แนวทางการส่งเสริมการปรับธุรกิจดั้งเดิมเป็นธุรกิจสร้างสรรค์ในย่านชุมชนเก่า กรณีศึกษาย่านวังเดิมระหว่างทางเดินจากรถไฟฟ้ามหานคร (MRT) สถานีอิสรภาพถึงวัดอรุณราชวราราม เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร

Main Article Content

ฐากูร ลีลาวาปะ
ปนายุ ไชยรัตนานนท์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา วิเคราะห์ และเสนอแนวทางการส่งเสริมปรับปรุงธุรกิจดั้งเดิมเป็นธุรกิจสร้างสรรค์ในย่านชุมชนเก่า กรณีศึกษาย่านวังเดิม (ถนนวังเดิม) ระหว่างทางเดินจากรถไฟฟ้ามหานคร (MRT) สถานีอิสรภาพถึงวัดอรุณราชวราราม แขวงวัดอรุณ เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร เป็นพื้นที่ที่ธุรกิจดั้งเดิมต้องเผชิญกับการแข่งขันกับธุรกิจใหม่ที่เข้ามาในพื้นที่ และธุรกิจที่เข้ามานั้นยังสามารถสร้างแรงจูงใจในการซื้อสินค้าและใช้บริการได้มากกว่าธุรกิจดั้งเดิม เนื่องจากผู้บริโภคในพื้นที่มีแนวโน้มเปลี่ยนไปใช้บริการที่มีความสร้างสรรค์และมีเอกลักษณ์มากขึ้น ทำให้ธุรกิจดั้งเดิมต้องปรับตัว เพื่อให้สามารถตอบสนองต่อความต้องการของลูกค้า


ระเบียบวิธีวิจัยมีขั้นตอนการดำเนินงาน ดังนี้ การทบทวนวรรณกรรม แนวคิด ทฤษฎี นโยบาย และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง การสำรวจพื้นที่และสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน การเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่ม คือ 1) การสัมภาษณ์เชิงลึก ได้แก่ ผู้ประกอบการและผู้อยู่อาศัย เจ้าหน้าที่ภาครัฐที่เกี่ยวข้อง จำนวน 10 คน และ 2) กลุ่มตัวอย่างที่เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากผู้เข้ามาใช้บริการ   ในย่านวังเดิม จำนวน 380 คน ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาอธิบายข้อมูลทางด้านเศรษฐกิจสร้างสรรค์ งานวิจัยชี้ให้เห็นว่า การสร้างแรงจูงใจและการปรับกลยุทธ์ทางด้านเศรษฐศาสตร์เป็นส่วนสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ และการบริการที่ปรับตามกิจกรรมและการใช้งานที่เหมาะสมกับกลุ่มลูกค้าช่วยส่งเสริมความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจดั้งเดิมของย่านวังเดิมได้

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พรรณี พิมาพันธุ์ศรี. (2563, กรกฎาคม–ธันวาคม). รูปแบบการมีส่วนร่วมเพื่อการคิดสร้างสรรค์สู่การเพิ่มมูลค่าภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชน. วารสารการจัดการธุรกิจมหาวิทยาลัยบูรพา, 9(2), 105–116, https://so01.tci- thaijo.org/index.php/BJBM/article/view/244450/166103

ยังธน. (2024, 31 มกราคม). กิจกรรม Bangkok Design Week และงานหล่อเทียนพรรษา ย่านวังเดิมเขตบางกอก [Image attached]. Facebook. https://www.facebook.com/photo.php?fbid=690080169944012&set=pb.100068261043053.-2207520000&type=3

ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561–2580) (ฉบับประกาศราชกิจจานุเบกษา). (2566, 4 กรกฎาคม). https://www.nesdc.go.th/download/document/SAC/NS_SumPlanOct2018.pdf

วันรักษ์ มิ่งมณีนาคิน. (2555). เศรษฐศาสตร์ไม่ยากอย่างที่คิด (พิมพ์ฉบับที่ 5 แก้ไขเพิ่มเติม). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศานนท์ หวังสร้างบุญ. (2022). แต่งตั้งคณะกรรมการพัฒนาย่านสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร.https://circular.bangkok.go.th/doc/20220721/6808.pdf

สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ [CEA]. (2564). ประเภทเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (พระราชกฤษฎีกาจัดตั้งสำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (องค์การมหาชน) พ.ศ. 2564). สำนักงาน.

สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ [CEA]. (2567). แผนปฏิบัติการ ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566–2570). https://www.cea.or.th/storage/app/media/ITA2567/o8_ActionPlan_2567.pdf

Howkins, J. (2001). The creative economy: How people make money from ideas. Penguin Press.

Kakiuchi, E., & Takeuchi, K. (2014). Creative industries: Reality and potential in Japan (Discussion paper no. 14-04). National Graduate Institute for Policy Studies. https://www.grips.ac.jp/r-center/wp-content/uploads/DP14-04.pdf

Kotler, P. (1997). Marketing management: Analysis, planning, implementation and control. Prentice Hall.

Ministry of Economy, Trade and Industry [METI]. (2012). White paper on International Economy and Trade 2012. https://www.meti.go.jp/english/report/data/gWT2012fe.html

Porter, M. E. (1998). Clusters and the new economics of competition. Harvard Business Review.

Tumugirew, R. (2024). Factors for enabling the creative economy. World Economic Forum.