A Lesson Learnt from Scaling Social Enterprise Program
Keywords:
Social enterprises, Potential, Lesson learntAbstract
This project aimed to increase competencies of social entrepreneurs to develop and design their
products and services in order to address economic, social, and environmental issues in the Thai society toward their sustainable growth. The program supported five social enterprises by 1) organizing workshops and training to increase business development and other skills, 2) providing personal coaching for each enterprise, 3) provide grants up to 300,000 baht per enterprise, and 4) organizing a market place to showcase their products and services including consulting session with investors for feedbacks and suggestions.
The project evaluation indicated five factors that affect the potential of the enterprises and their
development success, which are 1) teamwork and clear direction of the enterprise, 2) a concrete business model, 3) utilization of mentorship with a coach for each enterprise, and 4) adaptivity and flexibility mindset. Moreover, the social enterprises whose operations are systematic, provided a road map, and concise social impact goals, as well as, targeting the general population had higher success in expanding their growth.
However, factors that may deter success included 1) lack of working process, 2) staff recruitment
due to lack of working process, as well as, human resource management where the founder assumes many functions, 3) lack of consistency, cross sharing of experiences, and coaching platform, 4) lack of entrepreneur mindset with the overemphasis on social impact and downplaying the business growth.
The recommendations that may lead to scaling the social enterprise effectively are 1) expand this
program or similar to 2 years to allow enough time to evaluate the outcomes 2) offer training programs on a continual basis 3) develop a sustainable and continual support system for social enterprise 4) organize a platform connecting the social entrepreneurs and investors periodically 5) put in place, a mechanism where social entrepreneurs can access investors and vice versa.
References
Hoover. (2018). Human-Centered Design, popularized by IDEO.org, is a mindset that overlays design thinking process to ensure that the solutions are actually relevant and beneficial in the long run for the people they are intended to serve.
Brown, T. (2009). Change by design: How design thinking Transforms Organizations and Inspires Innovation. New York: Harper Business
กมลลักษณ์ ไชยวรศิลป์ และ ขนิษฐา ปาทานศิริกุล. (2553). รายงานสัมมนาทางการตลาด เรื่อง SE ธุรกิจอยู่ได้โดยปราศจากกำไร สืบค้นจาก. http://www.bablog.mju.ac.th/jamnian/wp-content/uploads/2010/08/SE.pdf
จตุพร จุ้ยใจงาม และ พรชัย เทพปัญญา. (2557). กิจการเพื่อสังคม แนวโน้มระบบทุนนิยมสมัยใหม่กรณีศึกษาที่ประสบความสำเร็จ. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(1), 124-137. สืบค้นจาก file:///C:/Users/Project-IRC/Downloads/27297-Article%20Text-60113-1-10-20141225%20(2).pdf
พัฒนเจต ลิ้มวิรัตน์. (2559). การพัฒนาโมเดลเพื่อสนับสนุนการดำเนินโครงการบ่มเพาะกิจการเพื่อสังคมในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี วิทยาลัยนวัตกรรม) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สืบค้นจาก http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2016/TU_2016_5823030019_5588_6327.pdf
พิพัฒน์พงศ์ มาศิริ (2563). กิจการเพื่อสังคมกับการแก้ปัญหาสังคมไทย. พิฆเนศวร์สาร, 16(1), 1-16 สืบค้นจาก file:///C:/Users/Project-IRC/Downloads/234593-Article%20Text-843554-2-1020200630.pdf
วธู โรจนวงศ์ และ อรพรรณ คงมาลัย. (2561). การพัฒนาแนวทางสนับสนุนการดำเนินกิจการเพื่อสังคมในประเทศไทย. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 14(1),1-17.
สานิตย์ หนูนิล. (2557). การวิเคราะห์องค์การประเภทกิจการเพื่อสังคม. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 17, 358-372. สืบค้นจาก http://ejournals.swu.ac.th/index.php/JOS/article/viewFile/4788/4595
สุดปฐพี เวียงสี. (21 สิงหาคม 2559). รู้จักประเทศไทย 4.0 โมเดลพัฒนาเศรษฐกิจใหม่. สืบค้นจาก Gotoknow: https://www.gotoknow.org/posts/612666
