แนวคิดการกำหนดประเภทร้านค้าในโครงการคอมมูนิตี้ มอลล์ กรณีศึกษา: โครงการเดอะ เซ้นส์ ปิ่นเกล้า และ โครงการเออร์เบิน สแควร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การกำหนดประเภทของร้านค้าให้มีความเหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมายถือเป็นหัวใจสำคัญประการหนึ่งของการพัฒนาโครงการคอมมูนิตี้ มอลล์ งานวิจัยนี้ได้ศึกษาแนวคิดในการพัฒนาและการกำหนดประเภทร้านค้าของคอมมูนิตี้ มอลล์ โดยเลือกกรณีศึกษา 2 โครงการคือ โครงการเดอะ เซ้นส์ ปิ่นเกล้า (SP) และโครงการเออร์เบิน สแควร์ (US) ซึ่งมีที่ตั้งในเขตเมืองชั้นในและเขตเมืองชั้นกลาง ใช้วิธีการสำรวจกายภาพโครงการและสัมภาษณ์ผู้ประกอบการ และวิเคราะห์ผลเปรียบเทียบความเหมือนและความแตกต่างของสองโครงการ
ผลการศึกษาพบว่า 1) ผู้ประกอบการให้ความสำคัญกับการเลือกที่ตั้งโครงการเป็นอันดับต้น ๆ โดยต้องตั้งอยู่ในย่านชุมชนที่มีความหนาแน่นของประชากรค่อนข้างมาก และเป็นที่ตั้งที่ใกล้ถนนหลักให้ผู้ใช้บริการเดินทางสะดวก โดยโครงการ SP ตั้งอยู่บริเวณย่านการค้าและที่อยู่อาศัยในย่านปิ่นเกล้า ขณะที่โครงการ US ตั้งอยู่ในย่านที่อยู่อาศัยและมหาวิทยาลัยย่านประชาชื่น 2) แนวคิดในการพัฒนาที่สำคัญคือการสร้างทางเลือกให้กับผู้ใช้บริการ เป็นศูนย์รวมของร้านค้าและบริการที่มีภาพลักษณ์ที่โดดเด่นและดึงดูดใจผู้ใช้บริการท่ามกลางพื้นที่ค้าปลีกอื่น ทั้งนี้โครงการ SP มีแนวคิดในการคัดเลือกร้านค้าที่มีคุณภาพ คุ้มค่าตรงกับกลุ่มเป้าหมาย สามารถตอบสนองไลฟ์สไตล์ใหม่ ๆ ส่วนโครงการ US มีแนวคิดในการเลือกร้านค้าให้มีความหลากหลายและเน้นความสะดวก 3) โครงการ SP มีจำนวนร้านค้าที่มากที่สุด ได้แก่ ประเภทสุขภาพและความงาม (ร้อยละ 27.5) รองลงมาคือประเภทอาหาร (ร้อยละ 25) ในขณะที่โครงการ US มีจำนวนร้านค้าที่มากที่สุด ได้แก่ ประเภทอาหาร (ร้อยละ 27.8) รองลงมาคือประเภทสุขภาพและความงาม (ร้อยละ 22.2) นอกจากนี้ ทั้งสองแห่งล้วนมีร้านสรรพาหาร (Supermarket) เป็นองค์ประกอบสำคัญ ทั้งนี้ขนาดของพื้นที่แต่ละร้านค้าขึ้นอยู่กับการกำหนดรูปแบบของผู้เช่าและการกำหนดพื้นที่ของโครงการ
ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าทำเลที่ตั้งของคอมมูนิตี้ มอลล์เป็นปัจจัยหนึ่งที่บ่งชี้ลักษณะกลุ่มเป้าหมายและประเภทร้านค้า ซึ่งร้านค้าที่สำคัญในคอมมูนิตี้ มอลล์ ยุคนี้คือ ประเภทอาหารและประเภทสุขภาพและความงาม ซึ่งถือเป็นกลุ่มร้านค้าหลักนอกเหนือจากซูเปอร์มาร์เก็ต งานวิจัยนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้ริเริ่มประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ประเภทคอมมูนิตี้ มอลล์ โดยเฉพาะการเลือกที่ตั้งและประเภทร้านค้าที่ควรสะดวกต่อการเดินทางและมีร้านค้าที่ตอบสนองความต้องการในชีวิตประจำวันของกลุ่มเป้าหมาย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กำพล อนันตพรพาณิชย์. “พัฒนาการคอมมูนิตี้ มอลล์ ในเขตกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล.” วิทยานิพนธ์
ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2553.
จุฑามาศ ศศิขัณฑ์. “ความสัมพันธ์ของผู้ใช้บริการกับร้านค้าภายในคอมมูนิตี้มอลล์ กรณีศึกษา อเวนิว รัชโยธินและนวมินทร์ ซิตี้
อเวนิว.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาเคหการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, 2560.
บริษัท สยามฟิวเจอร์ ดีเวลลอปเมนท์ จำกัด (มหาชน). “รายงานประจำปี พ.ศ. 2555.” กรุงเทพฯ: บริษัท, 2556.
วิทิตยา ยิ้มเมือง. “ทำเลที่ตั้งโครงการและพฤติกรรมการใช้บริการศูนย์การค้าประเภทคอมมูนิตี้ มอลล์: กรณีศึกษา เจ อเวนิว ทองหล่อ ซอย 15 และ ลาวิลล่า พหลโยธิน.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาเคหการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559.
ศิริพร บุญประสงค์. “ความสัมพันธ์ระหว่างสัดส่วนของร้านค้าหลักและร้านค้าทั่วไปที่มีผลต่อความสำเร็จของศูนย์การค้า
ชุมชน.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2554.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์และศุภร เสรีรัตน์. การบริหารตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา, 2552.
สมจิตร ล้วนจำเริญ. การบริหารการค้าปลีก (PRODUCTION). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2541.
สมาคมอสังหาริมทรัพย์ไทย. “จัดผังคอมมูนิตี้มอลล์อย่างไรให้ประสบความสำเร็จ.” สืบค้น 19 มีนาคม 2560. http://thairealestate.org/content/detail/417/จัดผังคอมมูนิตี้มอลล์อย่างไรให้ประสบความสำเร็จ.
สาริยา ศรีเชื้อ. “แนวทางการวางแผนพัฒนาย่านการค้าในเขตชั้นกลางของกรุงเทพมหานคร: กรณีศึกษา เขตบางกะปิ.”
วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2540.
สุกฎ รัตนวรรณ. “ผลกระทบจากร้านค้าปลีกขนาดใหญ่ต่อผู้อยู่อาศัยโดยรอบ: กรณีศึกษาเขตบางซื่อ กรุงเทพมหานคร.”
วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2552.
อรศศิพัชร์ ศิริวรรณพร. “ความพึงพอใจของผู้ใช้บริการในศูนย์การค้าชุมชน กรณีศึกษา: โครงการเดอะแจส รามอินทรา,
เดอะแจส วังหิน และแจส เออเบิร์น ศรีนครินทร์.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาเคหการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2560.
Alexander, A.A. and Muhlebach, R.F. “The Shopping Center: How Is It Different?” Journal of Property
Management 54,1 (1989): 58-60.
Brueckner, J.K. “Inter-store Externalities and Space Allocation in Shopping Centers.” Journal of Real
Estate Finance and Economics 7(1993): 5–16.
Carter, C.C. and W.J. Haloupek. “Dispersion of Stores of the Same Type in Shopping Malls: Theory
and Preliminary Evidence.” Journal of Property Research 19, 4 (2002): 291-311.
International Council of Shopping Centers (ICSC). “ICSC Shopping Center Definitions.” Accessed January
30, 2018. https://www.icsc.org/news-and-views/research/shopping-center-definitions.
Levy, Michael and Weitz, Barton A. Retailing Management. Boston: McGraw-Hill, 2007.
Yiu, Chung Yim and Xu, Yishuang. "A Tenant-mix Model for Shopping Malls." European Journal of
Marketing 46, 3 (2012): 524 – 541.
