การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจความแวดไวทางวัฒนธรรมของนักเรียน มัธยมศึกษาตอนปลาย: กรณีศึกษาโรงเรียนในสังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ, ความแวดไวทางวัฒนธรรม, นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจความแวดไวทางวัฒนธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย เป็นงานวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มวิจัยคือนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 700 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสำรวจความแวดไวทางวัฒนธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายมีลักษณะเป็นมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจด้วยวิธีการสกัดองค์ประกอบหลักและหมุนแกนแบบตั้งฉากด้วยวิธีแวริแมกซ์
ผลการวิจัยพบว่า ความแวดไวทางวัฒนธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ 74 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ องค์ประกอบที่ 1 การเคารพในความแตกต่างทางวัฒนธรรม ประกอบไปด้วย 30 ตัวบ่งชี้ ค่าความแปรปรวนคิดเป็นร้อยละ 21.864 องค์ประกอบที่ 2 ความพึงพอใจในการมีปฏิสัมพันธ์ ประกอบไปด้วย 9 ตัวบ่งชี้ ค่าความแปรปรวนคิดเป็นร้อยละ 10.944 องค์ประกอบที่ 3 ความมั่นใจในตนเอง ต่อการมีปฏิสัมพันธ์ ประกอบไปด้วย 9 ตัวบ่งชี้ ค่าความแปรปรวนคิดเป็นร้อยละ 10.627 องค์ประกอบที่ 4 การใส่ใจในการมีปฏิสัมพันธ์ทางวัฒนธรรม ประกอบไปด้วย 6 ตัวบ่งชี้ ค่าความแปรปรวนคิดเป็นร้อยละ 8.361 องค์ประกอบที่ 5 การมีส่วนร่วมในปฏิสัมพันธ์ ประกอบไปด้วย 8 ตัวบ่งชี้ค่าความแปรปรวนคิดเป็นร้อยละ 8.095 ซึ่งมีร้อยละสะสมความแปรปรวนเท่ากับ 59.891
References
Apatthananon, T. (2018). Multicultural Schools: Education Management Policy of the Thai Government in a Multicultural Society. Bangkok: Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Bangkok Information Center. (2008). [Online]. Bangkok Present. [Online]. Retrieved May 7, 2022, from https://apps.bangkok.go.th/info/m.info/nowbma/.
Chen, G.M. and Starosta, W.J. (1998). A Review of The Concept of Intercultural Sensitivity. Human Communication.
Chen, G.M. and Starosta, W.J. (2000). The Development and Validation of Intercultural Sensitivity Scale. Paper presented at the Annual Meeting of the National Communication Association. Seattle.
Chantarasenanon, C. (2010). Development of a Cultural Competency Scale for High School Students. Doctor of Education Thesis Program Department of Educational Measurement and Evaluation Faculty of Education Chulalongkorn University. (in Thai)
Foronda, C. (2008). “A Concept Analysis of Cultural Sensitivity”. Journal of Transcultural Nursing 19(3): 207-212.
Livermore, D.A. (2011). The Cultural Intelligence Difference: Master the One Skill You Can’t Do Without in Today’s Global Economy. New York: American Management Association.
Nawarat, N. (2018). Multicultural Education: Critical Perspectives and Actions in Schools. Chiang Mai: Wanida Printing. (In Thai)
Nuktong, P. (2018). The Development of a Language Teaching Model Based on Social Linguistics Theory and Experiential Learning Concepts for Enhancing Cultural Seneitivity for Secondary School Students. Doctor of Education Thesis Program in Department of Curriculum and Instruction Faculty of Education Chulalongkorn University. (in Thai)
Van Dyne, Ang. and Neilson. (2007). Cultural Intelligence: Its Measurement and Effects on Cultural Judment and Decision Making, Cultural Adaptation and Task Performance. [Online]. Retrieved April 4, 2021, from https://culturalq.com/wp content/uploads/2019/ 03/MOR-2007-Ang_Van-Dyne-etc.pdf.
Sammakeetum, S. (2010). “Culture and Conflict Management”. Journal of Politics Administration and Law Burapha University 2(2): 35-71. [Online]. Retrieved March 25, 2021, from http://www.polsci-law.buu.ac.th/journal/document/2-2/2.pdf.
Suriyawong, S. (2007). Factor Analysis. 1st edition. Bangkok: Ramkhamhaeng University. (in Thai)
Strategy and Evaluation Department. (2018). Plan to Drive Bangkok Forward in the ASEAN Context 2019-2025. [Online]. Retrieved April 7, 2022 from https://webportal.bangkok.go.th /sed/page/sub/19259/downloads%E0%B8%AD%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%99%E0 %B9%86.
