พฤติกรรมการเดินทางด้วยรถโดยสารประจำทาง ท่าอากาศยานดอนเมือง กรุงเทพฯ
Main Article Content
บทคัดย่อ
โครงการรถโดยสารประจำทาง ท่าอากาศยานดอนเมือง หรืออีกชื่อคือ “Airport Bus” เป็นระบบขนส่งมวลชนในรูปแบบของรถโดยสารด่วนพิเศษ “Rapid Bus” ที่ให้บริการจากท่าอากาศยานดอนเมืองไปยังพื้นที่ต่าง ๆ ภายในเมือง จอดรับ – ส่งจากต้นทางไปยังปลายทาง และจอดเฉพาะสถานที่สำคัญเท่านั้น เป็นการเพิ่มทางเลือกในการเดินทางมาใช้บริการแก่ผู้โดยสารที่มาใช้บริการของท่าอากาศยานดอนเมือง ในปัจจุบันมีให้บริการทั้งสิ้น 4 เส้นทาง ได้แก่ สาย A1, A2, A3, และ A4 โดยสาย A1 (ท่าอากาศยานดอนเมือง -สถานีขนส่งหมอชิต 2) เป็นเส้นทางที่มีจำนวนรถโดยสารและปริมาณผู้โดยสารมาใช้บริการมากที่สุด แต่จากการลงสำรวจพื้นที่กลับพบว่า มีกลุ่มผู้โดยสารอีกกลุ่มที่มาร่วมใช้บริการรถโดยสารด้วย ซึ่งเป็นกลุ่มผู้โดยสารที่มาใช้บริการด้วยวัตถุประสงค์อื่น ๆ เช่น ไปซื้อของ เดินทางไปทำงาน เดินทางกลับที่พัก เป็นต้น
งานวิจัยชิ้นนี้จึงทำขึ้นเพื่ออธิบายลักษณะของการเดินทางในกลุ่มผู้โดยสารที่ไม่ได้ใช้บริการของท่าอากาศยาน และวิเคราะห์ปัจจัยต่าง ๆ ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเดินทางด้วยรถโดยสารประจำทาง ท่าอากาศยานดอนเมือง โดยใช้วิธีการทำแบบสอบถามและสัมภาษณ์จากผู้โดยสารที่ใช้บริการเส้นทางสาย A1 จำนวน 100 ชุด ในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน แบ่งเป็นเที่ยวไป 53 ชุดและเที่ยวกลับ 47 ชุด โดยได้มีการลงพื้นที่เพื่อเก็บข้อมูลในช่วงเดือน ธันวาคม 2563 – เดือนพฤษภาคม 2564 จากนั้นจะทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการทางสถิติ
ผลการศึกษาพบว่า ผู้โดยสารรถโดยสารประจำทาง ท่าอากาศยานดอนเมืองในเที่ยวไป มีการเดินทางไปทำงานยังพื้นที่ที่เป็นย่านศูนย์กลางธุรกิจ และเป็นแหล่งงาน เช่น ย่านสุขุมวิท สาทร ลาดพร้าว มากที่สุด โดยมีปัจจัยด้านการเดินทางต่อเมื่อลงจากรถ เป็นตัวแปรสำคัญ โดยพบว่ามีการเดินทางต่อด้วยระบบขนส่งมวลชนทางรางอย่างรถไฟฟ้า BTS และ MRT มากที่สุด และในส่วนของเที่ยวกลับ พบว่า การเดินทางส่วนใหญ่เป็นการเดินทางจากที่ทำงานเพื่อกลับที่พัก โดยมีปัจจัยด้านเวลาในการใช้บริการ และระยะเวลาในการโดยสาร ที่ต้องการถึงจุดหมายเร็ว ๆ และราคาที่ไม่แพงจนเกินไปเมื่อเทียบกับรายได้ เป็นตัวแปรสำคัญที่ส่งผลให้มาใช้บริการ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชัยวัฒน์ ศรีสวัสดิ์ และ ธนเดช ข้ามสมุทร. (2555). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อทัศนคติการเลือกใช้บริการรถตู้โดยสารสายกรุงเทพฯ - พัทยา บริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
ภัทระ ภิญโญพิศุทธิ์. (2561). ร้องเรียนรถเมล์ สาย A1 สนามบินดอนเมือง-หมอชิต2. สืบค้นเมื่อ 11 มิถุนายน 2564, จาก http://www.bmta.co.th/th/content/ร้องเรียนรถเมล์-สาย-A1-สนามบินดอนเมือง-หมอชิต2
ภัทรพร เนติปัญญา. (2548). ความสามารถในการเข้าถึงสถานีรถไฟฟ้าขนส่งมวลชน: กรณีศึกษาผู้เดินทางไปทำงานในเขตเมืองกรุงเทพมหานคร.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
อนุภาค เสาร์เสาวภาคย์. (2554, มิถุนายน). ปัจจัยที่มีผลต่ออุปสงค์การใช้บริการรถโดยสารสาธารณะ (สี่ล้อแดง) กรณีศึกษา: กลุ่มวัยรุ่นในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาการจัดการ, 28, 17-31.
Estopolis. (2563). อัพเดท จุดจอดรถเมล์ A1-A4 ในสนามบินดอนเมือง. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2564,จาก https://www.estopolis.com/article/news/transportation/bus-stop-a1-a2-a3-a4-donmueang-airport
Bruton, M. J. (1975). Introduction to transportation planning. London: Hutchinson.
Cadwallader, Martin T. (1985). Analytical urban geography spatial pattern and theories. Upper Saddle River, NJ.: Prentice-Hall Inc.