Kiosk Knockdown Design to Promote the Branding of Wat Phra Sri Rattana Mahathat Ratchaworawihan, Sukhothai
Main Article Content
Abstract
Wat Phra Sri Rattana Mahathat Ratchaworawihan also known as Wat Phra Prang is a large archaeological group and the Royal Monastery of the Royal Class of Rajaworavihara, which the Fine Arts Department has announced the registration of the archaeological site in Si Satchanalai since 1935. And later in 1988, it was registered as a World Heritage Site by the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization Under the name "Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns" Nowadays, land use has been developed for housing purposes, as well as using the area to benefit the commercial interests of people in the community to promote cultural tourism. This causes the development of space in a diverse direction. One thing that can be realized is the impact on changing landscapes or scenery. There are many archaeological sites affected by the deteriorating scenery. The researchers noted the problems with the archaeological site were not planned or designed to comply with the conservation and management of the World Heritage Site. Or the criteria of the World Heritage Convention, which leads to solutions, starting with a review of the literature related to the concept. Theory, observations, problem analysis, and 4 alternatives of kiosk design experiments with the design framework are the appropriate use of ancient elements. Support for commercial space activities the shop layout is consistent and appropriate for the surrounding context, as well as quantitative quality assessment with the following purposes: to find a kiosk-style that reflects the uniqueness of the Prang. Product promotion kiosk design and tourism stimulus The 100 people assessed the questionnaire into samples: 10 entrepreneurs, 40 tourists in the area, 30 people, and 20 experts to summarize the final design guidelines that can represent the image, identity, communicate clearly with the target audience, be interesting, and there is no visibility pollution into the ancient landmarks.
Article Details
References
ธาตรี มหันตรัตน์ และ สิริพัฒถ์ ลาภจิตร. (2563, พฤษภาคม-สิงหาคม). แนวทางการพัฒนาเพื่ออนุรักษ์และฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยวมรดกโลกทางวัฒนธรรมอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4, 4.
นวภรณ์ ศรีสราญกุลวงศ์. (2563, มกราคม-ธันวาคม). การออกแบบร้านค้าขนาดเล็กเพื่อส่งเสริมการขายขนมของฝากรินขนมไทยจังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารเพื่อการออกแบบมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 1, 16.
นารีรัตน์ ปรีชาพีชคุปต์. (2542). นำชมอุทยานประวัติศาสตร์ สุโขทัย ศรีสัชนาลัย กำแพงเพชร. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ.
บุณยกร วชิระเธียรชัย และ สมคิด จิระทัศนกุล. (2563, มกราคม-มิถุนายน). “เส้นตรง” แล “เส้นรัศมี” ในงานเครื่องยอดพระเมรุมาศและพระเมรุ ผลงานออกแบบของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ (พ.ศ. 2447 และช่วง พ.ศ. 2463-2476). วารสารหน้าจั่ว, 17, 12.
ปุณยนุชวิภา เสนคำ และ เอกพล สิระชัยนันท์. (2560, มกราคม-มิถุนายน). การศึกษาอัตลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของชุมชนริมน้ำจันทบูรเพื่อเป็นแนวทางการออกแบบสภาพแวดล้อมภายในร้านค้า. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัยคณะสถาปัตยกรรมศาสตรมหาวิทยาลัยขอนแก่น, 16, 43.
พัสตราภรณ์ แก่นพรม. (2557, กันยายน-ธันวาคม). รูปแบบพระปรางค์และสถาปัตยกรรมที่มียอกดพระปรางค์ในรัชกาลที่ 4-6. วารสารหน้าจั่ว, 11, 231.
ศรีศักร วัลลิโภคม. (2552). เมืองโบราณในอาณาจักรสุโขทัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สมใจ นิ่มเล็ก. (2544, มกราคม - ธันวาคม). ฐานอาคารสถาปัตยกรรมไทย. วารสารหน้าจั่ว, 18, 20.
สมสกุล จีระศิลป์, จง บุญประชา, จิตราวดี รุ่งอินทร์, สุภัทรา ลูกรักษ์ และ สุรพันธ์ รัตนาวะดี. (2553). แนวทางการออกแบบร้านค้าและของที่ระลึกเพื่อการพัฒนานครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา: กรณีศึกษาเปรียบเทียบเมืองเก่าพระนครศรีอยุธยา ประเทศไทย และเมืองเก่าเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สันติ เล็กสุขุม. (2549). ศิลปะภาคเหนือ: หริภุญชัย-ล้านนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม. กองกลางกลุ่มส่งเสริมเครือข่ายและประสานราชการภูมิภาค. (2560). สุโขทัย มรดกแห่งแผ่นดิน (พิมพ์ครั้งที่ 1). นครปฐม: สำนักพิมพ์สุวรรณภูมิเฮอริเทจ.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2526). สุโขทัยไม่ใช่ราชธานีแห่งแรกของไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.