทย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาศึกษาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมคิด อิสระวัฒน์. (2543). การสอนผู้ใหญ่. กรุงเทพฯ: จรัญสนิทวงศ์ การพิมพ์.
สุธิกานต์ แย้มนิล. (2544). ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของบรรณารักษ์ห้องสมุดประชาชนในเขตภาคกลาง วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษาผู้ใหญ่และการศึกษาต่อเนื่อง มหาวิทยาลัยศิลปากร.
แสงเดือน เจริญฉิม และคณะ. (2555). ความสามารถในการเรียนรู้แบบชี้นำตนเองของนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู คณะศึกษาศาสตร์และพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์และพัฒนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 15 เมษายน 2559, จาก http://service.nso.go.th/nso/web/ survey/surpop2-1-1.html.
อารี ภาวสุทธิไพศิฐ. (2554). การเรียนรู้ด้วยการชี้นำตนเองของผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาการศึกษาตลอดชีวิตและการพัฒนามนุษย์ บัณฑิตวิทยาลัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.