Stylistics in Ramwong Matrathan Songs
Keywords:
Stylistics, Ramwong Matrathan SongsAbstract
This article aims to analyze the language style in Ramwong Matrathan Songs, Synthesizing the form of literary language in Ramwong Matrathan Songs, the perception and understanding of meaning in Ramwong Matrathan Songs of Thai Classical dance
teachers at the Basic Education. Ramwong Matrathan Songs were 1. Ngam Sang Duan 2. Chaw Thai 3. Ram ma si ma ram 4. Ken Dern Ngai 5. Dong jan wan pen 6. Dok mai kong chat 7. Ying Thai Jai Ngam 8. Dong Jan Kwan Fa 9. Yod Shy Jai Han and10. Boo Cha Nak Rop. Linguistic perspective is a framework of this research. The finding was shown that there are Consultative style in 10 Ramwong Matrathan Songs. The transposition of sentences to emphasize the most are all 10songs, followed using of the pronouns 1, 2, postscripts and deletion of word in 9 songs and the least 2 songs in questions. For the literature only 5 songs are used as the register of classical dance words in 3 songs and 2 musical words. In addition, the perception and understanding in Ramwong Matrathan Songs of Thai Classical dance teachers were the same pattern.
References
กุหลาบ มัลลิกามาส. (2548). วรรณคดีวิจารณ์: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคําแหง กรุงเทพฯ.
กิติมา จันทร์ลาว. (2555). วิเคราะห์กวีนิพนธ์ของสถาพร ศรีสัจจัง. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ขวัญใจ บุญคุ้ม. (2559). วัจนลีลาและบทบาทหน้าที่ของเพลงลูกทุ่ง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.
จินดา ไชยสวัสดิ์. (2549). การวิเคราะห์และประเมินค่าด้านวรรณศิลป์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6. เอกสารชุดการเรียนรู้ด้วยตนเอง เรื่อง สามัคคีเภทคําฉันท์,โรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย.
เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี. (2530). สั งคี ตนิ ยมว่าด้วยดนตรีไทยฉบับปรับปรุง กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ชูวงศ์ กลิ่นเลขา. (2548). การศึกษาวิเคราะห์คุณค่าของวรรณกรรมเพลงรําวง. วิทยานิพนธ์สาขาวิชาภาษาไทยคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2559). การเสริมสร้างความเป็นไทยโดยใช้การสอนแบบละครเป็นฐานแก่นิสิตนักศึกษาปริญญาบัณฑิต,วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต,สาขาวิชาอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2562). สตรีในเพลงรําวงมาตรฐานของท่านผู้หญิงละเอียด พิบูลสงคราม (กรกฎาคม - ธันวาคม 2562). วารสารไทยศึกษา, 15(2).
นววรรณ พันธุเมธา. (2558). ไวยากรณ์ไทย: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นวพร ชลารักษ์. (2558). บทบาทของครู กับการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์ อีสเทอร์, 9(1), 64-71.
ปรานี กุลละวณิชย์ และคณะ. (2535). ภาษาทัศนา: โครงการตําราคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยวดี มากพา. (2559). นาฏศิลป์ไทย:การสังเคราะห์องค์ความรู้จากวิทยานิพนธ์ด้านนาฏศิลป์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาดุริยางคศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปารัชญ์ เรียกจํารัส. (2561). ลีลานาฏศัพท์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่1. นาฏศิลป์ลีลาไทย เล่ม1.
มนตรี ตราโมท. (2540). ดุริยางคศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: บริษัท พิฆเณศ พริ้นท์ติ้ง เซ็นเตอร์ จํากัด.
รานี ชัยสงคราม. (2544). นาฎศิลป์ไทยเบื้องต้น.พิมพ์ครั้งที่1. กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
เรณู โกศินานนท์. (2546). นาฏยศัพท์ภาษาท่านาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.
วิเชียร วรินทรเวช. (2525). สังตีตนิยม. (เอกสารประกอบการสอน) ภาควิชาดุริยางคศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2543). โครงสร้างของภาษาไทย:ระบบไวยากรณ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
แวง พลังวรรณ. (2553). โครงการสัมมนาวิชาการแบ่งปันความรู้“ร่องรอย กาลเวลา:โขง สายนทีแห่งชีวิต เครือญาติ ชาติพันธุ์วรรณา” หัวข้อ “ศิลปะ เพลง ดนตรี กวี”เรื่องสายน้ําโขง: แอ่งแรงบันดาลใจแห่งอารยธรรมเพลง (5 มิถุนายน 2553). สืบค้นจาก
http://www.thaipoet.net/index.php?lay=show&ac=article&Id=538779422&Ntype=2
ศิริวัฒน์ ฉัตรเมธี. (2547). การวิเคราะห์เพลงรําวงมาตรฐาน. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาดนตรีศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ศุภรัศมิ์ ฐิติกุลเจริญ. (2558). คุณค่าข่าวในการนําเสนอของสื่อมวลชนไทย. ทุนอุดหนุนวิจัย, คณะสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
สุมิตร เทพวงษ์. (2525). สารานุกรม ระบํา รํา ฟ้อน. พิมพ์ครั้งที่3. กรุงเทพฯ:โอเดียนสโตร์.
สุทธาสินีสิทธิเกษร. (2540). บทบาทของประโยคคําถามในมาตุภาษาไทย:การศึกษาเชิงพัฒนาการต่อเนื่อง. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต,ภาควิชาภาษาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนันท์ อัญชลีนุกุล. (2546). ระบบคําภาษาไทย. โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
สุจริตรา จงสถิตย์วัฒนา. (2548). เจิมจันทน์กังสดาลภาษาวรรณศิลป์ในวรรณคดีไทย. กรุงเทพ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สดับพิณ รัตนเรือง. (2548). คัมภีร์เพลงคลาสสิก.(พิมพ์ครั้งที่1)กรุงเทพฯ: เพื่อนคู่หูการพิมพ์.
สุรัตน์ จงดา. (2556). ศิลปกรรมพัสตราภรณ์โขนละคร. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยทางศิลปกรรม คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สรบุศย์ รุ่งโรจน์สุวรรณ และนัทธ์ชนัน นาถประทาน. (2558). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการภาษาแห่งอํานาจ: การวิเคราะห์วัจนลีลาของภาษากฎหมาย ภาษาการเมือง ภาษาสื่อและภาษาวิชาการของ สังคมไทย โครงการย่อยที่1 การวิเคราะห์วัจนลีลาภาษากฎหมายไทย. สํานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาและสํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สารานุกรมศัพท์ดนตรีไทย. (2560). ภาคคีตะ-ดุริยางค์(พิมพ์ครั้งที่ 3). กองศิลปกรรม.กรุงเทพฯ.
สําเนา หมื่นแจ่ม. (2562). การพัฒนาครูในการผลิตสื่อการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่:สํานักพิมพ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
อาภรณ์ มนตรีศาสตร์ และ จาตุรงค์ มนตรีศาสตร์. (2517). วิชานาฏศิลป์ศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การค้าคุรุสภา.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2542). ภาษาในสังคมไทย: ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง และ การพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
อมรา กล่ําเจริญ. (2542). สุนทรียนาฏศิลป์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
อาคม สายาคม. (2545). รวมงานพระราชนิพนธ์ ของ นายอาคม สายาคม ผู้เชี่ยวชาญ. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
อนงค์นาฏ นุศาสตร์เลิศ และนัฐวุฒิ ไชยเจริญ. (2558). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการภาษาแห่งอํานาจ:การวิเคราะห์วัจนลีลาของภาษากฎหมาย ภาษาการเมือง ภาษาสื่อ และภาษาวิชาการของสังคมไทย โครงการย่อยที่ 2 การวิเคราะห์วัจนลีลาภาษาการเมืองไทย. สํานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา และสํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2556). ภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2558). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการภาษาแห่งอํานาจ: การวิเคราะห์วัจนลีลาของภาษากฎหมาย ภาษาการเมือง ภาษาสื่อและภาษาวิชาการของสังคมไทย โครงการย่อยที่ 4 การวิเคราะห์วัจนลีลาภาษาวิชาการไทย. สํานักงานคณะกรรมการการ อุดมศึกษาและสํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Berlo, D. K. (1960). The process of communication. New York : Holt Rinchart and Winston.
Joos, M. (1961). The Five Clocks: a Linguistic Excursion into the Five Styles of English Usage. New York: Harcourt, Brace and World.
Uwe,Flick. (2014). An Introduction to Qualitative Research. Norman. Denzin, University of Illinois at Urbana- Champaign.
