การพัฒนาหลักเกณฑ์ในการประเมินรูปแบบทางกายภาพของที่พักนักท่องเที่ยวประเภทรีสอร์ท ที่สอดคล้องกับพื้นที่สวนยกร่อง กรณีศึกษา ตำบลอัมพวา และตำบลสวนหลวง จังหวัดสมุทรสงคราม

บทคัดย่อ

จังหวัดสมุทรสงครามมีความอุดมสมบูรณ์ ไปด้วยระบบนิเวศสามน้ำและระบบนิเวศสวนยกร่อง ตั้งแต่ในอดีตสืบเนื่องจนถึงปัจจุบัน เพราะคนในท้องถิ่นให้ความสำคัญกับระบบนิเวศ เนื่องจากการดำรงชีวิตของประชากรส่วนมากประกอบอาชีพภาคเกษตรกรรมเป็นหลัก จึงคงรักษาไว้ซึ่งความอุดมสมบูรณ์ อีกทั้งยังรักษาสภาพบ้านเรือน ให้มีความสอดคล้องกับระบบนิเวศ จึงกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ได้รับความนิยม จนเกิดการพัฒนาที่พักนักท่องเที่ยวขึ้นเป็นจำนวนมาก แต่พบว่า ผู้ประกอบการอสังหาริมทรัพย์ ที่พักนักท่องเที่ยวประเภทรีสอร์ทในพื้นที่ตำบลอัมพวาและสวนหลวงจำนวนหนึ่งมีการพัฒนารูปแบบทางกายภาพของที่พักนักท่องเที่ยวประเภทรีสอร์ทไปในแนวทางที่ไม่สอดคล้องกับพื้นที่สวนยกร่อง บทความนี้ จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาหลักเกณฑ์ ในการประเมินรูปแบบทางกายภาพ ของที่พักนักท่องเที่ยวประเภทรีสอร์ท ที่สอดคล้องกับพื้นที่สวนยกร่อง โดยมีระเบียบวิธีวิจัย ในการพัฒนาหลักเกณฑ์ฯ แบ่งเป็น 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 (1.1) การทบทวนวรรณกรรม และการประชุมกลุ่มย่อย (focus group) (1.2) การสำรวจสภาพทางกายภาพที่พักประเภทรีสอร์ททั้งหมด 47 แห่ง ขั้นตอนที่ 2 (2.1) การสัมภาษณ์ผู้ชำนาญการ 3 กลุ่ม ขั้นตอนที่ 3 (3.1) การสอบทานกับผู้ชำนาญการ (3.2) อภิปรายผล

ผลการศึกษา พบว่า หลักเกณฑ์ที่พัฒนาขึ้นมีองค์ประกอบ ดังนี้ 1) หลักเกณฑ์หลัก 3 กลุ่ม ได้แก่ การเลือกที่ตั้ง การวางผังโครงการ และการออกแบบสถาปัตยกรรมและภูมิสถาปัตยกรรม ที่สอดคล้องกับระบบนิเวศพื้นที่สวนสวนยกร่อง 2) หลักเกณฑ์รอง 20 ตัว 3) เกณฑ์ชี้วัด 2 ประเภท คือ เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ 4) วิธีการพิจารณาเชิงปริมาณ เป็น 3 ระดับ เชิงคุณภาพให้ผู้เชี่ยวชาญพิจารณาเป็น 3 ระดับ โดยหลักเกณฑ์ที่สำคัญส่วนใหญ่ ได้มาจากการสัมภาษณ์ผู้ชำนาญการท้องถิ่น อาทิ เช่น ปราชญ์ท้องถิ่น และภูมิปัญญาท้องถิ่น