Design Guidelines and Improvement of Housing for Parkinson's Patients Case Studies of Parkinson's Friends Club King Chulalongkorn Memorial Hospital
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The older population in the world trend to increase higher. Parkinson’s disease typically occurs in people over the age of 60 years old. Nowadays the people with parkinsonism 8% less than 40 years old. So, Parkinson’s disease is not disease for the older population. It’s important to study and preparation to design housing for Parkinson’s patients, therefore they have a good living and help themselves.The suitable houses help them good physical and mental health, for Parkinson’s patients have a good living in outside social.
The result of this research. Parkinson’s patients have accident in their houses,73% in the bed room, 40% on footpath and 33% in living room. Because of difficulty with walking, central nervous system, and slowness of movement. Parkinson’s patients who not have accident because symptom in stage 2 and 2.5 from 5 stages. Family members and patients have high be careful.
Conclude in this study. The house is suitable for the Parkinson’s patients should have same level footpath. Therefore, they can walk easy and do not fall down. Then should design support them to exercise. Reduce decline in late life disability and help them have a good mental health take care by themselves and proud in more value of them.
Article Details
References
ฉัตรกมล ประจวบลาภ. “สมรรถนะพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน.” วารสารกองทัพบก 16, (มกราคม 2558): 1-7.
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา, 2556.
ไตรรัตน์ จารุทัศน์. มาตรฐานขั้นต่ำสำหรับที่พักอาศัย และสภาพแวดล้อมของผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: (ม.ป.ท.), 2548.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร : จามจุรีโปรดักท์, 2554.
ปวันรัตน์ ศรีคำ. “ปัจจัยทำนายการหกล้มในผู้สูงอายุโรคพาร์กินสัน.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2557.
ปวิชญา สุภินนพงศ์. “ระบบประมวลสัญญาณเสียงพูดสำหรับประเมินโรคพาร์กินสัน.” วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิศวกรรมชีวเวช คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559.
รุ่งโรจน์ พิทยศิริ, กัมมันต์ พัมธุจินดาและศรีจิตรา บุนนาค. โรคพาร์กินสันรักษาได้. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์รักษาโรคพาร์กินสันและกลุ่มโรคความเคลื่อนไหวผิดปกติ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย, 2550.
อรวรรณ กูลจีรัง. “ประสบการณ์ชีวิตของผู้ป่วยโรคพาร์กินสันในจังหวัดชลบุรี.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2555.
Allen, N. E. et al. “The Effect of Exercise Program on Fall Risk Factor in People with Parkinson’s Disease.” Mov Disord 25, 9 (15 July 2010): 1217-25.
Ashburn, A. et al. “The Circumstances of Falls among People with Parkinson’s Disease and the Use of Falls Diaries to Facilitate Reporting.” Disabil Rehabil 30,16 (2008): 1205-12.
Calne, M. S. “Late-Stage Parkinson’s Disease for the Rehabilitation Specialist: A Nursing Perspective. Topic in Geriatric Rehabitation 21, 3 (2005): 233-246.
Gelb, D.J. and Oliver, E.G. “Dlagnostic Criteria for Parkinson Disease.” Archives of Neurology 56, 1(1999): 33-39.
Tseng, C. L. The Epidemiologic Study of Parkinson’s Disease in Taiwan. Kaohsiung: Kaohsiung Medical University, 2007.
Wood, B. H. et al. “Incidence and Prediction of Fall in Parkinson’s Disease: A Prospective Multidisciplinary Study.” Journal of Neurosurgical Psychiatry 72, 6 (2002): 721-725.
World Health Organization. World Report on Ageing and Health. Geneva: WHO, 2015.