“Modern Khruba”, Lan Na Cultural Values for Global Devotees
Article Sidebar
Published:
Dec 27, 2018
Keywords:
Modern Khruba Charisma Lan Na Translocalities Popular Buddhism and Prosperity Religions
Main Article Content
Abstract
Khruba, or also known as charismatic monks, have rose to a position of great prominence in Lan Na-Thai Buddhist society since B.E. 2530s (1987). Composed of heterogeneous beliefs and practices, the proliferation of Khruba does not reflect the return of “ancient” Khruba tradition or the continuation of the past. Instead, it emerges out of the contemporary societal and cultural needs for the production of translocalities under the context of globalization against the flourishing of popular Buddhism and prosperity religions. Rise of “modern” Khruba is also attributed to the middle class which represents the dynamics of Buddhist society in national, regional and global dimensions. Khruba have now become translocal figures for global devotees. This paper argues that the concept of Khruba, its meaning and forms, have never been linear and static and suggests that it is constantly being redefined, re-evaluated and re-interpreted. Drawing on archival sources, in-depth interviews and participatory observation during 2014-2016, this paper investigates “Modern” Khruba as actors in their encounters with the global culture. This paper concludes that making Khruba charisma possible for being absorbed and reconstructed by different groups of people is one of the key success factors of “modern” Khruba.
Article Details
How to Cite
Nasee, P. (2018). “Modern Khruba”, Lan Na Cultural Values for Global Devotees. Political Science and Public Administration Journal, 9(2), 49–86. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/polscicmujournal/article/view/108134
Section
Research Article
- เนื้อหาและข้อมูลที่ลงตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
- บทความและข้อมูล ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในทางวิชาการ ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
References
ภาษาไทย
ขวัญชีวัน บัวแดง, และพิสิษฏ์ นาสี. (2558). งานพิธีเปลี่ยนผ้าครูบาขาวปี: การสร้างและสานต่อเครือข่ายลูกศิษย์และผู้เชื่อถือศรัทธา. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 27(2), 29-62.
ครูบาน้อย วัดศรีดอนมูล จ.เชียงใหม่. (2551). สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2558, จาก https://www.amulet.in.th/forums/view_topic.php?t=666.
จิรชาติ สันต๊ะยศ. (2553). “ครูบาศรีวิชัย” กับคตินิยมแบบ “ครูบา” (ใหม่) ช่วงทศวรรษ 2530-2550. ใน พระนคร ปรังฤทธิ์ (ปัญญาวชิโร) (บก.). เถราภิเษก: พิธียกยอสมณศักดิ์พระสงฆ์ในล้านนา. (น. 207-229). เชียงใหม่: โครงการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาประเทศเพื่อนบ้าน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
ชาญณรงค์ ศรีสุวรรณ. (2540). การศึกษาวิหารที่สร้างในกระบวนการครูบาศรีวิชัย พ.ศ. 2447-2481. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชิเกฮารุ ทานาเบ. (2547). นุ่งเหลือง-นุ่งดำ: ตำนานของผู้นำชาวนาแห่งล้านนาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
______. (2555). ข้อคิดเห็นเรื่อง ตนบุญ ลัทธิพระศรีอาริย์และลัทธิฟื้นฟูศาสนาในล้านนา. ใน ขวัญชีวัน บัวแดง และอภิญญา เฟื่องฟูสกุล (บก.). พิธีกรรมและปฏิบัติการในสังคมชาวนาภาคเหนือของประเทศไทย. (น. 101-111). เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาชาติพันธุ์และการพัฒนา (ศูนย์ความเป็นเลิศ) คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฐิรวุฒิ เสนาคำ. (2547). อรชุน อัปปาดูรัย กับมโนทัศน์ท้องถิ่นข้ามถิ่น. รัฐศาสตร์สาร, 25(1), 103-149.
ณัฐพงศ์ ดวงแก้ว. (2559). สาธุ...เจ้าตนบุญปิ๊กมาเกิด”: กำเนิดครูบาคติใหม่ ภาพสะท้อนการเปลี่ยนแปลงพุทธศาสนาท้องถิ่นภาคเหนือของไทย. ใน การสัมมนาวิชาการประจำปี 2559/2016 มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ Asean: Siam-Thailand+Japan+China and+India. (น. 1-14). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทยและมูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
______. (2560). การศึกษากระแส “ครูบาคติใหม่” ในภาคเหนือของไทย พุทธทศวรรษ 2530-2550. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระครูวีรศาสตร์โสภณ (สุรินทร์ วิสุทธจิตโต). (2553). ศึกษาการเข้ากรรมในล้านนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระนคร ปรังฤทธิ์ (ปัญญาวชิโร) (บก.). (2553). เถราภิเษก: พิธียกยอสมณศักดิ์พระสงฆ์ในล้านนา. เชียงใหม่: โครงการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาประเทศเพื่อนบ้าน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
พระไพศาล วิสาโล. (1 พฤศจิกายน 2543). เมืองไทยในอนาคต: อนาธิปไตยในวงการสงฆ์. มติชน. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2559, จาก https://www.visalo.org/article/
matichon254311.htm
______. (2546). การปฏิรูปและฟื้นฟูพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์ ปาฐกถาในการสัมมนาระหว่างประเทศว่าด้วยศาสนาและโลกาภิวัตน์ ณ มหาวิทยาลัยพายัพ จ.เชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2559, จาก https://www.visalo.org/article/
budKarnpatiroob.htm
พระสมชาย ธัมมสาโร (พรมมา). (2555). ศึกษาบทบาทพระครูบาศรีวิชัย สิริวิชโย ในฐานะนักบุญแห่งล้านนา: กรณีศึกษาการบูรณะปฏิสังขรณ์ศาสนสถานในล้านนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิสิษฏ์ นาสี. (2558). ศึกษา “ครูบา”: “ครูบาศึกษา” ข้อถกเถียงว่าด้วยเรื่องความเชื่อ แนวทาง และการปฏิบัติของ “ครูบา” ในพุทธศาสนาแบบล้านนา”. นิตยสารศิลปวัฒนธรรม, 37(1), 138-155.
วัดศรีดอนมูล. (2555). ครูบาน้อย เตชะปัญโญ. เชียงใหม่: โรงพิมพ์มิ่งเมือง.
วัดแสงแก้วโพธิญาณ. (2553). ประวัติครูบาอริยชาติ อริยจิตฺโต โดยสังเขป. สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2558, จาก https://www.watsangkaew.com/webboard/index.php?PHPSESSID=6660d3ae6a2b4eb0a7d979be3df724d9&topic=33.0
วิลักษณ์ ศรีป่าซาง. (2545). ตนบุญล้านนา ประวัติครูบาฉบับอ่านม่วน. เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์.
______. (ม.ป.ป.). ครูบาอุ๊กแก็ส. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559, จาก https:// rmutlculture.rmutl.ac.th/webboard/index.php?topic=3141.0%3Bwap2
ศิริศักดิ์ อภิศักดิ์มนตรี. (2559). ข้อวินิจฉัยประวัติครูบาเจ้าศรีวิชัย. เชียงใหม่: อาร์เอสโปรดักซับพลาย.
ส. สุทธิพันธ์. (2554). ครูบาอริยชาติ อริยจิตโต ทิพย์ในธรรม. กรุงเทพฯ: ธรรมสถาพร.
สรัสวดี อ๋องสกุล. (2558). ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
สุรสวัสดิ์ ศุขสวัสดิ์, ม.ล. (2558). พระพุทธรูปล้านนากับคติพระพุทธศาสนามหายานแบบตันตระนิกายวัชรยาน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
โสภา ชานะมูล. (2534). ครูบาศรีวิชัย “ตนบุญ” แห่งล้านนา (พ.ศ. 2421-2481). (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2541). ศาสนทัศน์ของชุมชนเมืองสมัยใหม่: ศึกษากรณีวัดพระธรรมกาย. กรุงเทพฯ: ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
TLC News. (2559). ลูกศิษย์ร่วมทำบุญออกนิโรธกรรมครูบา เซียนหวยแห่ซื้อเลขเด็ด!. สืบค้นเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2559, จาก https://news.tlcthai.com/news/682873.html
ภาษาอังกฤษ
Appadurai, A. (1996). Modernity At Large. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Ashley, S. M. (2011). Late for Buddha: The Construction of Dara’ang (Silver Palaung) Religious and Ethnic Identity. (Doctoral dissertation), Simon Fraser University.
______. (2017). Khruba Holy Men and Dara’ang Buddhism. In Cohen P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 171-190). Copenhagen: NIAS Press in association with the Center for Ethnic Studies and Development (CESD), Chiang Mai University.
Bowie, K. A. (2014a). Of Buddhism and Militarism in Northern Thailand: Solving the Puzzle of the Saint Khruubaa Srivichai. The Journal of Asian Studies, 73(3), 711-732.
______. (2014b). The Saint with Indra’s Sword: Khruubaa Srivichai and Buddhist Millenarianism in Northern Thailand. Comparative Studies in Society and History, 56(3), 681-713.
Buadaeng. (2002). Kruba Movements and the Karen in Northern Thailand: Negotiating Sacred Space and Identity. In Hayashi, Y. & Sayavongkhamdy, T. (Eds). Cultural Diversity and Conservation in the Making of Mainland Southeast Asia and Southwestern China Regional Dynamics in the Past and Present. (pp. 269-293). Kyoto: Center for Southeast Asian Studies.
______. (2014, April 22). “The Mountain Owner Has Come”: Religious Assemblage across Thai-Burma Border. In The 12th International Conference on Thai Studies, University of Sydney.
______. (2017). A Karen Charismatic Monk and Connectivity across the Thai-Myanmar Borderland. In Cohen, P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 147-170). Copenhagen: NIAS Press.
Cohen, P. (2000a). Lue Across Borders: Pilgrimage and the Muang Sing Reliquary in Northern Laos. In Evans, G., Hutton, C., & Kuah, K. E. (Eds). Where China meets Southeast Asia. (pp. 145-161). Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
______. (2000b). A Buddha Kingdom in the Golden Triangle: Buddhist Revivalism and the Charismatic Monk Khruba Bunchum. The Australian Journal of Anthropology, 11(2), 141-154.
______. (2001). Buddhism unshackled: The Yuan “holy man” tradition and the nation-state in the Tai world. Journal of Southeast Asian Studies, 32(2), 176-203.
______. (2002). Buddhist Revivalism in the Tai World. In Hayashi Yukio & Thongsa Sayavongkhamdy (Eds). Cultural Diversity and Conservation in the Making of Mainland Southeast Asia and Southwestern China Regional Dynamics in the Past and Present. (pp. 243-321). Kyoto: Center for Southeast Asian Studies, Kyoto University.
______. (2017). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. In Cohen, P. (Ed.), Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 1-26). Copenhagen: NIAS Press.
Easum, T. M. (2013). A Thorn in Bangkok’s side: Khruba Sriwichai, Sacred Space and the Last Stand of the Pre-modern Chiang Mai State. South East Asia Research, 21(2), 211-236.
______. (2017). Khruba Boonchum: The Holy Man of the Twenty-First Century and His Transnational and Diverse Community of Faith. In Cohen P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 191-216). Copenhagen: NIAS Press in association with the Center for Ethnic Studies and Development (CESD), Chiang Mai University.
Feungfusakul, A. (1993). Buddhist Reform Movements in Contemporary Thai Urban Context: Thammakai and Santi Asok. Bielefeld: University of Bielefeld.
Giddens, A. (1990). The Consequences of Modernity. Stanford, California: Standford University Press.
Gravers, M. (2012). Waiting for the righteous ruler: The Karen royal imaginary in Thailand and Burma. Journal of Southeast Asian Studies, 43(2), 340-363.
______. (2017). Building Moral Communities in an Uncertain World: A Karen Lay Buddhist Communities in Northern Thailand. In Cohen, P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 115-146). Copenhagen: NIAS Press.
Hinton, P. (1979). The Karen, Millennialism, and the Politics of Accommodation to Lowland States. In Keyes, C. F. (Ed.). Ethnic Adaptation and Identity: The Karen on the Thai Frontier with Burma. (pp. 81-98). Philadelphia: Institute for the Study of Human Issues.
Irwin, A. L. (2017). Partners in Power and Perfection: Khrubas, Construction, and Khu Barami in Chiang Rai, Thailand. In Cohen P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 87-114). Copenhagen: NIAS Press.
Jackson, P. A. (1999a). The enchanting spirit of Thai capitalism: The cults of Luang Phor Khoon and the post-modernization of Thai Buddhism. South East Asia Research, 7(1), 5-50.
______. (1999b). Royal Spirits, Chinese Gods, and magic monks: Thailand’s boom-time of prosperity. South East Asia Research, 7(3), 245-320.
Jenkins, R. (2000). Disenchantment, Enchantment and Re-Enchantment: Max Weber at the Millennium. Max Weber Studies, 1(1), 11-32.
Jirattikorn, A. (2016). Buddhist Holy Man Khruba Bunchum: The Shift in a Millenarian Movement at the Thailand-Myanmar Border. Sojourn: Journal of Social Issues in Southeast Asia, 31(2), 377-412.
Kataoka, T. (2017). Millenarianism, Ethnicity and the State: Khruba Boonchum Worship among the Lahu in Myanmar and Thailand. In Cohen, P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 217-246). Copenhagen: NIAS.
Keyes, C. F. (1977). Millennialism and Theravada Buddhism, and Thai Society. The Journal of Asian Studies, 36(2), 283-302.
______. (1981). The Death of Two Buddhist Saints. Journal of the American Academy of Religion, Thematic Studies, 48(3-4), 149-80.
Kitiarsa, P. (1999). You May Not Believe, But Never Offend the Spirits: Spirit-medium Cult Discourses and the Postmodernization of Thai Religion. (Doctoral dissertation), University of Washington.
______. (2008). Buddha Phanit: Thailand’s prosperity religion and its commodifying tactics. In Kitiarsa, P. (Ed.). Religious Commodification in Asia. (pp. 120-144). London and New York: Routledge.
______. (2012). Mediums, Monks, and Amulets: Thai Popular Buddhism Today. Chiang Mai: University of Washington Press.
McDaniel, J. (2011). The Lovelorn Ghost and the Magical Monk: Practicing Buddhism in Modern Thailand. New York: Colombia University Press.
Nasee, P. (2018). Constructing Khruba’s Charisma and Religious Network in Contemporary Thai Society. (Doctoral dissertation), Chiang Mai University.
Panyagaew, W. (2013). Remembering with Respect: History, Social Memory and the Cross-Border Journeys of a Charismatic Lue Monk. The Asia Pacific Journal of Anthropology, 14(1), 23-40.
Rozenberg, G. (2010). Renunciation and Power: The Quest for Sainthood in Contemporary Burma. New Haven: Yale University Southeast Asia Studies.
Srisawat, K. (1988). The Karen and the Khruba Khao Pi Movement: A Historical Study of the Response to the Transformation in Northern Thailand. (Master’s Thesis), Ateneo de Manile University.
Stengs, I. (2009). Worshipping the Great Moderniser King Chulalongkorn, Patron Saint of the Thai Middle Class. Singapore and Seattle: NUS Press in association with University of Washington Press.
Tambiah, S. J. (1984). The Buddhist saints of the forest and the cult of amulets: a study in charisma, hagiography, sectarianism, and millennial Buddhism. Cambridge & New York: Cambridge University Press.
Tanabe, S., & Keyes, C. F. (2002). Introduction. In Tanabe S. & Keyes, C. F. (Eds). Cultural Crisis and Social Memory, Modernity and Identity in Thailand and Laos. (pp. 1-39). London: Roultledge.
Treesahakiat, I. (2011). The Significance of Khruba Sriwichai’s Role in Northern Thai Buddhism: His Sacred Biography, Meditation Practice and Influence. (Master’s Thesis), University of Otago.
Turton, A. (2006). Remembering local history: Kuba Wajiraphanya (c.1853–1928), Phra Thongthip and the Müang way of life. Journal of Siam Society, 94, 146- 176.
Weller, R. P. (2008). Asia and the Global Economies of Charisma. In Kitiarsa, P. (Ed.). Religious Commodifications in Asia. London and New York: Routledge.
ขวัญชีวัน บัวแดง, และพิสิษฏ์ นาสี. (2558). งานพิธีเปลี่ยนผ้าครูบาขาวปี: การสร้างและสานต่อเครือข่ายลูกศิษย์และผู้เชื่อถือศรัทธา. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 27(2), 29-62.
ครูบาน้อย วัดศรีดอนมูล จ.เชียงใหม่. (2551). สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2558, จาก https://www.amulet.in.th/forums/view_topic.php?t=666.
จิรชาติ สันต๊ะยศ. (2553). “ครูบาศรีวิชัย” กับคตินิยมแบบ “ครูบา” (ใหม่) ช่วงทศวรรษ 2530-2550. ใน พระนคร ปรังฤทธิ์ (ปัญญาวชิโร) (บก.). เถราภิเษก: พิธียกยอสมณศักดิ์พระสงฆ์ในล้านนา. (น. 207-229). เชียงใหม่: โครงการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาประเทศเพื่อนบ้าน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
ชาญณรงค์ ศรีสุวรรณ. (2540). การศึกษาวิหารที่สร้างในกระบวนการครูบาศรีวิชัย พ.ศ. 2447-2481. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชิเกฮารุ ทานาเบ. (2547). นุ่งเหลือง-นุ่งดำ: ตำนานของผู้นำชาวนาแห่งล้านนาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
______. (2555). ข้อคิดเห็นเรื่อง ตนบุญ ลัทธิพระศรีอาริย์และลัทธิฟื้นฟูศาสนาในล้านนา. ใน ขวัญชีวัน บัวแดง และอภิญญา เฟื่องฟูสกุล (บก.). พิธีกรรมและปฏิบัติการในสังคมชาวนาภาคเหนือของประเทศไทย. (น. 101-111). เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาชาติพันธุ์และการพัฒนา (ศูนย์ความเป็นเลิศ) คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฐิรวุฒิ เสนาคำ. (2547). อรชุน อัปปาดูรัย กับมโนทัศน์ท้องถิ่นข้ามถิ่น. รัฐศาสตร์สาร, 25(1), 103-149.
ณัฐพงศ์ ดวงแก้ว. (2559). สาธุ...เจ้าตนบุญปิ๊กมาเกิด”: กำเนิดครูบาคติใหม่ ภาพสะท้อนการเปลี่ยนแปลงพุทธศาสนาท้องถิ่นภาคเหนือของไทย. ใน การสัมมนาวิชาการประจำปี 2559/2016 มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ Asean: Siam-Thailand+Japan+China and+India. (น. 1-14). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทยและมูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
______. (2560). การศึกษากระแส “ครูบาคติใหม่” ในภาคเหนือของไทย พุทธทศวรรษ 2530-2550. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระครูวีรศาสตร์โสภณ (สุรินทร์ วิสุทธจิตโต). (2553). ศึกษาการเข้ากรรมในล้านนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระนคร ปรังฤทธิ์ (ปัญญาวชิโร) (บก.). (2553). เถราภิเษก: พิธียกยอสมณศักดิ์พระสงฆ์ในล้านนา. เชียงใหม่: โครงการศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาประเทศเพื่อนบ้าน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
พระไพศาล วิสาโล. (1 พฤศจิกายน 2543). เมืองไทยในอนาคต: อนาธิปไตยในวงการสงฆ์. มติชน. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2559, จาก https://www.visalo.org/article/
matichon254311.htm
______. (2546). การปฏิรูปและฟื้นฟูพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์ ปาฐกถาในการสัมมนาระหว่างประเทศว่าด้วยศาสนาและโลกาภิวัตน์ ณ มหาวิทยาลัยพายัพ จ.เชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2559, จาก https://www.visalo.org/article/
budKarnpatiroob.htm
พระสมชาย ธัมมสาโร (พรมมา). (2555). ศึกษาบทบาทพระครูบาศรีวิชัย สิริวิชโย ในฐานะนักบุญแห่งล้านนา: กรณีศึกษาการบูรณะปฏิสังขรณ์ศาสนสถานในล้านนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิสิษฏ์ นาสี. (2558). ศึกษา “ครูบา”: “ครูบาศึกษา” ข้อถกเถียงว่าด้วยเรื่องความเชื่อ แนวทาง และการปฏิบัติของ “ครูบา” ในพุทธศาสนาแบบล้านนา”. นิตยสารศิลปวัฒนธรรม, 37(1), 138-155.
วัดศรีดอนมูล. (2555). ครูบาน้อย เตชะปัญโญ. เชียงใหม่: โรงพิมพ์มิ่งเมือง.
วัดแสงแก้วโพธิญาณ. (2553). ประวัติครูบาอริยชาติ อริยจิตฺโต โดยสังเขป. สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2558, จาก https://www.watsangkaew.com/webboard/index.php?PHPSESSID=6660d3ae6a2b4eb0a7d979be3df724d9&topic=33.0
วิลักษณ์ ศรีป่าซาง. (2545). ตนบุญล้านนา ประวัติครูบาฉบับอ่านม่วน. เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์.
______. (ม.ป.ป.). ครูบาอุ๊กแก็ส. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559, จาก https:// rmutlculture.rmutl.ac.th/webboard/index.php?topic=3141.0%3Bwap2
ศิริศักดิ์ อภิศักดิ์มนตรี. (2559). ข้อวินิจฉัยประวัติครูบาเจ้าศรีวิชัย. เชียงใหม่: อาร์เอสโปรดักซับพลาย.
ส. สุทธิพันธ์. (2554). ครูบาอริยชาติ อริยจิตโต ทิพย์ในธรรม. กรุงเทพฯ: ธรรมสถาพร.
สรัสวดี อ๋องสกุล. (2558). ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
สุรสวัสดิ์ ศุขสวัสดิ์, ม.ล. (2558). พระพุทธรูปล้านนากับคติพระพุทธศาสนามหายานแบบตันตระนิกายวัชรยาน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
โสภา ชานะมูล. (2534). ครูบาศรีวิชัย “ตนบุญ” แห่งล้านนา (พ.ศ. 2421-2481). (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2541). ศาสนทัศน์ของชุมชนเมืองสมัยใหม่: ศึกษากรณีวัดพระธรรมกาย. กรุงเทพฯ: ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
TLC News. (2559). ลูกศิษย์ร่วมทำบุญออกนิโรธกรรมครูบา เซียนหวยแห่ซื้อเลขเด็ด!. สืบค้นเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2559, จาก https://news.tlcthai.com/news/682873.html
ภาษาอังกฤษ
Appadurai, A. (1996). Modernity At Large. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Ashley, S. M. (2011). Late for Buddha: The Construction of Dara’ang (Silver Palaung) Religious and Ethnic Identity. (Doctoral dissertation), Simon Fraser University.
______. (2017). Khruba Holy Men and Dara’ang Buddhism. In Cohen P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 171-190). Copenhagen: NIAS Press in association with the Center for Ethnic Studies and Development (CESD), Chiang Mai University.
Bowie, K. A. (2014a). Of Buddhism and Militarism in Northern Thailand: Solving the Puzzle of the Saint Khruubaa Srivichai. The Journal of Asian Studies, 73(3), 711-732.
______. (2014b). The Saint with Indra’s Sword: Khruubaa Srivichai and Buddhist Millenarianism in Northern Thailand. Comparative Studies in Society and History, 56(3), 681-713.
Buadaeng. (2002). Kruba Movements and the Karen in Northern Thailand: Negotiating Sacred Space and Identity. In Hayashi, Y. & Sayavongkhamdy, T. (Eds). Cultural Diversity and Conservation in the Making of Mainland Southeast Asia and Southwestern China Regional Dynamics in the Past and Present. (pp. 269-293). Kyoto: Center for Southeast Asian Studies.
______. (2014, April 22). “The Mountain Owner Has Come”: Religious Assemblage across Thai-Burma Border. In The 12th International Conference on Thai Studies, University of Sydney.
______. (2017). A Karen Charismatic Monk and Connectivity across the Thai-Myanmar Borderland. In Cohen, P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 147-170). Copenhagen: NIAS Press.
Cohen, P. (2000a). Lue Across Borders: Pilgrimage and the Muang Sing Reliquary in Northern Laos. In Evans, G., Hutton, C., & Kuah, K. E. (Eds). Where China meets Southeast Asia. (pp. 145-161). Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
______. (2000b). A Buddha Kingdom in the Golden Triangle: Buddhist Revivalism and the Charismatic Monk Khruba Bunchum. The Australian Journal of Anthropology, 11(2), 141-154.
______. (2001). Buddhism unshackled: The Yuan “holy man” tradition and the nation-state in the Tai world. Journal of Southeast Asian Studies, 32(2), 176-203.
______. (2002). Buddhist Revivalism in the Tai World. In Hayashi Yukio & Thongsa Sayavongkhamdy (Eds). Cultural Diversity and Conservation in the Making of Mainland Southeast Asia and Southwestern China Regional Dynamics in the Past and Present. (pp. 243-321). Kyoto: Center for Southeast Asian Studies, Kyoto University.
______. (2017). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. In Cohen, P. (Ed.), Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 1-26). Copenhagen: NIAS Press.
Easum, T. M. (2013). A Thorn in Bangkok’s side: Khruba Sriwichai, Sacred Space and the Last Stand of the Pre-modern Chiang Mai State. South East Asia Research, 21(2), 211-236.
______. (2017). Khruba Boonchum: The Holy Man of the Twenty-First Century and His Transnational and Diverse Community of Faith. In Cohen P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 191-216). Copenhagen: NIAS Press in association with the Center for Ethnic Studies and Development (CESD), Chiang Mai University.
Feungfusakul, A. (1993). Buddhist Reform Movements in Contemporary Thai Urban Context: Thammakai and Santi Asok. Bielefeld: University of Bielefeld.
Giddens, A. (1990). The Consequences of Modernity. Stanford, California: Standford University Press.
Gravers, M. (2012). Waiting for the righteous ruler: The Karen royal imaginary in Thailand and Burma. Journal of Southeast Asian Studies, 43(2), 340-363.
______. (2017). Building Moral Communities in an Uncertain World: A Karen Lay Buddhist Communities in Northern Thailand. In Cohen, P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 115-146). Copenhagen: NIAS Press.
Hinton, P. (1979). The Karen, Millennialism, and the Politics of Accommodation to Lowland States. In Keyes, C. F. (Ed.). Ethnic Adaptation and Identity: The Karen on the Thai Frontier with Burma. (pp. 81-98). Philadelphia: Institute for the Study of Human Issues.
Irwin, A. L. (2017). Partners in Power and Perfection: Khrubas, Construction, and Khu Barami in Chiang Rai, Thailand. In Cohen P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 87-114). Copenhagen: NIAS Press.
Jackson, P. A. (1999a). The enchanting spirit of Thai capitalism: The cults of Luang Phor Khoon and the post-modernization of Thai Buddhism. South East Asia Research, 7(1), 5-50.
______. (1999b). Royal Spirits, Chinese Gods, and magic monks: Thailand’s boom-time of prosperity. South East Asia Research, 7(3), 245-320.
Jenkins, R. (2000). Disenchantment, Enchantment and Re-Enchantment: Max Weber at the Millennium. Max Weber Studies, 1(1), 11-32.
Jirattikorn, A. (2016). Buddhist Holy Man Khruba Bunchum: The Shift in a Millenarian Movement at the Thailand-Myanmar Border. Sojourn: Journal of Social Issues in Southeast Asia, 31(2), 377-412.
Kataoka, T. (2017). Millenarianism, Ethnicity and the State: Khruba Boonchum Worship among the Lahu in Myanmar and Thailand. In Cohen, P. (Ed.). Charismatic Monks of Lanna Buddhism. (pp. 217-246). Copenhagen: NIAS.
Keyes, C. F. (1977). Millennialism and Theravada Buddhism, and Thai Society. The Journal of Asian Studies, 36(2), 283-302.
______. (1981). The Death of Two Buddhist Saints. Journal of the American Academy of Religion, Thematic Studies, 48(3-4), 149-80.
Kitiarsa, P. (1999). You May Not Believe, But Never Offend the Spirits: Spirit-medium Cult Discourses and the Postmodernization of Thai Religion. (Doctoral dissertation), University of Washington.
______. (2008). Buddha Phanit: Thailand’s prosperity religion and its commodifying tactics. In Kitiarsa, P. (Ed.). Religious Commodification in Asia. (pp. 120-144). London and New York: Routledge.
______. (2012). Mediums, Monks, and Amulets: Thai Popular Buddhism Today. Chiang Mai: University of Washington Press.
McDaniel, J. (2011). The Lovelorn Ghost and the Magical Monk: Practicing Buddhism in Modern Thailand. New York: Colombia University Press.
Nasee, P. (2018). Constructing Khruba’s Charisma and Religious Network in Contemporary Thai Society. (Doctoral dissertation), Chiang Mai University.
Panyagaew, W. (2013). Remembering with Respect: History, Social Memory and the Cross-Border Journeys of a Charismatic Lue Monk. The Asia Pacific Journal of Anthropology, 14(1), 23-40.
Rozenberg, G. (2010). Renunciation and Power: The Quest for Sainthood in Contemporary Burma. New Haven: Yale University Southeast Asia Studies.
Srisawat, K. (1988). The Karen and the Khruba Khao Pi Movement: A Historical Study of the Response to the Transformation in Northern Thailand. (Master’s Thesis), Ateneo de Manile University.
Stengs, I. (2009). Worshipping the Great Moderniser King Chulalongkorn, Patron Saint of the Thai Middle Class. Singapore and Seattle: NUS Press in association with University of Washington Press.
Tambiah, S. J. (1984). The Buddhist saints of the forest and the cult of amulets: a study in charisma, hagiography, sectarianism, and millennial Buddhism. Cambridge & New York: Cambridge University Press.
Tanabe, S., & Keyes, C. F. (2002). Introduction. In Tanabe S. & Keyes, C. F. (Eds). Cultural Crisis and Social Memory, Modernity and Identity in Thailand and Laos. (pp. 1-39). London: Roultledge.
Treesahakiat, I. (2011). The Significance of Khruba Sriwichai’s Role in Northern Thai Buddhism: His Sacred Biography, Meditation Practice and Influence. (Master’s Thesis), University of Otago.
Turton, A. (2006). Remembering local history: Kuba Wajiraphanya (c.1853–1928), Phra Thongthip and the Müang way of life. Journal of Siam Society, 94, 146- 176.
Weller, R. P. (2008). Asia and the Global Economies of Charisma. In Kitiarsa, P. (Ed.). Religious Commodifications in Asia. London and New York: Routledge.