The Reinforcement of Local Fiscal Health through the Idea of Citizenship: the comparative study between U-mong Municipality, Lamphun Province and Don Kaew Subdistrict Administration Organization
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to provide appropriate fiscal health reinforcement to local administrative organizations. The study employed mixed research method. For the quantitative method, questionnaires were used to collect data from 400 respondents. It also adopted the qualitative methods by focus group discussion with 8 informants and the 10-points Test of financial condition, initiated by Ken. W. Brown (1993), in order to compare fiscal health reinforcement and illustrate the relation between fiscal reinforcement and citizenship of citizen in two local administrative organizations, which were U-mong Subdistrict Municipality in Lamphun Province and Don Kaew Subdistrict Administration Organization in Chiang Mai Province.
The findings show that: (1) most of citizen in both U-mong Subdistrict Municipality and Don Kaew Subdistirct Administration Organization can be regarded as “Personally Responsible Citizens”; (2) Regarding to fiscal health reinforcement, the Don Kaew Subdistrict Administration Organization was relatively stronger than the U-mong Subdistrict Municipality and; (3) the idea of citizenship was of great significance and highly correlated with the reinforcement of local fiscal health. When the moral attitudes of the people in deterring tax evasion and their commitment to civic responsibly are upheld it, in many ways, can facilitate and support local administrative organizations to allocate adequate resources to local people.
Last but not least, the study suggests that: (1) the central government should improve the law and regulations to facilitate local administrative organizations to gain more revenue; (2) enhancing awareness and better understanding of local tax payers about paying tax to local administrative organizations for better administration and improving public services to local people efficiently.
Article Details
- เนื้อหาและข้อมูลที่ลงตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
- บทความและข้อมูล ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในทางวิชาการ ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
References
ข้อบัญญัติงบประมาณรายจ่ายประจำปี พ.ศ. 2560 องค์การบริหารส่วนตำบลดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่
จรัส สุวรรณมาลา. (2542). การวางแผนกลยุทธ์ทางการเงินขององค์กรในภาครัฐ. กรุงเทพฯ: โครงการผลิตตำราและเอกสารการสอน ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จรัส สุวรรณมาลา. (2556). ก้าวข้ามกับดัก Hamilton’s Paradox สู่จังหวัดจัดการตนเอง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถวิลวดี บุรีกุล, รัชวดี แสงมหะหมัด และ Eugenie Merieau. (2555). ความเป็นพลเมืองในประเทศไทย (Citizenship in Thailand). เอกสารเผยแพร่ในการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 13. จาก https://kpi.ac.th/media/pdf/M10_
452.pdf.
เทศบัญญัติงบประมาณรายจ่ายประจำปี พ.ศ. 2560 เทศบาลตำบลอุโมงค์ จังหวัดลำพูน
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์ และคณะ. (2556). ความก้าวหน้ากระบวนการกระจายอำนาจในประเทศไทย และข้อเสนอ. รายงานการวิจัยเสนอต่อกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประกาศเทศบาลตำบลอุโมงค์ เรื่องรายงานรายรับ-รายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2560
ภาวิณี ช่วยประคอง และดารารัตน์ คำเป็ง. (2553). โครงการการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดเก็บค่าธรรมเนียมขยะ: เทศบาลเมืองน่าน อำเภอเมือง จังหวัดน่าน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2552). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดทำงบประมาณขององค์การบริหารส่วนตำบลฤาจะสวยงามดั่งเทพธิดาในนิทาน?. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2554). รายงานการศึกษาบทวิเคราะห์ร่างกฎหมายเกี่ยวกับรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. เสนอต่อสำนักส่งเสริมวิชาการรัฐสภา สถาบันพระปกเกล้า.
ศุภสวัสดิ์ ชัชวาลย์. (2555). การเมืองในกระบวนการกระจายอำนาจ: ศึกษาผ่านบทบาทของนักวิชาการ ข้าราชการ นักการเมือง และประชาชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง. (2559a). ผลการจัดเก็บรายได้รัฐบาล. ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2559, จาก https://www.fpo.go.th/FPO/index2.php?mod=Content&file=contentview&contentID=CNT0006829&categoryID=CAT0001183.
______. (2559b). ผลการจัดเก็บรายได้รัฐบาลสุทธิ. ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2559, จาก https://www.fpo.go.th/FPO/index2.php?mod=Content&file=contentview&contentID=CNT0000760.
______. (2559c). สัดส่วนรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2559, จาก https://www.fpo.go.th/FPO/index2.php?mod=Content&file=contentview&contentID=CNT0011233&categoryID=CAT0001183.
______. (2559d). ภาพรวมของรายได้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรายปี. ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2559, จาก https://www.fpo.go.th/FPO/index2.php?mod=Content&file=contentview&contentID=CNT0000770.
______. (2559e). รายได้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2559, จาก https://www.fpo.go.th/FPO/index2.php?mod=Content&file=contentview&contentID=CNT0000769.
องค์การบริหารส่วนตำบลดอนแก้ว. (2560). เอกสารรายรับรายจ่ายตามงบประมาณประจำปี 2560. เชียงใหม่: องค์การบริหารส่วนตำบลดอนแก้ว.
อัชกรณ์ วงศ์ปรีดี. (2555). ปัญหาการคลังท้องถิ่นไทย: บทสะท้อนจากมุมมองผู้บริหารเทศบาล. วารสารการจัดการภาครัฐและเอกชน, 19 (1), 1-27.
เอนก เหล่าธรรมทัศน์ และวลัยพร รัตนเศรษฐ. (2557). รัฐประศาสนศาสตร์พลเมือง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
ภาษาอังกฤษ
Brown, K. W. (1993). The 10-point test of financial condition: Toward an easy-to-use assessment tool for smaller cities. Government Finance Review, 9 (December), 21-26.
Cheema, G., and Rondinelli, D. (Eds.). (2007). Decentralizing Governance: Emerging Concepts and Practices. Washington, D.C.: Brookings Institution Press. Retrieved from https://www.jstor.org/stable/10.7864/j.ctt1261v1.
Groves, S. M., and Valente, M. G. (1994). Evaluating financial condition: A handbook for local government. Washington, D.C.: International City / County Management Association.
Hendrick, R. (2004). Assessing and measuring the fiscal heath of local governments: Focus on Chicago suburban municipalities. Urban Affairs Review, 40 (1), 78-114.
Howell, J. M., and Stamm, C. F. (1979). Urban fiscal stress: A comparative analysis of 66 US cities. MD: Lexington Books.
Kreuathep, W. (2010). Measuring Municipal Fiscal Condition: the Application of U.S.-Based Measure to the Context of Thailand. International Journal of Public Administration, 33 (5), 233-239.
Kreuathep, W. (2014). Bad Luck or Bad Budgeting: An Analysis of Budgeting Role Underpinning Poor Municipal Fiscal Conditions in Thailand. Public Budgeting & Finance, 34 (3), 51-72.
Miller, G. J. (2001). Fiscal Health in New Jersey's Largest Cities. Cornwall Centre Publication Series. Newark, New Jersey: Joseph C. Cornwall Center for Metropolitan Studies.
Moody’s Investor Service. (2008). Moody's rating methodology for regional and local governments (RLGs) outside the United States. Retrieved August 25, 2017, from https://www.logting.fo/files/casestate/12863/
039.12%20Skjal%20K1.PDF.
Shah, A. and Shah, S. (2006). The New Vision of Local Governance and the Evolving Roles of Local Governments. In Shah, A. (Eds). Local Governance in Developing Countries. Washington, D.C.: World Bank.
Standard and Poor’s Rating Services. (2013). Ratings direct. Criteria | Governments I U.S. Public Finance: U.S. Local Governments General Obligation Ratings: Methodology and Assumptions. Retrieved August 25, 2017, from https://www.nasra.org/Files/Topical%20Reports/Credit%20Effects/SandPlocal1309.pdf.
Wang, X. (2010). Financial Management in the Public Sector: Tools. Applications, and Cases. 2nd Edition. New York: ME Sharp Inc.
Westheimer, J. and Kahne, J. (2004). Educating the “good” Citizen: Political Choices and Pedagogical Goals. Political Science and Politics, 38 (2), 241-247.
Yamane, T. (1967). Statistics: An Introductory Analysis. 2nd Edition. New York: Harper and Row.