Sidewalk Development for Promoting Access to Public Assistance of Older Persons : A Case Study of Khon Kaen City Municipality
Main Article Content
Abstract
The concept of building a friendly city for older people by adjusting the physical environment is considered one of the crucial components of promoting older people’s better health and quality of life. Based on this tenet, designing a suitable footpath and considering older people’s needs are vital to the reduction of risks and the increase of safety in travelling, especially for older people living in Wat-Thad and Wat-Klang communities where the proportion of the elderly has continuously, increased. The research aimed to 1) survey the physical environment of footpath, approaching public assistance, 2) observe the elderly’s behavior and satisfaction on footpath in communities, and 3) create the proposal concept in developing the suitable footpath with the elderly’s need in city area. This research used various tools, including the questionnaire on the footpath’s physical environment to analyse problems, limitations, and footpath potentials, the interview of staff in the Engineering Division, Khon Kaen municipality and the questionnaires collecting travelling behaviour, satisfaction and attitude of elderly on the footpath in community. The data analysis used descriptive statistics. Interestingly, from 370 samples, the results of investigating the physical environment following six components in the monitoring list showed three qualified evaluations, namely 1) land utilisation in the communities, 2) linking the transportation network, and 3) beautifully attractive places for walking. However, three unqualified evaluations were 1) safety footpath availability, 2) design for all people, and 3) walking on the footpath to access public assistance and facilities. Moreover, the results from the questionnaire to study older people’s travelling behaviour, indicated that the most travelling objectives were grocery shopping and accessing the recreation sites with frequent visits three to five times per week. Furthermore, older people’s satisfaction with the community footpath was overall at a high level, This research proposed suggestions for developing a safe footpath to ensure safe walking access to facilities and public assistance.
Article Details
References
กนกวรรณ สัตนันท์ และประชาสรรค์ แสนภักดี. (2564). สิทธิมนุษยชนบนทางเท้าในเขตเทศบาลนครขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย, 11(2), 28-35.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566a). แผนปฏิบัติการด้านผู้สูงอายุ พ.ศ. 2566-2580. https://www.dop.go.th/th/laws/1/28/843
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566b). สถิติผู้สูงอายุ. https://www.dop.go.th/th/know/side/1/1/2449
กรมควบคุมโรค. กองป้องกันการบาดเจ็บ. (2565). ข้อมูลการพลัดตกหกล้ม (W00 - W19) ในผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไป.https://ddc.moph.go.th/dip/news.php?news=23843
กรมโยธาธิการและผังเมือง. (ม.ป.ป.). เกณฑ์และมาตรฐานผังเมืองรวม พ.ศ. 2549. https://www.dpt.go.th/th/dpt-standard/831#wow-book/
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2567). ข้อเสนอนโยบายวิกฤตประชากรและสังคมสูงวัย https://dsdw.go.th/Data/ContenttableFiles/Files/l4zkq4ng.pdf
กระทรวงสาธารณสุข. กรมอนามัย. (2557). Global age-friendly cities: A guide [เมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ]. สำนักกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ณัฏฐาศักดิ์ ทิษฏิญาณิณ และดลินา อมรเหมานนท์. (2566). การศึกษาวิเคราะห์ระบบการสัญจรทางเท้าและสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเส้นทางในเมืองย่านตาขาว จังหวัดตรัง. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล., 36(1), 58-78.
เทศบาลนครขอนแก่น. (2566a). จํานวนประชากรในเขตเทศบาลนครขอนแก่น จําแนกอายุตามกลุ่ม. https://www.kkmuni.go.th/center/images/data/lawdata/poppula/pop-004-a.pdf
เทศบาลนครขอนแก่น. (2566b). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2566-2570). http://www.kkmuni.go.th/2017/download/d/9501
ธนาศรี สัมพันธารักษ์ เพ็ชรยิ้ม, สุปรียา หวังพัชรพล, ขวัญชัย กาชัย, และสุพิชญา ศุภพิพัฒน์. (2560). สุขตามวัย : สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ. อี.ที. พับลิชชิง.
นิรมล เสรีสกุล และอดิศักดิ์ กันทะเมืองลี้. (2566). Walkable city เมื่อกรุงเทพฯ ออกเดิน (พิมพ์ครั้งที่ 2). ลายเส้น.
ภราดร ธัญญาพันธุ์. (2561). ข้อแนะนำการออกแบบบาทวิถีและสิ่งแวดล้อมเพื่อทุกคน. สมาคมสถาปนิกผังเมืองไทย. https://www.tuda.or.th/index.php/2018/12/26/design-recommendation-on-pathways-and-environments-for-all/
รชยา พรมวงษ์ และปัทมาพร วงศ์วิริยะ. (2565). พฤติกรรมการเดินทางของผู้สูงอายุในเมืองขนาดกลาง กรณีศึกษาเมืองขอนแก่น. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย (Built Environment Inquiry BEI), 21(3), 17-42. https://doi.nrct.go.th/ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14456/bei.2022.20
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. สำนักกรรมาธิการ 3. (2559). รายงานผลการพิจารณาศึกษา เรื่อง ประเด็นการจัดสภาพแวดล้อมสาธารณะที่ทุกคนเข้าถึงและใช้ประโยชน์ได้ (Accessibility for All Act : AAA). สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สำนักสวัสดิการและสังคม จังหวัดขอนแก่น. (2565). ข้อมูลชุมชนในเขตเทศบาลนครขอนแก่น [เอกสารที่ไม่ได้ตีพิมพ์]. สำนัก.
อภิโชค เลขะกุล. (2560). การวิจัยเพื่อการศึกษาและออกแบบสภาพแวดล้อม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อัจฉรา ปุราคม. (2558). การส่งเสริมกิจกรรมทางกายเพื่อสุขภาพผู้สูงอายุ. เพชรเกษมการพิมพ์.
อัจฉรา ปุราคม. (2563). การรับรู้สิ่งแวดล้อมและการเดินทางของผู้สูงอายุในชุมชนกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม. ศูนย์นวัตกรรมการเรียนรู้กิจกรรมทางกายผู้สูงอายุ.