Development of the Criteria for Assessing Physical of Tourist Accommodation Resort Type which Corresponds with Yokrong Area Case Study of Amphawa and Suan Luang District, Samut Songkhram Province.

Main Article Content

Pongpud Satayapan
Kundoldibya Panitchpakdi

Abstract

Samut Songkhram province is abundant of water ecosystem and Yokrong Garden ecosystem from the past until present because local people pay more attention to the ecosystems. This is because the most of the population is mainly in agriculture career. Thus, maintaining the abundance ecosystem and the house condition to consistent with the ecosystem. It has become a popular natural attraction. Until the development of a large number of tourist accommodation. From research found a number of resort hotel real estate operators in Amphawa and Suan Luang districts have developed physical feature of resort type accommodation. Whose characteristics are inconsistent with the Yokrong garden area This research is aimed at develops the criteria for assessing physical features of tourist accommodation resort type which corresponds with Yokrong garden area. The research for developing criteria is divided into 3 steps as follows: Step 1 1.1) Literature review and focus group meeting to draft a first criteria. 1.2) Physical feature survey of 47 resort type accommodations to be used for assessment 1.3) Testing the criteria 1.4) The results were used to prepare the interview form for first set . Step 2 2.1) interview 3 groups of experts by using first assessment form to draft criteria set 2 2.2) Testing Criteria 2.3) The results were used to prepare the interview form for second set. Step 3 3.1) The expert check criteria for assessing 3.2) Testing the criteria 3.3) Discussion of the study results showed that the developed criteria have elements as follow , as follow 1) three groups of principles including location selection, project planning and architectural design and landscape architecture which corresponds with Yokrong garden ecosystem.  2) 20 sub-criteria 3) Two type of indicators are quantity and quality 4) There are 3 levels of quantitative consideration methods. The expert  consider qualitative in 3 levels. The most important criteria It was obtained from interviews with local experts such as local philosopher and local wisdom.

Article Details

Section
Articles

References

กุณฑลทิพย พานิชภักดิ์. (2559). โครงการพัฒนาต้นแบบ บ้านเรือนวิถีไทในเขตเทศบาลเมืองสมุทรสงคราม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2557). มาตรฐานการท่องเที่ยวไทย มาตรฐานที่พักเพื่อการท่องเที่ยว (เล่ม 1) ประเภทสถานพักตากอากาศ (รีสอร์ท) ระดับ 5 ดาว. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูปถัมภ์

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ พ.ศ. 2560 – 2564 (ปรับปรุงครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

โครงการนำร่องเพื่อการอนุรักษ์และพัฒนาสภาพแวดล้อมคลองอัมพวา. (2556). กรุงเทพฯ: ศูนย์บริการวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิธิกาญจน์ จีนใจตรง. (2555). ภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมของชุมชนริมน้ำคลองแควอ้อม จังหวัดสมุทรสงคราม. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ประสิทธิ์ แดงสกุล. ปราชญ์ท้องถิ่นอัมพวา. 2563, 3 สิงหาคม. สัมภาษณ์.

ภิญญวัฒน์ รุ่งสิตา. (2563). แนวทางการปรับปรุงพื้นที่ภายนอกอาคาร ตามนโยบายกำลังพลของกองทัพบก: กรณีศึกษา โครงการอาคารสงเคราะห์กองทัพบก (ส่วนกลาง) พื้นที่สามเสนและพื้นที่พญาไท. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

มานะ นาคำ. (2557). ชุมชนปฏิบัติของชาวสวนผสมผสาน แบบยกร่องลุ่มน้ำแม่กลอง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยขอนแก่น).

มานะ นาคำ และ สมชัย ภัทรธนานันท์. (2560). การดำรงชีพของชาวสวนผสมแบบยกร่องลุ่มน้ำแม่กลอง. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).

ลักษณา สัมมานิธิ. (2554). กระบวนการเกิดและการเปลี่ยนแปลงตลาดน้ำในบริบทสวน พื้นที่ดินดอนปากแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันตก. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

เลิศวิทย์ เงินทาบ. (2552). พัฒนาการที่พักนักท่องเที่ยว บริเวณชุมชนริมคลองอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

วรรณศิลป์ พีรพันธุ์. (2556). ผังเมืองรวมเมืองอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม (ปรับปรุงครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริวรรณ ศิลาพัชรนนัท์. (2559). การอนุรักษ์และฟื้นฟูชุมชนอัมพวา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

สาธิญา รุ่งพิพัฒนพงศ์. (2557). องค์ประกอบของความยั่งยืนสำหรับการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรณีศึกษาชุมชนอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสมุทรสงคราม. (2563). ที่ทำการปกครองจังหวัดสมุทรสงคราม, ที่ทำการปกครองอำเภอบางคนที. สมุทรสงคราม: สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสมุทรสงคราม.

สำนักงานพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว. (2548). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

สุชิน แสงลออ. (2551). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของชุมชนยี่สาร จังหวัดสมุทรสงคราม.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

สุรจิต ชิรเวทย์. (2547). คนแม่กลอง. สมุทรสงคราม: หอการค้าจังหวัดสมุทรสงคราม.