สถานการณ์ที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ต

Main Article Content

ณัฐติกา สุวคันธ์

บทคัดย่อ

การวิจัยเพื่อศึกษาสถานการณ์ที่พักนักท่องเที่ยวของย่านเมืองเก่าภูเก็ต ย่านเมืองเก่าภูเก็ตในปัจจุบัน มีการเปลี่ยนแปลงเป็นธุรกิจเพื่อการท่องเที่ยวมากขึ้น เกิดธุรกิจใหม่จำนวนมาก มีธุรกิจประเภทหนึ่งที่มีความสำคัญต่อย่านมาก คือ ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ประเภทที่พักนักท่องเที่ยว เนื่องจากเป็นธุรกิจที่ดึงผู้คนให้เข้ามาใช้เวลาอยู่ในย่านเมืองเก่า ซึ่งเป็นตัวนำในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของย่าน โดยธุรกิจประเภทนี้ที่เกิดขึ้นในย่าน มีลักษณะที่แตกต่างกันภายใต้ข้อจำกัดที่มี โดยปัจจุบันมาตรการคุ้มครองย่านอนุรักษ์ที่มีประสิทธิภาพในด้านการรักษาบรรยากาศและสภาพแวดล้อมทางกายภาพ แต่ไม่สามารถปกป้องคุ้มครองอาคารที่มีคุณค่าให้พ้นจากการถูกรื้อทำลายหรือเปลี่ยนแปลงสภาพได้ ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการอนุรักษ์ฟื้นฟูสถาปัตยกรรมเก่าไว้เพื่อเป็นการรักษาอัตลักษณ์ และทัศนียภาพให้คงอยู่ การวิจัยเพื่อมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษา รวบรวม จำแนกที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ต ที่มีการดำเนินงานอยู่ในปัจจุบัน 2) วิเคราะห์ลักษณะของที่พักนักท่องเที่ยวและความสอดคล้องกับความเป็นย่านเมืองเก่าภูเก็ต โดยมีกระบวนการวิจัยจาก 1) การทบทวนวรรณกรรม 2) การกำหนดขอบเขตพื้นที่ศึกษา 3) วิธีการเก็บข้อมูล 3.1) เก็บข้อมูลจากเอกสารที่เกี่ยวข้อง 3.2) การลงพื้นที่รวบรวมข้อมูล 3.3) การสัมภาษณ์ผู้ประกอบการของที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ตบางส่วนและรองนายกเทศมนตรีเทศบาลนครภูเก็ต 4) วิธีวิเคราะห์ข้อมูล จากการใช้เกณฑ์ทางกายภาพเพื่อจำแนกที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ต โดยมีเกณฑ์ทั้งหมด ดังนี้ ที่ตั้งโครงการ, ประเภทอาคาร, ขนาดโครงการ, ผู้ประกอบการ และรูปแบบการให้บริการ เพื่อนำมาสู่การวิเคราะห์และตอบคำถามของงานวิจัยว่า ลักษณะธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ประเภทที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ตที่มีการดำเนินการอยู่ในปัจจุบัน มีการดำเนินโดยใครและมีสภาพทางกายภาพสอดคล้องกับความเป็นย่านเมืองเก่าอย่างไร ผลจากการศึกษา พบว่า ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ประเภทที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ต มีผู้ประกอบการเป็นคนในพื้นที่มากกว่าคนนอกพื้นที่ แต่ในการพัฒนาที่พักนักท่องเที่ยวในอาคารที่มีคุณค่าควรแก่การอนุรักษ์ กลับกลายเป็นผู้ประกอบการเป็นคนนอกพื้นที่มากกว่าคนในพื้นที่ ซึ่งไม่สอดคล้องกับการอนุรักษ์ฟื้นฟูย่านเมืองเก่าภูเก็ต

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กวี ตันสุคตานนท์. รองนายกเทศมนตรีเทศบาลภูเก็ต. สัมภาษณ์, 9 เมษายน 2561.

คณะกรรมาธิการการท่องเที่ยววุฒิสภา. รายงานการพิจารณาศึกษา เรื่อง การเสริมสร้างกิจกรรมการท่องเที่ยวพื้นที่ศิลปวัฒนธรรมรูปแบบสถาปัตยกรรม ชิโน-โปรตุกีส จังหวัดภูเก็ต. 2551. กรุงเทพฯ: สำนักกรรมาธิการ3 สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา, 2551.

ธนาภา พรประทานเวช. “แนวทางการพัฒนาโรงแรมขนาดเล็ก เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม : กรณีศึกษาการปรับปรุงตึกแถวในอำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2558.

ปรานอม ตันสุขานันท์. การอนุรักษ์ชุมชนเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559.

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง. การศึกษาและประเมินสภาพการเปลี่ยนอาคารย่าน
การค้าเมืองเก่าภูเก็ต. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2556.

“มะจิซึคึริ” การปลุกชุมชนในญี่ปุ่น แนวความคิดและแนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546.

ยงธนิศร์ พิมลเสถียรและคณะ. เอกสารประกอบการประชุม โครงการจ้างที่ปรึกษาเพื่อดำเนินการตามกระบวนการประกาศเขตพื้นที่เมืองเก่า จังหวัดภูเก็ต. ม.ป.ท.: เทศบาลนครภูเก็ตและสถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2559.

สมาคมอิโคโมสไทย. มรดกชุมชนเมืองแห่งเอเชีย. กรุงเทพมหานคร : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนพับลิชชิ่ง จากัด (มหาชน), 2554.

สมชาติ เกตุรัตนมาลี. “ศักยภาพในการพัฒนาที่อยู่อาศัยของผู้อยู่อาศัยย่านเมืองเก่า : กรณีศึกษาชุมชานางเลิ้ง กรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาเคหการ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552.

สำนักนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. ชุดความรู้ด้านการอนุรักษ์ พัฒนาและบริหารจัดการเมืองเก่า เล่มที่ 1 ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเมืองเก่าในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บริษัท โมโนกราฟสตูดิโอ จำกัด, 2554.

อภิชาติ พรหมพ็ญ. ผู้ประกอบธุรกิจที่พักนักท่องเที่ยวในย่านเมืองเก่าภูเก็ต. สัมภาษณ์, 31 พฤษภาคม 2561.