การพัฒนากลยุทธ์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเทศบาลเมืองชะอำ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี

Main Article Content

ดรุณี ทิพย์ปลูก

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์หาปัจจัยแวดล้อมภายในและภายนอกและวิเคราะห์หากลยุทธ์ที่เหมาะสมสำหรับส่งเสริมการท่องเที่ยวของเทศบาลเมืองชะอำ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ทำการสัมภาษณ์เชิงลึกจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 คน ประกอบด้วย ผู้บริหารและบุคลากรของเทศบาลเมืองชะอำ นักท่องเที่ยว และเจ้าของสถานประกอบการ ผลการศึกษาพบว่า จุดแข็งของแหล่งท่องเที่ยวและเทศบาลเมืองชะอำ ประกอบด้วย เทศบาลให้ความสำคัญต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว สนับสนุนด้านงบประมาณ แหล่งท่องเที่ยวมีความหลากหลาย และมีสิ่งอำนวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยว จุดอ่อน ประกอบด้วย เทศบาลขาดความต่อเนื่องในการจัดทำแผนพัฒนาด้านการท่องเที่ยวขาดบุคลากรหรือส่วนงานที่รับผิดชอบที่ชัดเจน ขาดการทำงานแบบบูรณาการร่วมกับหน่วยงานอื่นในด้านการท่องเที่ยว โอกาส ประกอบด้วย มีการพัฒนาและปรับปรุงเส้นทางการเดินทางอย่างต่อเนื่อง มีช่องทางการประชาสัมพันธ์ที่ทันสมัย รัฐบาลให้การสนับสนุนด้านการท่องเที่ยว มุ่งเน้นการทำงานแบบบูรณาการ และมีการทำการตลาดเชิงรุก และอุปสรรค ประกอบด้วย สภาพเศรษฐกิจ อัตราค่าครองชีพ และการเพิ่มขึ้นของแหล่งท่องเที่ยวโดยรอบ ดังนั้น กลยุทธ์ที่จะมุ่งส่งเสริมการท่องเที่ยวของเทศบาลเมืองชะอำ ประกอบด้วย มุ่งสร้างบุคลากรทางด้านการท่องเที่ยว หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวทั้งภายในและภายนอกพื้นที่ทำงานร่วมกันแบบบูรณาการ และมุ่งเน้นการสร้างความร่วมมือจากคนในชุมชนเพื่อให้การท่องเที่ยวเกิดความยั่งยืน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ทิพย์ปลูก ด. . (2021). การพัฒนากลยุทธ์ส่งเสริมการท่องเที่ยวเทศบาลเมืองชะอำ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 12(2), 75–96. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/polscicmujournal/article/view/228116
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาแห่งประเทศไทย. (2557). สรุปรายได้และค่าใช้จ่ายการท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย ปี 2557. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/old/more_news.php?cid=476&filename=index

______. (2558). สรุปรายได้และค่าใช้จ่ายการท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย ปี 2558. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/old/more_news.php?cid=479&filename=index

______. (2559). สรุปรายได้และค่าใช้จ่ายการท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย ปี 2559. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/old/more_news.php?cid=435&filename=index

______. (2560). สรุปรายได้และค่าใช้จ่ายการท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย ปี 2560. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/old/more_news.php?cid=414&filename=index

______. (2561). สรุปรายได้และค่าใช้จ่ายการท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย ปี 2561. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก https://www.mots.go.th/old/more_news.php?cid=497&filename=index

จักร ติงศภัทิย์. (2551). กลยุทธ์: การสร้างและการนำไปปฏิบัติ. กรุงเทพ. บริษัท แอคทีฟ พริ้นท์ จำกัด.

ดารัณ พราหมณ์แก้ว. (2558). สภาพแวดล้อมทางการท่องเที่ยวที่กระทบต่อศักยภาพการท่องเที่ยวของเมืองชะอำ (รายงานการวิจัย). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว (Tourism Industry). กรุงเทพ. บริษัท เพรส แอนดีไซน์ จำกัด.

พนิตสุภา ธรรมประมวล. (2553). กลยุทธ์และแผนการตลาดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนในจังหวัดลพบุรี. กรุงเทพ. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2542). การบริหารเชิงกลยุทธ์และกรณีศึกษาฉบับมาตรฐาน. กรุงเทพ. บริษัทธีระฟิล์มและไชเท็กซ์.

สมยศ นาวีการ. (2543). การบริหารเชิงกลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ (Strategic Management and Business Policy). กรุงเทพ: สำนักพิมพ์บรรณกิจ.

สำนักงานจังหวัดเพชรบุรี. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดเพชรบุรี (พ.ศ. 2561-2564). สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก http://www.phetchaburi.go.th/karn/plan6164.pdf

สุเทพ พันประสิทธิ์, วันเพ็ญ พินเผือก, และเลิศพร ภาระสกุล. (2547). กลยุทธ์การจัดการเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวจังหวัดชายแดนไทยและกัมพูชา กรณีศึกษา: จังหวัดสระแก้ว บุรีรัมย์ สุรินทร์ และศรีสะเกษ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.