Model of Port Management Development to Sustainability Building for Marine and Coastal Environment: A Case Study of Laemchabang Deep Sea Port, Chonburi Province

Main Article Content

Buchita Sungkaew
Chayatat Supachalasai
Saranyu Mansap

Abstract

This research aims to study the current stage, direction, and the model for policy development of Laemchabang deep seaport management in order to create sustainability for marine and coastal environment. For data collection, this research employs the qualitative research methodology by conducting in-depth interviews with the target group of 21 persons who are directly involved with Laemchabang deep seaport. The outcome of the study discovers that Laemchabang deep seaport, in the present, lacks specific policy to solve marine and coastal environment. The seaport under the overall policy of the Port Authority of Thailand is operated with many activities. Yet, the seaport has encountered several problems in many fronts such as a lack of unity, integrity, coherency, and adequate communal participation. In the future, this research is anticipated that a direction for policy development should focus on a specific policy for marine and coastal environment. Such direction will be connected with the international regulation, the government policy, and the context area. It will include an improvement of a policy process by upholding the rights of the artisanal fisheries and also to increasing a decentralization of local government organizations. As for the policy model, this paper recommends the revision of the following aspects: (1) of international regulation, domestic policy, and the area context; (2) a development of policy process; (3) a development of policy content; and (4) a development of mechanism for policy administration.

Article Details

How to Cite
Sungkaew, B., Supachalasai, C., & Mansap, S. (2022). Model of Port Management Development to Sustainability Building for Marine and Coastal Environment: A Case Study of Laemchabang Deep Sea Port, Chonburi Province. Political Science and Public Administration Journal, 13(1), 119–146. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/polscicmujournal/article/view/243348
Section
Research Article

References

การท่าเรือแห่งประเทศไทย. (2534). ท่าเรือพาณิชย์แหลมฉบัง ประตูการค้าสำคัญของไทย. กรุงเทพฯ: การท่าเรือแห่งประเทศไทย.

ชนละกิจ ขันธ์พัฒน์. (2552). ผลกระทบทางทัศนคติของคนในชุมชนต่อโครงการท่าเรือน้ำลึกสีชัง จังหวัดชลบุรี. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ท่าเรือแหลมฉบัง. (2559). ข้อมูลทั่วไปท่าเรือแหลมฉบัง. สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2559, จาก http://lcp.port.co.th/cs/internet/lcp/ข้อมูลทั่วไป/html

เทศบาลนครแหลมฉบัง. (2559). ข้อมูลทั่วไปเทศบาลนครแหลมฉบัง. สืบค้นเมื่อ 12 กันยายน 2559, จาก http://www.lcb.go.th/data.php?menu_id=136

บริษัท ทีม คอนซัลติ้ง เอนจิเนียริ่ง แอนด์ แมนเนจเมนท์ จำกัด. (2560). รายงานผลการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อมสำหรับโครงการหรือกิจการที่อาจก่อให้เกิดผลกระทบต่อชุมชนอย่างรุนแรงทั้งทางด้านคุณภาพสิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติและสุขภาพ โครงการก่อสร้างท่าเรือแหลมฉบัง ขั้นที่ 3 (รายงานฉบับย่อ). กรุงเทพฯ: การท่าเรือแห่งประเทศไทย.

ประชาชาติธุรกิจ. (2556, 25 มีนาคม). ขยายแหลมฉบัง ชายหาดพัทยาพัง น้ำเปลี่ยนทิศ ทุบท่องเที่ยว-ประมง. ประชาชาติธุรกิจ, น. 17.

พัชนิจ เนาวพันธ์. (2557). รายงานเรื่องการจัดการสิ่งแวดล้อมในสถานประกอบการ การท่าเรือแห่งประเทศไทย ตัวอย่างโครงการที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของประชาชน โครงการท่าเทียบเรือแหลมฉบัง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สำนักข่าวอิสรา. (2559). โครงการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน 2559, จาก www.isranews.org/main-thairefom/48042-corridor_48042

สำนักงานจังหวัดชลบุรี. (2559). รู้จักชลบุรี. สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2559, จาก http://www.chonburi.go.th/website/about_chonburi/about2

Cafcass. (2007). Policy Development Framework. N.P.: ChelseyBonehill.

City of Greater Geelong. (2013). Geelong Port-City 2050: Final Report of the Geelong Port and Land Infrastructure Plan. Geelong: Australia.

Dukeshire, S., & Thurlow, J. (2002). A Brief Guide to Understanding Policy Development for Rural Communities Impacting Policy. Halifax: Dalhousie University.

Ghiar, H., Demoulin, P., & Marini, G. (2015). Port Center: To Development a Renewed Port-City Relationship by Improving a Shared Port Culture. Smart Port-city: Essais Prospectifs, 3, 233-246.

Hanson, S., Nicholls R., Ranger, N., Hallegatte, S., Corfee-Morlot, J., Herweijer, C., Chateau, J. (2011). A Global Ranking of Port Cities with High Exposure to Climate Extremes. Climatic Change, 104, 89-111.

Jovanovic. (2011). Sustainable Development Strategies for Cities and Ports. Belgrade: Workshop on Ports as Engines of Economic Development and Strategic Management of Port Areas.

Office of the Auditor General. (2003). A Guide to Policy Development. Manitoba: Civil Service Commission.

Ontario Public Service. (2014). Equity and Inclusive Education in Ontario Schools: Guidelines for Policy Development and Implementation. Ontario: Ministry of Education.

Organisation for Economic Co-operation and Development. (2013). The Effectiveness of Port-City Policies: A Comparative approach. Paris: OECD Publishing.

United Nations. (1996). Port Management: Sustainable Development Strategies for Cities and Ports. New York and Geneva: United Nations.

World Bank. (2007). Port Reform Toolkit: Module 3 Alternative Port Management Structures and Ownership Models. Washington DC: World Bank.