ความเป็นไปได้ของการจัดให้มีสถานดูแลผู้สูงอายุและรับเลี้ยงเด็กในเวลากลางวันในอาคารชุดพักอาศัย เพื่อเพิ่มพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดินในกรุงเทพมหานคร

Main Article Content

กฤติยา วิรบุตร์

บทคัดย่อ

จำนวนประชากรผู้สูงอายุของประเทศไทยในปัจจุบันมีมากกว่าประชากรวัยเด็กและมีแนวโน้มสูงขึ้นทุกปี ทำให้อัตราส่วนของวัยแรงงานในการเลี้ยงดูผู้สูงอายุ 1 คนลดลงเรื่อยมา จากข้อมูลของสำนักงานสถิติแห่งชาติ พ.ศ. 2560 ดังนั้น การดูแลโดยครอบครัวจึงไม่เพียงพออีกต่อไป สาเหตุส่วนหนึ่งเกิดจากอัตราการเกิดที่ลดลง โดยเหตุผลที่ครอบครัวสมัยใหม่มีบุตรน้อยลง เพราะวัฒนธรรมการทำงานและขนาดครอบครัวที่เล็กลง ทำให้ขาดผู้ดูแลบุตรในเวลากลางวัน จากสถานการณ์ข้างต้น ภาครัฐจึงออกนโยบายหลายด้านเพื่อตอบรับการเปลี่ยนแปลง รวมถึงกระตุ้นความร่วมมือจากภาคเอกชน มาตรการทางผังเมืองเป็นมาตรการหนึ่งที่สนับสนุนให้ภาคเอกชนร่วมจัดตั้งบริการทางสังคม โดยร่างผังเมืองรวมกรุงเทพฯ ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 4 ได้เพิ่มเกณฑ์การจัดให้มีสถานดูแลผู้สูงอายุ และสถานเลี้ยงเด็กในเวลากลางวันในมาตรการเพิ่มพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดิน จึงเกิดคำถามในการนำกฎหมายดังกล่าวไปปฏิบัติจริง โดยเลือกศึกษาอาคารชุดพักอาศัยที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในกรุงเทพฯ
แนวทางการศึกษาอาศัยความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านเป็นสำคัญ อันประกอบด้วย ความคิดเห็นของผู้พัฒนาอาคารชุดพักอาศัย ผู้เชี่ยวชาญด้านสถานดูแลผู้สูงอายุ และสถานเลี้ยงเด็กในเวลากลางวัน และผู้เชี่ยวชาญทางผังเมือง รวม 19 ท่าน โดยใช้เทคนิคเดลฟาย (Delphi technique) ในขั้นตอนการคัดเลือก สัมภาษณ์ และตอบแบบสอบถาม สำหรับการศึกษาด้านความคุ้มค่าในการลงทุนอาศัยการสร้างแบบจำลองการเพิ่มพื้นที่ของกรณีศึกษาอาคารชุดพักอาศัย จำนวน 11 โครงการ แบ่งตามระดับราคา ผลการศึกษาความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ พบว่า เกณฑ์การจัดให้มีสถานดูแลผู้สูงอายุ และสถานเลี้ยงเด็กในเวลากลางวันมีความเป็นไปได้ในการดำเนินงาน ขึ้นอยู่กับลักษณะและขนาดของโครงการ กล่าวคือ โครงการระดับราคาปานกลาง มีความเหมาะสมในการเข้าร่วมเกณฑ์มากที่สุดเพราะที่ตั้งโครงการอยู่ในทำเลที่มีความต้องการเพิ่มพื้นที่อาคารและขนาดของโครงการทำให้โอกาสที่จำนวนผู้ใช้บริการจะมีมากขึ้น ผลจากแบบจำลองการเพิ่มพื้นที่แสดงให้เห็นว่า เกณฑ์ดังกล่าวมีความคุ้มค่าในการลงทุน โดยมีสัดส่วนผลตอบแทนต่อต้นทุนมากที่สุดในโครงการระดับราคาสูง และลดลงในโครงการระดับราคาปานกลาง และระดับราคาต่ำ ด้านข้อจำกัดในการเข้าร่วมเกณฑ์ ครอบคลุมในเรื่องการเปลี่ยนแปลงการใช้งานพื้นที่ ความต้องการเพิ่มพื้นที่อาคาร ซึ่งสวนทางกับความต้องการสถานดูแลในเวลากลางวันเมื่อเปรียบเทียบระหว่างพื้นที่ในเมือง และชานเมือง รวมถึงการจัดหาผู้ประกอบการสถานดูแลในเวลากลางวันที่เชี่ยวชาญ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรองกมล ตั้งชีววัฒนกุล. “ผลการดำเนินมาตรการเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดินที่มีต่อการพัฒนาตามผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559.

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. โครงการวิจัยการจัดระบบการดูแลทางสังคมและระบบการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุในครอบครัวและชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 2, 2558.

กระทรวงพาณิชย์. กองส่งเสริมและพัฒนาธุรกิจ. “พาณิชย์' เร่งแก้ปัญหาการขาดแคลนและมาตรฐานบุคลากรดูแลผู้สูงอายุ หลังพบธุรกิจดูแลผู้สูงอายุ โตไม่ทันความต้องการของตลาดคาดปี 2563 ผู้สูงอายุในประเทศไทยทะลุ 14 ล้านคนหรือร้อยละ 20 ของประชากรทั้งประเทศ.” สืบค้น 29 พฤศจิกายน 2561. http://www.dbd.go.th/mobile/news_ view.php?nid= 469404775.

กระทรวงมหาดไทย. กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. “มาตรฐานการดำเนินงานศูนย์พัฒนาเด็กเล็กขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น.” สืบค้น 29 พฤศจิกายน 2561. http://www.dla.go.th/work/e_book/eb1/ std210550/0/0.htm.

กระทรวงสาธารณสุข. สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. คู่มือระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงในพื้นที่ (Long Term Care) ในระบบหลักประกันสุขภาพแห่งชาติปีงบประมาณ 2559. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.), 2559.

กวินารัตน์ สุทธิสุคนธ์, จุฑาทิพย์ ศีลบุตร, สุพัตรา ศรีวณิชชากร, เกรียงศักดิ์ ธรรมอภิพล, สมชาย วิริภิรมย์กุล. “ศักยภาพของท้องถิ่นในการจัดการดูแลผู้สูงอายุทุพพลภาพในชุมชน.” วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข 8, 2 (เมษายน-มิถุนายน 2557): 132-141.

กัญญารัตน์ ศรีธินนท์. “การพัฒนาเครื่องมือ FAR Bonus ในการเพิ่มพื้นที่โล่งเพื่อประโยชน์สาธารณะ ตามผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558.

“การส่งเสริมให้มีการจัดตั้งศูนย์เลี้ยงเด็กเพื่อผู้ใช้แรงงงานในสถานประกอบกิจการและชุมชนของกรมสวัสดิการและคุ้มครอง
แรงงาน กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.” ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 135 ตอนพิเศษ 20 ง. (2560, 22 ธันวาคม).

จงจิตต์ ฤทธิรงค์และสุภรต์ จรัสสิทธิ์. สถานเลี้ยงเด็กในบริบทสังคมเมือง: พัฒนาการเพื่อความมั่นคงของชาติ (Children in Urban Context: Development for Thailand’s Future). พิมพ์ครั้งที่ 1. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล, 2560.

จุฑารัตน์ โชติเวทย์ศิลป์. “มาตรการจูงใจทางผังเมือง: กรณีศึกษาการเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดิน (FAR Bonus) ในโตเกียวเปรียบเทียบกับกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2560.

ตรายุทธ อังสนันรัตนา. “ความคุ้มค่าทางการเงินของการลงทุนโครงการอาคารชุดเพื่อให้ได้รับการส่งเสริมการเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดิน (F.A.R. BONUS) จากการผ่านเกณฑ์ TREES-PRE NC: กรณีศึกษา โครงการไอดิโอโมบิในกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2557.

นพนันท์ ตาปนานนท์. “การผังเมืองของประเทศไทย: ปัญหาและการแก้ไข.” สืบค้น 29 พฤศจิกายน 2561.
https://www.tuda.or.th/index.php/2018/08/02/000005/.

สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร. กองวางผังพัฒนาเมือง. “โครงการวางและจัดทำผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร (ปรับปรุงครั้งที่ 4).” ใน การประชุมคณะทำงานร่วม (Working Group) ครั้งที่ 7, 29 พฤศจิกายน 2560.

สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร. กองวางผังพัฒนาเมือง.“มาตรการเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดิน (FAR Bonus) โครงการวางและจัดทำผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร (ปรับปรุงครั้งที่ 4).” ใน การประชุมหารือมาตรการทางผังเมือง แนวทางและวิธีดำเนินการ ครั้งที่ 4, 26 มีนาคม 2561.

สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร.ผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร (ปรับปรุงครั้งที่ 3) พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท., 2558.

สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร. ร่างกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวมกรุงเทพฯ ฉบับที่ 4. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท., ม.ป.ป.

ภณเสฏฐ แดงขวัญทอง. “การสำรวจการเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดิน (FAR Bonus) ในการพัฒนา อสังหาริมทรัพย์ประเภทอาคารสูงในเขตกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2558.

พฤฒิเชษฐ์ เลิศอุดมพฤกษา. “แนวทางการออกแบบพื้นที่เมืองเพื่อแก้ปัญหาน้าท่วมขังภายใต้มาตรการการให้สิทธิ์อัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดินเพิ่ม.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558.

พลวุฒิ ไชยนุวัติ. “การวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์ของอาคารประหยัดพลังงานที่ได้รับการส่งเสริมการเพิ่มอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดิน.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2556.

ภานินี ชยานันท์. “การเปลี่ยนแปลงต้นทุนและผลตอบแทนในการลงทุนพัฒนาอาคารชุดสำหรับผู้มีรายได้น้อยและปานกลาง ตามมาตรการส่งเสริมอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดินเพิ่มขึ้นในกรุงเทพมหานคร: กรณีศึกษา ผู้ประกอบการอสังหาริมทรัพย์ 3 ราย.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559.

รัชฎา ฟองธนกิจ. “การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุโดยชุมชน Community Elderly Care Model.” วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2558.

ลภัส อัครพันธุ์. “เจาะธุรกิจขานรับสังคมผู้สูงอายุ.” สืบค้น 29 พฤศจิกายน 2561. https://www.scbeic.com/th/detail/product/1675.

ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการระบบการดูแลระยะยาวในครอบครัวสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2549.

ศิริวรรณ อรุณทิพย์ไพฑูรย์. ข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อรองรับสังคมสูงอายุของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพเด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส และผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์, 2557.

ศูนย์บริการวิชาการแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์ โครงการการศึกษารูปแบบการให้บริการการบริหารและการจัดการที่พักสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท., 2560.

สัมฤทธิ์ ศรีธำรงค์สวัสดิ์และกนิษฐา บุญธรรมเจริญ. รายงานการสังเคราะห์ระบบการดูแลผู้สูงอายุในระยะยาวสำหรับ ประเทศไทย Synthesis of Long-term Care System for the Elderly in Thailand. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักมูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.), 2553.

Goetz, J. and Sakai, T. “Guide to the California Density Bonus Law.” Accessed November 29, 2018. https://www.meyersnave .com /wp-content/uploads/California-Density-Bonus-Law.pdf.

Macmillan, T. T. “The Delphi Technique.” The Annual Meeting of the California Junior Colleges Associations Committee on Research and Development, Santa Barbara City School, California, May 3-5, 1971.