ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผู้ใช้บริการสวนสาธารณะที่มีการใช้งานอสังหาริมทรัพย์ในพื้นที่โดยรอบ: กรณีศึกษา สวนสันติภาพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
สวนสาธารณะเป็นการใช้ที่ดินประเภทที่โล่งของเมือง และเป็นพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชนที่ถือว่าเป็นพื้นที่สีเขียวของเมือง ซึ่งมีความสำคัญอย่างมากต่อประชาชนโดยเฉพาะประชาชนที่อาศัยในเมือง จากแนวโน้มของประชากรเมืองที่มีการคาดการณ์ว่าจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในอนาคต ทำให้สวนสาธารณะยิ่งทวีความสำคัญมากยิ่งขึ้น แต่ในประเทศไทย โดยเฉพาะกรุงเทพมหานครที่เป็นเมืองหลวง สวนสาธารณะกลับไม่ได้ถูกให้ความสำคัญเท่าที่ควร ซึ่งเห็นได้จากจำนวนและขนาดพื้นที่ของพื้นที่สีเขียวต่อจำนวนประชากรนั้นยังคงต่ำกว่ามาตรฐานสากลไปมาก โดยสวนสาธารณะนั้นได้ก่อให้เกิดประโยชน์ในหลายด้านต่อประชาชนที่อยู่อาศัยหรือทำงานในพื้นที่โดยรอบ รวมไปถึงอสังหาริมทรัพย์ที่อยู่ในพื้นที่โดยรอบที่ได้รับประโยชน์จากสวนสาธารณะทั้งในด้านของกายภาพ สังคม สิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะทางด้านเศรษฐกิจ
การศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลของผู้ใช้บริการสวนสาธารณะ และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผู้ใช้บริการสวนสาธารณะที่มีการใช้งานอสังหาริมทรัพย์ในพื้นที่โดยรอบ การศึกษาครั้งนี้มีการคัดเลือกสวนสาธารณะในกรุงเทพมหานครด้วยเกณฑ์ต่าง ๆ ซี่งสวนสาธารณะที่ถูกคัดเลือกมาทำการศึกษา คือ สวนสันติภาพ ที่ตั้งในเขตราชเทวี โดยมีระเบียบวิธีในการศึกษาคือ 1) ทบทวนเอกสาร หลักการ และทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง 2) สัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างที่เกี่ยวข้อง และ 3) วิเคราะห์ข้อมูล สรุปผลการศึกษา และข้อเสนอแนะ
จากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า กลุ่มผู้ใช้บริการสวนสาธารณะที่มีการใช้งานอสังหาริมทรัพย์ในพื้นที่โดยรอบนั้นสามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มตามลักษณะการใช้งาน ได้แก่ 1) กลุ่มที่มีที่อยู่อาศัยอยู่ในระยะรัศมีของสวนสาธารณะ 2) กลุ่มที่มีสถานที่ทำงาน/เรียนอยู่ในระยะรัศมีของสวนสาธารณะ และ 3) กลุ่มที่มีการใช้จ่ายในพื้นที่โดยรอบของสวนสาธารณะ ซึ่งทั้ง 3 กลุ่มนี้มีประชากรที่ซ้อนทับกันในบางส่วน
ผลการศึกษาชี้ให้เห็นถึงข้อมูลด้านประชากร ข้อมูลด้านพฤติกรรมการใช้งานสวนสาธารณะ และข้อมูลด้านพฤติกรรมการใช้จ่ายในพื้นที่โดยรอบของผู้ใช้บริการสวนสาธารณะ ระยะรัศมีจากสวนสาธารณะของพิกัดที่อยู่อาศัยและสถานที่ทำงาน/เรียนของผู้ใช้บริการสวนสาธารณะ รวมถึงปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผู้ใช้บริการสวนสาธารณะที่มีการใช้งานอสังหาริมทรัพย์ในพื้นที่โดยรอบ ได้แก่ ลักษณะที่อยู่อาศัย ประเภทที่อยู่อาศัย ประเภทกิจกรรม ช่วงเวลาการมาใช้งาน ระยะเวลาการใช้งาน จำนวนครั้งที่มาใช้งานต่อสัปดาห์ ประเภทการเดินทาง และระยะเวลาเดินทาง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เดชา บุญค้ำ. สวนสาธารณะระดับมหานคร. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภูมิสถาปัตยกรรม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549.
นิติ รัตนปรีชาเวช. หลักการและแนวคิดในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2561.
ภาวิณี อินชมภูและสืบสิริ ศรีธัญรัตน์. “การพัฒนาโครงข่ายพื้นที่สีเขียวในกรุงเทพมหานคร.” วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ (2560): 99-120.
สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร. พื้นที่สีเขียวในรูปสวนสาธารณะกรุงเทพมหานคร ปี 2554. กรุงเทพมหานคร:กองนโยบายและแผน สำนักผังเมือง กรุงเทพมหานคร, 2555.
Dierick, F., E., Point, W., Cornacchia, and M., Pirovano. “Closing Real Estate Data Gaps for Financial Stability Monitoring and Macroprudential Policy in the EU.” Paper presented at IFC – National Bank of Belgium Workshop, Brussels, May 18-19, 2017.
Sherer, P. The Benefits of Parks: Why America Needs More City Parks and Open Space. San Francisco, C.A. : The Trust for Public Land, 2003.
United Nations. Department for Economic and Social Affairs. World Urbanization Prospects: The 2018 Revision. New York: United Nations, 2019.
World Health Organization. Urban Planning, Environment and Health: from Evidence to Policy Action. Copenhagen: WHO Regional Office for Europe, 2010.
Yamane, T. Statistics: An Introductory Analysis. 2nd ed. New York: Harper and Row, 1967.
