Guideline for Improving a Prefabricated Temporary Housing as Knock Down Model for Construction Workers : A Case Study of Italian-Thai Development Public Company Limited
Main Article Content
Abstract
In general, construction companies are responsible for the provision of temporary housing for construction workers. Companies usually select housing area near the construction site in order to facilitate their employees and provide welfare benefits for them. Nowadays Italian-Thai Development Public Company Limited has used prefabricated temporary housing to reduce expenses in the long run and to relocate easily. Nonetheless, it has been found that many workers remodelled their places causing damages to temporary housing.
This research aims to study the physical changes of temporary housing in order to understand types of accommodation, related problems, and reasons for remodelling. The research methodology is to survey physical changes of 147 units and collect data by interviewing sampling residents of 35 units covering supervisors and construction workers. Then data were analysed in order to propose solutions.
The results show that physical changes that affected temporary housing when moved to new locations included expanding awning, clothesline, roof flashing, and skylight cover, installing shelves to the wall, and adding partitions in each room. The reasons for remodelling included 1) to expand internal and external room space and 2) to solve issues related to living in temporary housing, modification, relocation, and living environment, causing damages to temporary housing before the break-even point is reached.
This research is beneficial to business and enterprise. The findings can be used for developing temporary housing and increasing the quality of life of construction workers. This contributes to an increase in work efficiency and the upgrade in construction industry.
Article Details
References
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. สำนักสถิติแห่งชาติ. (2563). Labour. สืบค้นจาก http://statbbi.nso.go.th/staticreport/page/sector/en/02.aspx
กระทรวงพาณิชย์. กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2563). ข้อมูลการจดทะเบียนนิติบุคคลประจำปี. สืบค้นจาก https://www.dbd.go.th/download/document_file/Statisic/2562/H26/H26_2019.pdf
Krungsri Research. (2562). ธุรกิจรับเหมาก่อสร้างแนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรมปี 2562-2564. สืบค้นจาก https://www.krungsri.com/th/research/industry/industry-outlook/Construction-Construction-Materials/Construction-Contractors/IO/io-Construction-Contractors-21
จักรกฤษณ์ ขันติวงษ์. (2539). การพัฒนารูปแบบที่พักอาศัยชั่วคราวสำหรับคนงานก่อสร้าง: กรณีศึกษา ที่พักอาศัยชั่วคราวของคนงานก่อสร้าง บริษัท เวสท์คอน จำกัด กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ประสาร ศรีศุภชัยยา. (2539). สภาพปัจจุบันและความคาดหวังเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยชั่วคราวและถาวรของผู้ใช้แรงงาน.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
พนม ภัยหน่าย. (2543). การบริหารงานก่อสร้าง (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี.
พิภพ สุนทรสมัย. (2541). การก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ส่งเสริมเทคโนโลยี.
รัฐธรรม แสงสุริยัน. (2548). การพัฒนารูปแบบที่พักอาศัยชั่วคราวสำหรับคนงานก่อสร้าง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
วิภาวี อังศุวัชรากร. (2562). การจัดการที่พักแรงงานก่อสร้างขนาดใหญ่ในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
สมบัติ วนิชประภา. (2541). การพัฒนาที่พักคนงานในโครงการก่อสร้างขนาดใหญ่: กรณีศึกษาโครงการทางด่วนสายบางปะอิน-ปากเกร็ด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
อร่าม ลือพร้อมชัย. (2539). ความเป็นอยู่ของคนงานก่อสร้างขนาดเล็กและขนาดกลางในเขตกรุงเทพมหานคร.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).