ความชื่นชอบส่วนบุคคลสู่การผลักดันโครงการย้ายเรือนไม้ปั้นหยา เพื่อการพัฒนาโครงการอนุรักษ์สถาปัตยกรรมในเชิงพาณิชย์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้เริ่มจากความชื่นชอบส่วนบุคคลของนักอนุรักษ์เรือนไม้เก่า ที่นำไปสู่การรักษาและบูรณะเรือนปั้นหยาไม้โบราณที่ชำรุดทรุดโทรมและเสี่ยงต่อการถูกรื้อหรือทำลายเนื่องจากต้องใช้ต้นทุนสูงในการดูแล คำถามวิจัยในครั้งนี้มีอยู่ว่า การบริหารจัดการโครงการย้ายเรือนไม้ปั้นหยาโบราณเพื่อการอนุรักษ์ในเชิงพาณิชย์จากความชื่นชอบส่วนบุคคลนั้นเป็นอย่างไร โดยการศึกษากลุ่มตัวอย่างที่ประยุกต์ใช้แนวคิดการใช้พื้นที่ผสมผสานจำนวน 4 โครงการคือ 1) โครงการบุราณ บางโตนด 2) โครงการวิลล่า มูเซ่ เขาใหญ่ 3) โครงการศตวรรษสยาม 4) โครงการสิบสองหน่วยตัด ด้วยกรอบแนวคิดเรื่องการถวิลหาอดีต การสร้างอัตลักษณ์แห่งสถานที่ และการอนุรักษ์มรดกสถาปัตยกรรมไม้ ผ่านวิธีการศึกษาเชิงปรากฏการณ์วิทยาและการวิเคราะห์ตัวบท ผลการศึกษาพบว่า ความชื่นชอบส่วนบุคคลของเจ้าของโครงการเป็นปัจจัยสำคัญในการแบ่งระดับของการอนุรักษ์ซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับต้นทุน ช่างฝีมือ รสนิยม ความเข้าใจเรื่องการอนุรักษ์ และวัตถุประสงค์ของการใช้งาน สำหรับการดำเนินการโครงการอนุรักษ์เรือนไม้ปั้นหยาโบราณเพื่อการใช้ประโยชน์ใหม่ในเชิงพาณิชย์ได้อย่างยั่งยืนในเชิงพาณิชย์ ความชื่นชอบส่วนบุคคลของเจ้าของโครงการมีอิทธิพลต่อความสำเร็จของโครงการผ่านปัจจัยสำคัญ 3 ด้าน คือ 1) ปัจจัยที่เกี่ยวเนื่องกับเรือนปั้นหยาในโครงการ (บริบทของเรือน ระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับตัวเรือน สภาวะของพื้นที่ตั้งใหม่)  2) ปัจจัยด้านกระบวนการเคลื่อนย้ายและอนุรักษ์ (ก่อน ระหว่าง และหลังการอนุรักษ์) และ 3) ปัจจัยในการสร้างความยั่งยืนของแต่ละโครงการ (รายได้ ฐานลูกค้า ทรัพยากรบุคคล และแผนงานในอนาคต) นอกจากปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของโครงการทั้ง 3 ประการแล้ว ความชื่นชอบส่วนบุคคลของเจ้าของโครงการยังส่งผลโดยตรงต่อกระบวนการออกแบบอัตลักษณ์ของถิ่นที่ของโครงการอนุรักษ์ ซึ่งจะนำไปสู่การสร้างประสบการณ์ร่วม ก่อให้เกิดความรู้สึกถึงความโหยหาอดีตแก่ผู้เข้าใช้บริการ ซึ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการขับเคลื่อนโครงการในอนาคต