Humans, Wildlife, and Urban Spaces: Species Differences and Coexistence in Shared Environments
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article presents the causes of conflict between humans and wildlife in urban areas through a literature review on the subject. It employs the conceptual framework of the Anthropocene, which highlights the inseparable relationship between humans and wildlife in urban spaces. This framework reflects the issue of anthropocentrism, where humans place themselves at the center of all things and attempt to exclude elements deemed unsuitable for coexistence. By applying this concept, the article seeks to address human-wildlife conflicts in urban areas, proposing ways to foster coexistence. The goal is to shift the human perspective on animals, viewing them as integral components of society rather than as alien entities to be removed. This perspective change is crucial since wildlife in certain areas hold significant roles, such as symbolizing the city's identity, representing religious beliefs, and featuring in local narratives. The article suggests creating urban green spaces as a solution for coexistence, promoting biodiversity, and potentially fostering more positive attitudes toward wildlife. Such measures may contribute to reducing conflicts between humans and wildlife.
Article Details
References
กำพล จำปาพันธ์. (2563). จาก “ลูกหลานหนุมาน” ถึง “ลูกศิษย์เจ้าพ่อพระกาฬ” : ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ และอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของ “ลิง” ในชุมชนเมืองลพบุรี. วารสารศิลปวัฒนธรรม, 41(7), 112-137.
ตรงใจ หุตางกูร และนัทกฤษ ยอดราช. (2564). แอนโธรพอซีน (Anthropocene). ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. https://www.sac.or.th/portal/th/article/detail/224
พนา กันธา. (2564). หลากสายพันธุ์นิพนธ์ : วิธีวิทยาเกี่ยวกับโลกหลากสายพันธุ์. ใน ยุกติ มุกดาวิจิตร และชัชชล อัจนากิตติ (บ.ก.), มานุษยวิทยาพ้นมนุษย์ (น. 95-126). ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.
เวธัส โพธารามิก. (2556). ลิง กับ คน : ไพรเมทวิทยาเชิงชาติพันธุ์ของลิงแสม (Macaca fascicularis) ณ ตำบลท่าหิน อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อภิวัฒน์ รัตนวราหะ. (2566). นคราภิวัฒน์ไทย ทางมา ทางไป ทางออก. แผนงานบูรณาการยุทธศาสตร์เป้าหมาย (Spearhead) ด้านสังคม คนไทย 4.0.
อรทัย ก๊กผล. (2559). Urbanization เมื่อ “เมือง” กลายเป็นโจทย์การบริหารท้องถิ่นสมัยใหม่. สถาบันพระปกเกล้า.
Anand, S., Binoy, V. V., & Radhakrishna, S. (2018, October). The monkey is not always a God: Attitudinal differences toward crop-raiding macaques and why it matters for conflict mitigation. Ambio, 47(6), 771-720.
Basak, M. S., Hossain, M. S., O'Mahony, D. T., Okarma, H., Widera, E., & Wierzbowska, I. A. (2022). Public perceptions and attitudes toward urban wildlife encounters – A decade of change. Science of the Total Environment, 834, 155603.
Centers for Disease Control and Prevention. (2023). One health basics. https://www.cdc.gov/onehealth/basics/index.html
Egerer, M. H., & Buchholz, S. (2021). Reframing urban “wildlife” to promote inclusive conservation science and practice. Biodiversity and Conservation, 30, 2255-2266.
Fuentes, A. (2010. Naturalcultural encounters in Bali: Monkeys, temples, tourists, and ethnoprimatology. Cultural Anthropology, 25(4), 600-624.
Hunold, C., & Mazuchowski, M. (2020, October 28). Human–wildlife coexistence in urban wildlife management: Insights from nonlethal predator management and rodenticide bans. Animals, 10(11), 1983.
Hussain, M., & Imitiyaz, I. (2018). Urbanization concepts, dimensions, and factors. International Journal of Recent Scientific Research, 9(1), 23513-23523.
Hwang, Y. H., & Jain, A. (2021). Landscape design approaches enhance human–wildlife interactions in a compact tropical city. International Journal of Urban Ecology, 7(1), 1-10.
Kwon, O., Hong, I., Yang, J., Wohn, D. Y., Jung, W., & Cha, M. (2021. Urban green space and happiness in developed countries. EPJ Data Science, 10(1), 28.
Leedy, D. L., & Adams, L. W. (1984). A guide to urban wildlife management. National Institute for Urban Wildlife.
McCance, E. C. (2014). Understanding urban white-tailed deer (odocoileus virginianus) movement and related social and ecological considerations for management. University of Manitoba.
Magle, S. B., Fidino, M., Lehrer, E. W., Gallo, T., Mulligan, M. P., Ríos, M. J., Ahlers, A. A., Angstmann, J., Belaire, A., Dugelby, B., Gramza, A., Hartley, L., MacDougall, B., Ryan, T., Salsbury, C., Sander, H., Schell, C., Simon, K., St Onge, S., & Drake, D. (2019). Advancing urban wildlife research through a multi-city collaboration. Frontiers in Ecology and the Environment, 17(4), 232-239.
Manfredo, J. M., & Dayer A. A. (2004). Concepts for exploring the social aspects of human–wildlife conflict in a global context. Human Dimensions of Wildlife, 9(4), 317-328.
Nkansah-Dwamena, E. (2023). Lessons learned from community engagement and participation in fostering coexistence and minimizing human-wildlife conflict in Ghana. Trees, Forests and People, 14, 100430.
Perry, G., Boal, C. W., Verble, R., & Wallace, M. C. (2020). “Good” and “bad” urban wildlife. In Angelici, F. M., & Rossi, L. (Eds.), Problematic wildlife ii: New conservation and management challenges in the human-wildlife interactions (pp. 141-169). Springer.
Schell, C. J., Stanton, L. A., Young, J. K., Angeloni, L. M., Lambert, J. E., Breck, S. W., & Murray, M. H. (2020). The evolutionary consequences of human–wildlife conflict in cities. Evolutionary Applications, 14(1), 178-197.
Weeks, R. J. (2010). Defining urban areas. San Diego State University. https://ipc.sdsu.edu/wpcontent/uploads/2019/03/Weeks_Ch3.pdf
Wierucka, K., Hatten, C., Murphy, D., & Allcock, J. A. (2023). Human-wildlife interactions in urban Asia. Global Ecology and Conservation, 46(9), 1-12.
World Health Organization (2023). One health. https://www.who.int/health-topics/one-health#tab=tab_1
World Organisation for Animal Health. (2022). Risk guidance on reducing spillback of Mpox (Monkeypox) virus from humans to wildlife, pet animals, and other animals. https://www.woah.org/app/uploads/2022/12/woah-mpox-guidelines-en.pdf