Without Paradigm? A Survey on Thailand’s International Relations Postgraduate Dissertations
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The discussion of the status of Thailand’s International Relations (IR) is nothing new among Thai scholars. Most of the research papers on the IR status in Thailand often conclude that the Thai IR community focuses on policy-oriented research, which, most of the time, depends on policy funding sources. Furthermore, it is nearly established, without much contention, that ‘realism’ is a dominant paradigm in Thailand’s IR discipline. To clarify these two issues empirically, this paper investigates Thailand’s post-graduate dissertations from 1958 to 2022. It embarks on the content analysis to evaluate the four main points of Thailand’s postgraduate dissertations: research goal; type of case study; theory; and methodology. We argue that the state of Thai IR is lacking in terms of theory-building research, extremely weak in terms of theory; state-centric in terms of case study, and regressive in terms of methodology.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- เนื้อหาและข้อมูลที่ลงตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
- บทความและข้อมูล ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในทางวิชาการ ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
References
กุลลดา เกษบุญชู มี้ด. (2517). ธนาคารโลกกับพัฒนาการเศรษฐกิจของไทย (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จุฬาพร เอื้อรักสกุล. (2529). กรณีมายาเกวซ: ศึกษาการตัดสินนโยบายในภาวะวิกฤตการณ์ (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีวินท์ สุพุทธิกุล. (2564). การสอนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในไทย: วิเคราะห์เป้าหมาย แนวทาง และบริบทการถ่ายทอดความรู้สู่สังคม (รายงานผลการทำกิจกรรมส่งเสริมและสนับสนุนการวิจัย) (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีชญา ยศสมศักดิ์. (2562). ซินเธีย เอ็นโลกับแนวทางการศึกษาเพศสภาพในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชญสุดา พลเสน. (2560). โลกาภิวัตน์ทางวัฒนธรรมกับการแพร่ขยายของวัฒนธรรมสมัยนิยมอเมริกัน: กรณีศึกษาเครือข่ายธุรกิจอาหารจานด่วนในประเทศบรูไนดารุสซาลาม (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชญ์อาภา พิศุทธ์เศรณี (2560). วิวัฒนาการของอาเซียน: สู่การเป็นประชาคมการเมืองและความมั่นคงอาเซียน? (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วราภรณ์ พรหมรัตน์. (2543). ความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับอาเซียนทางด้านความมั่นคง: ศึกษากรณีจีนเข้าร่วมการประชุมอาเซียน ว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศาสตร์ ชัยวรพร. (2549). แนวคิดหลังสมัยใหม่กับการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ: ศึกษางานของริชาร์ด เค แอชลีย์ (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิบดี นพประเสริฐ. (2560). อนุรักษนิยมไทยกับนโยบายต่างประเทศ (พ.ศ. 2516 - พ.ศ. 2521) (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรดุษฎีบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุทธาวีร์ ลีสวรรค์. (2550). สัจนิยมของฮานส์ มอร์เกนธอ: ศึกษากรณีงานของมอร์เกนธอว่าด้วยนโยบายต่างประเทศสหรัฐอเมริกา (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุภมิตร ปิติพัฒน์. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ: พัฒนาการและความก้าวหน้าขององค์ความรู้ (คณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ สาขารัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์) (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เศรษฐ์ เหราปัตย์. (2502). การสัตยาบันสนธิสัญญา (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมโชค สวัสดิรักษ์. (2538). ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับพม่า: ศึกษากรณีปัญหาชนชาติกะเหรี่ยง ค.ศ. 1988-1994 (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อธิป ศิวะศาสนพงศ์. (2548). ไทยกับการบูรณะฟื้นฟูอิรัก (ภายหลังเดือน พฤษภาคม พ.ศ. 2546) (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุสรณ์ ชัยอักษรเวช. (2556). อาเซียนกับกระบวนการสร้างสถาบัน: จาก “ปฏิญญากรุงเทพฯ 1967” ถึง “กฎบัตรอาเซียน 2008” (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อริญชย์วิชญ์ แสงนักธรรม. (2560). การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำข้ามพรมแดนแบบบูรณาการ: กรณีศึกษา การบริหารจัดการอุทกภัยข้ามพรมแดนแบบบูรณาการในลุ่มน้ำกก ในช่วงปี พ.ศ. 2544-ปัจจุบัน (2559) (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อาบีดีล กูโน. (2549). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกำหนดนโยบายต่างประเทศของไทยต่ออิหร่าน: 2540-2548 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เอกลักษณ์ ไชยภูมี. (2566). ประวัติศาสตร์ภูมิปัญญาของจุดตั้งต้นการศึกษาการต่างประเทศไทย: ขนบแบบสมจัยกับแนวทางการศึกษาแบบประวัติศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(1), 231-265. https://doi.org/10.14456/JSSNU.2023.8
Acharya, A. (2014). Global International Relations (IR) and Regional Worlds: A New Agenda for International Studies. International Studies Quarterly, 58(4), 647-659. https://doi.org/10.1111/isqu.12171
Aydinli, E., & Aydinli, J. (2024). Exposing Linguistic Imperialism: Why Global IR Has to Be Multilingual. Review of International Studies, 1-22. https://doi.org/10.1017/S0260210523000700
Baele, S. J., & Bettiza, G. (2021). ‘Turning’ Everywhere in IR: On the Sociological Underpinnings of the Field’s Proliferating Turns. International Theory, 13(2), 314-340. https://doi.org/10.1017/S1752971920000172
Colaresi, M., & Mahmood, Z. (2017). Do the Robot: Lessons from Machine Learning to Improve Conflict Forecasting. Journal of Peace Research, 54(2), 193-214. https://doi.org/10.1177/0022343316682065
Colgan, J. D. (2016). Where Is International Relations Going? Evidence from Graduate Training. International Studies Quarterly, 60(3), 486-498. https://doi.org/10.1093/isq/sqv017
Gentry, B., & Stojek, S. (2020). “The State” of International Studies: Curriculum Design. PS: Political Science & Politics, 53(2), 349-354. https://doi.org/10.1017/S1049096519002191
George, A. L., & Bennett, A. (2005). Case Studies and Theory Development in the Social Sciences. Cambridge: MIT Press.
Gilens, M. (2000). Why Americans Hate Welfare: Race, Media, and the Politics of Antipoverty Policy. Chicago: University of Chicago Press.
Hogan, J. (2006). Letters to the Editor in the ‘War on Terror’: A Cross-National Study. Mass Communication and Society, 9(1), 63-83. https://doi.org/10.1207/s15327825mcs0901_4
Hug, S. (2018). Examples of Quantitative Data Processing in International Relations. In Devin, G. (Ed.). Resources and Applied Methods in International Relations (pp. 125-138). Cham: Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978-3-319-61979-8_9
Kesboonchoo Mead, K., & Poonkham, J. (2019). The End of Thai International Relations?: A Plea For the Empirical Foundations of Critical Theory. In Na Thalang, C., Jayanam, S., & Poonkham, J. (Eds.). International Relations as a Discipline in Thailand: Theory and Sub-fields (pp. 240-258). New York: Routledge.
King, C. (2015, July 1). The Decline of International Studies: Why Flying Blind is Dangerous. Foreign Affairs, 94(4), 88-98. https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/decline-international-studies
Kristensen, P. M. (2016). Discipline Admonished: On International Relations Fragmentation and the Disciplinary Politics of Stocktaking. European Journal of International Relations, 22(2), 243-267. https://doi.org/10.1177/1354066115586206
Lake, D. A. (2013). Theory is Dead, Long Live Theory: The End of the Great Debates and the Rise of Eclecticism in International Relations. European Journal of International Relations, 19(3), 567-587. https://doi.org/10.1177/1354066113494330
Levy, J. S. (2008). Case Studies: Types, Designs, and Logics of Inference. Conflict Management and Peace Science, 25(1), 1-18. https://doi.org/10.1080/07388940701860318
Na Thalang, C. (2019). Why are Conceptual and Theoretical Discussions More Common in Thai Politics Than in IR in Thailand?: Comparing and Reflecting on the State and Status of Politics and IR in Thailand. In Na Thalang, C., Jayanam, S., & Poonkham, J. (Eds.). International Relations as a Discipline in Thailand: Theory and Sub-fields (pp. 230-239). London and New York: Routledge.
Na Thalang, C. (2022). Advancing Global IR from a Thai Perspective: Opportunities for Pre-theorization and Conceptualization. Contemporary Southeast Asia, 44(2), 250-273.
Prasirtsuk, K. (2009). Teaching International Relations in Thailand: Status and Prospects. International Relations of the Asia-Pacific, 9(1), 83-105. https://doi.org/10.1093/irap/lcn018
Schreier, M. (2012). Qualitative Content Analysis in Practice. London: SAGE.
Sil, R., & Katzenstein, P. J. (2010). Analytic Eclecticism in the Study of World Politics: Reconfiguring Problems and Mechanisms Across Research Traditions. Perspectives on Politics, 8(2), 411-431. https://doi.org/10.1017/S1537592710001179
Thomas, K. (2024). The Advent of Survey Experiments in Politics and International Relations. Government and Opposition, 59(1), 297-320. https://doi.org/10.1017/gov.2022.36
Wang, H., & Wang, X. (2023). Sentiment Analysis of Tweets and Government Translations: Assessing China’s Post-COVID-19 Landscape for Signs of Withering or Booming. Global Media and China, 8(2), 213-233. https://doi.org/10.1177/20594364231181745