แนวทางการเพิ่มพื้นที่สีเขียว และการประเมินศักยภาพพื้นที่สีเขียว ในเขตวัฒนา กรุงเทพมหานคร

Main Article Content

พรพิชชา นันตา

บทคัดย่อ

           กรุงเทพมหานครมีการพัฒนาเมืองอย่างรวดเร็ว มีประชากรเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องส่งผลให้เกิดปัญหาเรื่องสิ่งแวดล้อมหลายประการจากการขยายตัวของเมืองในทิศทางต่าง ๆ ทำให้พื้นที่สีเขียวในเมืองลดลง ซึ่งส่งผลต่อระบบนิเวศของเมือง และสุขภาวะของประชากรที่อยู่อาศัยในกรุงเทพมหานคร จากข้อมูลสถิติ ปีพ.ศ. 2559 กรุงเทพมหานครพบว่าเขตที่มีอัตราส่วนพื้นที่สีเขียวในรูปแบบสวนสาธารณะน้อยที่สุด คือเขตวัฒนา จึงนำมาสู่การศึกษาเรื่องแนวทางการเพิ่มพื้นที่สีเขียว และประเมินศักยภาพพื้นที่สีเขียวในเขตวัฒนา กรุงเทพมหานคร โดยงานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเพื่อหาปัจจัยที่ใช้เป็นเกณฑ์ในการประเมินศักยภาพพื้นที่สีเขียว รวมถึงหาพื้นที่ที่มีศักยภาพ และนำมาจัดลำดับศักยภาพ เพื่อนำไปใช้วิเคราะห์ในการเชื่อมโยงและพัฒนาโครงข่ายเส้นทางสีเขียวในเขตวัฒนา


            ผลการวิจัยพบว่าเขตวัฒนามีพื้นที่สีเขียวที่มีศักยภาพทั้งหมด 86 แห่ง เป็นพื้นที่สีเขียวที่มีอยู่เดิมในพื้นที่ 76 แห่ง ได้แก่ สวนสาธารณะหรือสวนหย่อม พื้นที่สีเขียวและพื้นที่เปิดโล่งของสถานที่ราชการ ศาสนสถาน สถานพยาบาล สถานศึกษา พื้นที่ย่านการค้า พิพิธภัณฑ์ และลานกีฬากลางแจ้งหรือสนามกอล์ฟ และเป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพในการพัฒนาเป็นพื้นที่สีเขียว 10 แห่ง ได้แก่ พื้นที่ที่ถูกปล่อยทิ้งร้างไม่มีการใช้ประโยชน์ พื้นที่ใต้ทางด่วน และที่ว่างหรือที่โล่งในสุสาน โดยปัจจัยที่ใช้พิจารณาศักยภาพพื้นที่สีเขียวที่มีอยู่เดิมในพื้นที่มีทั้งหมด 5 ปัจจัย ได้แก่ กรรมสิทธิ์ที่ดินและระดับการใช้ประโยชน์โดยสาธารณชน ด้านการเข้าถึง ขนาดพื้นที่สีเขียว ความสมบูรณ์ด้านระบบนิเวศ และด้านการใช้งานและความหลากหลายด้านกิจกรรม ส่วนพื้นที่ที่มีศักยภาพในการพัฒนาเป็นพื้นที่สีเขียวจะพิจารณา 4 ปัจจัยโดยจะไม่มีการพิจารณาปัจจัยด้านการใช้งานและความหลากหลายด้านกิจกรรมเนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ที่ยังไม่ถูกพัฒนาสำหรับการใช้งานหรือมีการใช้งานที่ยังไม่สมประโยชน์ จากการประเมินศักยภาพพื้นที่สีเขียวในเขตวัฒนาพบว่าเป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพสูงจำนวนทั้งหมด 24 แห่ง เป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพปานกลางจำนวน 48 แห่ง และเป็นพื้นที่ที่มีศักยภาพต่ำจำนวน 14 แห่ง

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2548). คู่มือพัฒนาพื้นที่สีเขียว. เชียงใหม่: โทนคัลเลอร์.

กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2560). แนวทางการจัดการพื้นที่สีเขียวสำหรับชุมชนเมืองในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสถาบันสิ่งแวดล้อมไทย.

บริษัท ฉมา จำกัด. [ม.ป.ป.]. Bangkok Green Link. สืบค้นเมื่อ 29 ตุลาคม 2562, จาก https://www.facebook.com/pg/ Shmadesigns/photos/?tab=album&album_id=2773095662715147&ref=page_internal

ภราดร แก้วไสพร. (2558). การหาพื้นที่ที่มีศักยภาพในการพัฒนาเป็นพื้นที่สีเขียวของเขตดินแดง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

ภาวิณี อินชมภู และ สืบสิริ ศรีธัญรัตน์. (2560). การพัฒนาโครงข่ายพื้นที่สีเขียวในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 66, 99-120.

สำนักงานเขตวัฒนา กรุงเทพมหานคร. [ม.ป.ป.]. ข้อมูลทั่วไป เขตวัฒนา. สืบค้นเมื่อ 29 ตุลาคม 2562, จาก http://www.bangkok.go.th/vadhana/index

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม [สผ.]. [ม.ป.ป.]. มาตรฐานของพื้นที่สีเขียว. สืบค้นเมื่อ 29 ตุลาคม 2562, จาก http://www.onep.go.th/eurban/plant/green_area_standart.php

สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล กรุงเทพมหานคร. (2557). แผนพัฒนากรุงเทพมหานคร ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2556 – 2575) “มหานครแห่งเอเชีย.” สมุทรสาคร: พิมพ์ดี.

สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล กรุงเทพมหานคร. (2559). สถิติ 2559 กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สำนักสิ่งแวดล้อม กรุงเทพมหานคร. ฐานข้อมูลและระบบติดตามประเมินผลการเพิ่มพื้นที่สีเขียวของกรุงเทพมหานคร. สืบค้น 15 กันยายน 2562, จาก http://203.155.220.118/green-parks-admin/