Thailand’s Management of Three Nationalities Illegal Entry Transnational Migrant Workers: Survey in Law, Policy and Alternative
Main Article Content
Abstract
The research entitled, “Thailand’s Management of Three Nationalities Illegal Entry Transnational Migrant Workers: Survey in Laws, Policy and Alternative”, was conducted with three objectives: 1) to survey and synthesize laws, policy and strategy applying in the management of three nationalities illegal entry transnational migrant workers (Myanmar, Laos PDR and Cambodia) from 1996-2011; 2) to synthesize the impacts caused from the necessity in changing measures in the management of three nationalities illegal entry transnational migrant workers from Myanmar, Laos PDR and Cambodia; and 3) to suggest alternative measures applying in Thailand’s transnational migrant workers laws and policy based on the balance among the nation’s security, economic development necessity and respect in transnational migrant workers’ rights and fundamental human rights. Findings were summarized as follows:
According to laws, policy and strategy applying in the management of three nationalities illegal entry transnational migrant workers (Myanmar, Laos PDR and Cambodia) from 1996-2011, it indicated that the main law, Immigration Act B.E.2522, Working of Aliens Act B.E.2551 and The Royal Decree Prescribing Works Relating to Occupation and Profession in Which an Alien is Prohibited to Engage B.E.2522. Findings in policy and strategy applying in the management of three nationalities illegal entry transnational migrant workers (Myanmar, Laos PDR, and Cambodia) from 1996-2011 were the cabinet solution amenable the immigrant to be able to temporarily stay and constantly work yearly. The provinces, the sort of enterprise and the number of labors permitting the transnational migrant workers from Myanmar, Laos PDR, and Cambodia to do were determined. The process included labor registration, migrant workers insure, health checking and work permit application taken by the employers. From 2004 onwards, there were transnational migrant worker management strategies as the migrant workers and followers were registered and nationality verification so as to change the status to be legal entry. Migrant workers from these three countries had been imported as agreed by the Memorandum of Understanding since 2006.
Unfortunately, it was found that the management in solving the problems of transnational migrant workers from the three nationalities from 1996-2011 did not yet achieve. This was because there were 1,248,864 illegal entry transnational migrant workers working in Thailand according to the cabinet solution while there were only 276,432 legal entry transnational migrant workers by nationality verification and 69,712 migrant workers imported as agreed by the Memorandum of Understanding. A large number of illegal migrant workers who illegally worked affected to the social, economic, political and domestic security aspects. In social aspect, it caused crime, transnational human trafficking, drugs problem and transnational migrant workers’ rights and fundamental human rights violation. The occupation opportunity of the Thai low - level laborers also declined. In economic aspect, it caused the Thai industry to be the overflowing labor industry. Production system and innovation creation could not be developed.
In terms of alternative measures applying in Thailand’s transnational migrant workers laws and policy, Thailand should change the labor employment policy by reducing unskilled transnational migrant worker employment and replacing by technology and semi-skilled and skilled labors instead. Besides, tax system for migrant workers and international labor standard should be enforced with all transnational management worker.
Article Details
- เนื้อหาและข้อมูลที่ลงตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
- บทความและข้อมูล ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในทางวิชาการ ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วย
References
กรมการจัดหางาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานการนาเข้าแรงงานต่างด้าวภายใต้ข้อตกลงว่าด้วยความร่วมมือด้านการจ้างแรงงานระหว่างรัฐบาลแห่งราชอาณาจักรไทยและรัฐบาลแห่งชาติอื่น (Memorandum of Understanding: MOU). กรุงเทพฯ: กรมการจัดหางาน.
กระทรวงแรงงาน. (2548). สถานการณ์แรงงานปี 2547. ใน รายงานประจำปีกระทรวงแรงงาน 2548 ค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2554, จาก http://www.mol.go.th/academician/content/page.
________. (2550). สถานการณ์แรงงานปี 2549 ใน รายงานประจำปีกระทรวงแรงงาน 2550
ค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2554, จาก http://www.mol.go.th/academician/content/page.
________. (2551). สถานการณ์แรงงานปี 2550 ใน รายงานประจำปีกระทรวงแรงงาน 2551
ค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2554, จาก http://www.mol.go.th/academician/content/page.
________. (2555). สถานการณ์แรงงานปี 2554 ใน รายงานประจำปีกระทรวงแรงงาน 2555
ค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2554, จาก http://www.mol.go.th/academician/content/page.
กิตติพงษ์ จันทรสมบูรณ์. (2548). ความมั่นคงแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: กองการศึกษายุทธศาสตร์. ศยร.สรส.
กิริยา กุลกลการ. (2556). “การบริหารจัดการแรงงานในสิงคโปร์” โครงการวิจัยจับตาอาเซีย(สกว). ค้นเมื่อ 22 มีนาคม 2556, จาก http://pr.trf.or.th/Index.php?Option+com_content&view=art[cle&id=1612-ascan. insight…&catied=76.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฏีกา. (2552). กฎกระทรวง กำหนดค่าธรรมเนียมการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. 2552.ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 126 ตอนที่ 95 ก. 21 ธันวาคม 2552. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก
http://www.doe.go.th/law1/ministerial-regulation13 pdf
________. (2554). กฎกระทรวงว่าด้วยการขอรับใบอนุญาต การออกใบอนุญาต และการแจ้งการทำงานของคนต่างด้าวพ.ศ. 2554. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 128 ตอนที่ 48 ก.13 มิถุนายน 2554. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก
http://www.doe.go.th/law1/ministerial-regulation15 pdf
________. (2539). ประกาศกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม เรื่อง กำหนดงานที่ให้คนต่างด้าวทำตามมาตรา 12 แห่งพระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. 2521 ทำได้. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 113 ตอนที่70ง. 29 สิงหาคม 2539. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก http://www.doe.go.th/eu/minister.html.
________. (2536). พระราชกฤษฎีกากำหนดงานในอาชีพและวิชาชีพที่ห้ามคนต่างด้าวทำ (ฉบับที่2) พ.ศ. 2536. ราชกิจจานุเบกษา ฉบับพิเศษ หน้า 24 เล่ม 110 ตอนที่ 189.17 พฤศจิกายน 2536. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก http://www.doe.go.th/eu/minister.html.
________. (2534). พระราชกฤษฎีกากำหนดงานในอาชีพและวิชาชีพที่ห้ามคนต่างด้าวทำ (ฉบับที่3) พ.ศ. 2543. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม117 ตอนที่ 105ก. 15 พฤศจิกายน 2543. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก http://www.doe.go.th/eu/minister.html.
________. (2548). พระราชกฤษฎีกากำหนดงานในอาชีพและวิชาชีพที่ห้ามคนต่างด้าวทำ (ฉบับที่4) พ.ศ. 2548. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 122 ตอนที่ 38 ก. 10 พฤษภาคม 2548. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก http://www.doe.go.th/eu/minister.html.
________. (2551). พระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. 2551. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม125 ตอนที่ 37ก. 22 กุมภาพนธ์ 2551. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2554, จาก http://www.doe.go.th/eu/minister.html.
สำนักงานแรงงานในสิงคโปร์. (2551). ข้อมูลพื้นฐานแรงงานในสิงคโปร์. สิงคโปร์: สำนักงานแรงงานในสิงคโปร์.
สำนักงานสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. (2555). “ความรู้ด้านสิทธิมนุษยชน” ค้นเมื่อ 12 มกราคม 2555 จาก http://www.nhrc.org.th/2012/wb/th/contentpage.phplid=21.
สำนักงานแรงงานระหว่างประเทศ แผนกสารสนเทศ. (2555). “องค์การแรงงานระหว่างประเทศ (“ไอ แอล โอ)”. ค้นเมื่อ 29 มกราคม 2555 จาก http://www.ilo.org/wcmsps/group/public/-asia/-or-bankok/-srobangkok/documents/publication/wcms_125651pdf.
สำนักงานแรงงานระหว่างประเทศ. (2550). “สิทธิแรงงานข้ามชาติ”. สำนักงานแรงงานระหว่างประเทศ องค์การแรงงานระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ. ค้นเมื่อ 16 มกราคม 2555 http://www.ilo.org/asia/ library/sub.15.htm.
สำนักงานแรงงานระหว่างประเทศ. (2541). ปฏิญญาองค์การแรงงานระหว่างประเทศ ว่าด้วยหลักการและสิทธิขั้นพื้นฐานในการทำงาน (ILO Declarations of Fundamental Principles and Right at Work).
องค์การแรงงานระหว่างประเทศ. (2552). กรอบพหุภาคีขององค์การแรงงานระหว่างประเทศว่าด้วยการเคลื่อนย้ายถิ่นแรงงานข้ามชาติ: หลักการและแนวทางปฏิบัติที่ไม่มีผลผูกมัดว่าด้วยการย้ายถิ่นของแรงงานข้ามชาติบนพื้นฐานของสิทธิ. /ILO/Japan. โครงการระหว่างภูมิภาคขององค์การแรงงานระหว่างประเทศว่าด้วยการจัดการแรงงานข้ามชาติในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้: สำนักงานแรงงานระหว่างประเทศ ประจาภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก. กรุงเทพฯ: องค์การแรงงานระหว่างประเทศ.
ภาษาอังกฤษ
Faist, T. The Crucial Meso-level. (1997). International Migration Immobility and Development.T. Hammer, G. Brochmann, K. Tamas and T. Faist. Oxford: Breg Publishers.
________. (2 0 0 0). The Volume and Dynamics of International Migration and Transnational Social Spaces. Oxford: Clarendon Press.
Guilmoto, C.Z. and Sandorn, F. (2 0 0 1). The Internal Dynamics of Migration Networks in Developing Countries”. Population: An English Selection 13(2): 135-164.
ILO, International Migration Program. (2 0 0 6). Migrant Workers (Supplementary Provisions) Convention, 1 9 7 5 (No.143). ILO Multilateral Framework on Labour Migration; Non-binding principle and guidelines for a right-base approach to labour migrations. ILO. Ganeva: International Labour Office.
ILO, (1975). “Migrant Workers (Supplementary Provisions) Convention, (No.143)”.
ILO, (1949). “Migration For Employment Convention, (Revised), (No.79)”.
International Labour Organization. (n.d.). “Thailand Overview” Retrieved on 29/1/2012. Form http//www.ilo.org/public/English/region/asrd/Bangkok/arm/tha.htm.
Jessica, Hagen-Zanker. (n.d.). “Why do people migrate? A review of the theoretical literature” Working Paper, Maastricht Graduate School of Governance. Maastricht University, Netherlands.
Lee, E. (1996). A Theory of Migration. Demography. 3 (1): 47-57.
Lewis, W.A. (1 9 5 4). Economic Development with Unlimited Supply of Labour. The Manchester School, 22 (2): 139-191.
Piore,M.J. (1 9 7 9). Birds of Passage: migrant labor and industrial societies: Cambridge University Press.
Ranis,G.,& Fei, J.C.H. (1 9 6 1). Theory of Economic Development. The American Economic Review, 51 (4): 533-565.
Ravenstein, E. G. (1 8 8 5). The Law of Migration. Journal of Statistical Society of London, 48(2), 167-235.
United Nations. (1990). The United Nations Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families.