การจราจรในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนบ้านแม่กำปอง ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

วรพงศ์ ตระการศิรินนท์

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพปัญหาการจราจรที่เกิดขึ้นในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนบ้านแม่กำปองและ (2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อปัญหาการจราจรในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนบ้านแม่กำปอง โดยใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลทั้งข้อมูลเชิงเอกสารและข้อมูลภาคสนาม มีเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาคือ (1) การสัมภาษณ์เชิงลึก (2) การสนทนากลุ่มและ (3) การสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม ทำการวิเคราะห์ข้อมูลและนำเสนอในรูปแบบพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า แหล่งท่องเที่ยวชุมชนบ้านแม่กำปองเป็นหมู่บ้านที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยธรรมชาติและป่าไม้ มีสภาพภูมิประเทศเป็นที่ดอนและตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีสภาพอากาศเย็นตลอดทั้งปี ชาวบ้านในชุมชนมีลักษณะของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ไม่ว่าจะเป็นอาคารบ้านเรือน การแต่งกาย ประเพณีและวิถีวัฒนธรรมของชุมชนป่าเหมี้ยง จึงทำให้ชุมชนบ้านแม่กำปองกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวนิเวศวิทยาวัฒนธรรมที่มีชื่อเสียงและได้รับความนิยมที่ถูกเผยแพร่ผ่านสื่อต่างๆ ส่งผลให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด พบว่า ในปี พ.ศ. 2549-2554 ชุมชนบ้านแม่กำปองมีนักท่องเที่ยวประมาณ 2,780 คน ต่อมาในปี พ.ศ. 2555-2559 มีจำนวนเพิ่มขึ้นเป็น 7,585 คน และนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่นิยมเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนบุคคล ซึ่งเป็นสาเหตุที่ก่อให้เกิดปัญหาการจราจรและอุบัติเหตุ โดยพบว่าปัจจัยที่ส่งผลต่อสภาพปัญหาการจราจรสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ด้าน คือ (1) ปัจจัยด้านกายภาพของชุมชน (2) ปัจจัยด้านพฤติกรรมของนักท่องเที่ยว และ (3) ปัจจัยด้านนโยบายของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ตระการศิรินนท์ ว. (2019). การจราจรในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนบ้านแม่กำปอง ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 10(2), 67–84. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/polscicmujournal/article/view/114377
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

โกเมน กันตวธีระ, อารีย์ นัยพินิจ, และธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2556). ปัญหาและอุปสรรคที่ส่งผลต่อการจัดการท่องเที่ยวเมืองขอนแก่น. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการ ครั้งที่ 4 วันที่ 10 พฤษภาคม 2556, มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

คณะกรรมการหมู่บ้านแม่กำปอง. (2560). กฎระเบียบหมู่บ้านแม่กำปอง หมู่ 3 ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: ชุมชนบ้านแม่กำปอง.

ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สามลดา.

ธนชัย แสงจันทร์. (2558). ทาง (เลือก) รอด การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ “แม่กำปอง”. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560, จาก https://www.komchadluek.net/news/edu-health/218452

ธีรชัย ธาราสุข. (2557). บ้านแม่กําปอง เชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560, จาก https://travel.mthai.com/region/north/75101.html

พรหมมินทร์ พวงมาลา, ถนัด คำก้อน, จำรัส ไทยสมุทร, สุเทพ กิติคุณ, แก้ว กิ่งแก้ว, สุรพล กิ่งแก้ว, และคณะ. (2548). รูปแบบการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แบบยั่งยืน บ้านแม่กำปอง กิ่งอำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

เมธี ปิยะคุณ. (2557). นำท่องเที่ยวไทยสู่ AEC. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560, จาก https://www.stou.ac.th/study/sumrit/4-60/page1-4-60.html

วิภา ศรีระทุ. (2551). ศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. (สารนิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ศวิตา สุขสวัสดิ์. (2558). สัมผัสวิถีเรียบง่าย พักผ่อนเอนกายที่แม่กำปอง. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560, จาก https://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1450323619

ศิรินันทน์ พงษ์นิรันดร, โอชัญญา บัวธรรม, และชัชชญา ยอดสุวรรณ. (2559). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(1), 234-259.

ศูนย์ข้อมูลอุบัติเหตุ. (2561). ข้อมูลจำนวนผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ. สืบค้นเมื่อ 16 ตุลาคม 2561, จาก https://www.thairsc.com/

อานันท์ กาญจนพันธุ์, ธเนศวร์ เจริญเมือง, วรพงศ์ ตระการศิรินนท์, ชาติชาย โขนงนุช, และวลีรัตน์ แสงไชย. (2560). ภูมิปัญญาและคุณค่าของเมี่ยงในล้านนา. เชียงใหม่: ศูนย์บริหารงานวิจัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.