ถอดบทเรียน โครงการ ขยายการเจริญเติบโตของกิจการเพื่อสังคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โครงการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาศักยภาพและขยายขีดความสามารถของผู้ประกอบกิจการเพื่อสังคมในการพัฒนาผลิตภัณฑ์หรือการบริการที่สามารถตอบโจทย์ ทั้งปัญหาด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม ของสังคมไทย เพื่อนำไปสู่การเติบโตอย่างยั่งยืน ดำเนินโครงการโดย 1) จัดอบรมเพื่อพัฒนาทักษะในการดำเนินธุรกิจ และทักษะอื่นๆ 2) จัดตั้งที่ปรึกษาประจำทีม (Coach) 3) ให้เงินทุนสนับสนุน 300,000 บาท ต่อกิจการ และ 4) เปิดเวทีให้แสดงผลงานและพบนักลงทุนเพื่อนำเสนอธุรกิจ และรับฟังข้อคิดเห็น ข้อเสนอแนะจากนักลงทุน
จากการติดตามประเมินผล พบว่าปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการขยายศักยภาพของกิจการฯ คือ 1) ทีมงานที่เข้มแข็ง และมีความชัดเจนในธุรกิจ 2) มีแผนธุรกิจที่ชัดเจน 3) การใช้ประโยชน์จากที่ปรึกษาประจำทีม และ 4) การยอมรับฟังและการยอมปรับเปลี่ยนความคิด ยิ่งไปกว่านั้นคือ กิจการที่มีกระบวนการทำงานที่ชัดเจนและสามารถแก้ปัญหาสังคมที่ตรงจุดและส่งผลกระทบต่อประชาชนส่วนใหญ่ จะขยายกิจการได้มากกว่า
ปัจจัยสำคัญที่เป็นอุปสรรคต่อการขยายกิจการ คือ 1) ขาดกระบวนการทำงานที่ชัดเจน 2) การเพิ่มอัตรากำลังในทีมทำได้ยาก เนื่องจากไม่มีกระบวนการทำงานที่ชัดเจน ทำให้ผู้ก่อตั้งต้องบริหารจัดการด้วยตนเองในทุกเรื่อง 3) ขาดช่องทางการสื่อสารเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ข้อมูลหรือประสบการณ์เพื่อใช้ในการแก้ปัญหาของกิจการ 4) ขาดกรอบความคิดของการเป็นผู้ประกอบการ โดยเน้นที่ปัญหาสังคมที่พยายามจะแก้มากเกินไป จนละเลยการให้ความสำคัญต่อการทำให้กิจการเติบโตขึ้น
ข้อเสนอแนะเพื่อการขยายศักยภาพของกิจการฯ มีดังนี้ 1) ขยายเวลาของโครงการเพิ่มเป็น 2 ปี เพื่อจะได้ประเมินผลสำเร็จของโครงการได้ชัดเจนขึ้น 2) จัดฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการอย่างต่อเนื่อง 3) พัฒนาระบบการสนับสนุนกลุ่มกิจการเพื่อสังคมอย่างต่อเนื่องและยั่งยืนและมีการถอดบทเรียน 4) จัดเวทีให้ได้พบกับนักลงทุนเป็นระยะ ๆ และ 5) หากลไกให้กลุ่มกิจการเพื่อสังคมเข้าถึงนักลงทุน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Hoover. (2018). Human-Centered Design, popularized by IDEO.org, is a mindset that overlays design thinking process to ensure that the solutions are actually relevant and beneficial in the long run for the people they are intended to serve.
Brown, T. (2009). Change by design: How design thinking Transforms Organizations and Inspires Innovation. New York: Harper Business
กมลลักษณ์ ไชยวรศิลป์ และ ขนิษฐา ปาทานศิริกุล. (2553). รายงานสัมมนาทางการตลาด เรื่อง SE ธุรกิจอยู่ได้โดยปราศจากกำไร สืบค้นจาก. http://www.bablog.mju.ac.th/jamnian/wp-content/uploads/2010/08/SE.pdf
จตุพร จุ้ยใจงาม และ พรชัย เทพปัญญา. (2557). กิจการเพื่อสังคม แนวโน้มระบบทุนนิยมสมัยใหม่กรณีศึกษาที่ประสบความสำเร็จ. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(1), 124-137. สืบค้นจาก file:///C:/Users/Project-IRC/Downloads/27297-Article%20Text-60113-1-10-20141225%20(2).pdf
พัฒนเจต ลิ้มวิรัตน์. (2559). การพัฒนาโมเดลเพื่อสนับสนุนการดำเนินโครงการบ่มเพาะกิจการเพื่อสังคมในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี วิทยาลัยนวัตกรรม) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. สืบค้นจาก http://ethesisarchive.library.tu.ac.th/thesis/2016/TU_2016_5823030019_5588_6327.pdf
พิพัฒน์พงศ์ มาศิริ (2563). กิจการเพื่อสังคมกับการแก้ปัญหาสังคมไทย. พิฆเนศวร์สาร, 16(1), 1-16 สืบค้นจาก file:///C:/Users/Project-IRC/Downloads/234593-Article%20Text-843554-2-1020200630.pdf
วธู โรจนวงศ์ และ อรพรรณ คงมาลัย. (2561). การพัฒนาแนวทางสนับสนุนการดำเนินกิจการเพื่อสังคมในประเทศไทย. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 14(1),1-17.
สานิตย์ หนูนิล. (2557). การวิเคราะห์องค์การประเภทกิจการเพื่อสังคม. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 17, 358-372. สืบค้นจาก http://ejournals.swu.ac.th/index.php/JOS/article/viewFile/4788/4595
สุดปฐพี เวียงสี. (21 สิงหาคม 2559). รู้จักประเทศไทย 4.0 โมเดลพัฒนาเศรษฐกิจใหม่. สืบค้นจาก Gotoknow: https://www.gotoknow.org/posts/612666
