สมดุลแหล่งงานและที่อยู่อาศัยในเมืองมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต

บทคัดย่อ

ประชากรวัยแรงงานที่ทำงานอยู่ในศูนย์กลางเมืองต่าง ๆ โดยเฉพาะในกรุงเทพมหานครและปริมณฑลมักประสบความยากลำบากในการเดินทางระหว่างที่อยู่อาศัยและที่ทำงาน เนื่องจากความไม่สมดุลระหว่างแหล่งงานและที่อยู่อาศัย (job and housing imbalance) ในเมือง ผู้วิจัยจึงสนใจศึกษาว่าที่อยู่อาศัยของบุคลากรภายในเมืองมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต จังหวัดปทุมธานี มีความเหมาะสมต่อความต้องการของกลุ่มคนทำงานและมีความสมดุลกับจำนวนงานหรือไม่ อย่างไร ด้วยการศึกษาพฤติกรรมการเลือกที่อยู่อาศัยและการเดินทางของบุคลากรในพื้นที่ศึกษา เมืองมหาวิทยาลัยตามบทความนี้ครอบคลุมหน่วยงานหลัก 3 หน่วยงาน ได้แก่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเชีย (AIT) และ สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.) การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) อภิปรายความสมดุลระหว่างงานและที่อยู่อาศัยในเมืองมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต และ 2) วิเคราะห์พฤติกรรมการเลือกที่อยู่อาศัย และรูปแบบการเดินทางของบุคลากรในเมืองมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ผลการศึกษาพบว่า หน่วยงานทั้ง 3 มีการจัดที่อยู่อาศัยให้บุคลากรเพียงบางส่วน คิดเป็นร้อยละ 11.19 ของจำนวนบุคลากรทั้งหมด โดยบุคลากรส่วนที่เหลือจะเลือกเดินทางไปกลับระหว่างที่อยู่อาศัยด้วยตนเอง โดยจำนวนที่อยู่อาศัยสำหรับบุคลากร/แรงงานในพื้นที่มีจำนวนรวมทั้งสิ้น 1,186 หน่วย แต่มีจำนวนบุคลากร/แรงงานทำงานในพื้นที่ศึกษารวมทั้งสิ้น 10,627 คน ทำให้สัดส่วนงานต่อที่พักอาศัย มีค่าสูงถึง 8.96 ทั้งนี้ พบว่าบุคลากรกว่าร้อยละ 69 มีที่อยู่อาศัยอยู่ในบริเวณจังหวัดปทุมธานี รองลงมาคือกรุงเทพฯ และอยู่บริเวณจังหวัดปริมณฑลและภาคกลาง เช่น นนทบุรี อยุธยา สมุทรปราการ ราชบุรี นครปฐม เป็นต้น โดยที่อยู่อาศัยมักเป็นบ้านเดี่ยวหรือทาวน์เฮ้าส์ ซึ่งเป็นบ้านเดิมที่มีอยู่แล้วและอาศัยอยู่กับพ่อแม่ รองลงมาคือบ้านที่ซื้อใหม่ด้วยเหตุผลเพราะอยู่ใกล้สถานที่ทำงาน เพื่ออำนวยความสะดวกในการเดินทาง การจัดความสัมพันธ์ทางสังคมและสมาชิกในครอบครัว