Social Factors and Sexual Violence in Thailand

Authors

  • Akarima Sukdee Thammasat University
  • Thanyalak Bangchada Thammasat University

Keywords:

Sexual violence, Rape, Social problem

Abstract

The purpose of this article is to study the factors that cause sexual violence. Considering social problems and economic problems as factors because they can affect people behavior and interaction. We use sociology theories and criminology theories to describe all factors that cause the sexual violence, according to crime triangle theory and concentrate on factors that push the offender to commit a crime.
From the study, we found the social problem that mentioned in this article: patriarchy society which buried in society, drugs and alcohol, entertainment media production, and economic problem. Moreover, we suggest the solution for administrators and social membership to prevent sexual violence in the society by changing social structure and erasing false myth about rape and victim blaming.

References

Feminista. (2564). จากวัฒนธรรมการโทษเหยื่อ สู่วัฒนธรรมการเล่นมุกตลกข่มขืนหรือล่วงละเมิดทางเพศ. สืบค้น 8 พฤษภาคม 2564, จาก http://www.feminista.in.th/post/victim-blaming-and-rape-joke

The Momentum. (2019). อะไรคือเบื้องหลังที่ทำให้อินเดียเต็มไปด้วยคดีข่มขืน. สืบค้น 8 พฤษภาคม 2564, จาก https://themomentum.co/rape-culture-in-india/

กฤตยา อาชวนิจกุล. (2552). ถึงเวลาต้องเข้าใจและแก้ไขความรุนแรงทางเพศ เอดส์ และท้องไม่พร้อม. กรุงเทพฯ: แผนงานสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ, สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ และ สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.

กฤตยา อาชวนิจกุล. (2558). ข่มขืน มายาคติและความรุนแรงซ้ำซ้อน. นครปฐม: สมาคมเพศวิถีศึกษา.

กองบรรณาธิการวอยซ์ออนไลน์. (2563). เปิดสถิติครึ่งปี’63ผู้หญิงถูกกระทำจากสามีที่ดื่มสุราเป็นปัจจัยร่วมสำคัญ.สืบค้น 7 เมษายน 2564, จาก https://voicetv.co.th/read/YJ2mIbMUv

ณภัทร เรืองนภากุล. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อการผลิตซ้ำความรุนแรงและแนวทางลดการซ้ำความรุนแรงในกระบวนการผลิตสื่อ:มุมมองจากนักศึกษาด้านนิเทศศาสตร์ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษาและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 10(1), 47-56.

ทัศนีย์ คนแล, ยุนีพงศ์จตุรวิทย์ และมณีรัตน์ ภาคธูป. (2553). ประสบการณ์ของการถูกทารุณกรรมทางเพศในวัยรุ่นหญิง. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 3(2), 57-72.

ทานตะวัน สุรเดชาสกุล. (2556). เอกสารทบทวนองค์ความรู้เรื่อง แอลกอฮอล์กับความรุนแรง. เชียงใหม่: แผนงานการพัฒนาระบบการดูแลผู้มีปัญหาการดื่มสุรา (ผรส.). เชียงใหม่: วนิดาการพิมพ์.

ไทยรัฐออนไลน์. (2557). “ย้อนคดีข่มขืนฆ่า ด.ญ. 13 บนรถไฟ-ศาลสั่งประหาร”. สืบค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.thairath.co.th/content/453779

เพ็ญประภา ภัทรานุกรม. (2016). “ความเหลื่อมล้ำทางเพศภาวะ: “ปัญหาความรุนแรง” ข้อท้าทายและทางออก Gender Inequalities: ‘The Problem of Violence’ Challenge and Solution”. Journal of Social Development 18(1), 107-135.

วรรณะ หนูหมื่น. (2556). นัยการข่มขืนในละครโทรทัศน์และภาพยนตร์ไทย : วิพากษ์ผลการศึกษาด้วยวิธีวิทยาแบบโครงสร้าง THE IMPLICATIONS OF RAPES IN THAI TELEVISION DRAMA AND MOVIES: A CRITIC BY STRUCTURAL METHODOLOGY. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ 14(2), 87-95.

สมชาย ปรีชาศิลปกุล. (2560). “Blaming the Victim, Blaming the Students”. สืบค้นเมื่อ 27 เมษายน 2564. จาก https://www.the101.world/blaming-the-victimblaming-the-student/

สัญญพงศ์ ลิ่มประเสริฐ, วีนันท์กานต์ รุจิภักดิ์ และยศวดี ทิพยมงคลอุดม. (2563). การตกเป็นเหยื่อความรุนแรงของเด็กและเยาวชน. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ 5(9), 230-246.

สำนักข่าวไทย. (2563).“สถิติความผิดเกี่ยวกับเพศปี 60-63”. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564. จาก https://tna.mcot.net/crime-530217?fbclid=IwAR3teHdJPST_eW0Pmmu9utgVuBVpt2Z6B0S5jQuVx87XJMLU-R1iJzeo0w

สำนักข่าวบีบีซี ประเทศไทย. (2560). “ยูเอ็นเปิดผลการศึกษาคดีข่มขืนในไทย-เวียดนาม ผู้หญิงเผชิญอคติจากเจ้าหน้าที่กระบวนการยุติธรรม”. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-42170733

สำนักข่าวบีบีซี ประเทศไทย. (2561). “ความรุนแรงในครอบครัว : “บ้าน” คือสถานที่ที่ผู้หญิงมีความเสี่่ยงจะถูกสังหารได้มากที่สุด”. สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2564. จาก

https://www.bbc.com/thai/features-46363653

สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. (2563). “ปัญหาความรุนแรงครอบครัวภัยเงียบในวิกฤตโรคโควิด 19”. สืบค้นเมื่อ 6 พฤษภาคม 2564. จาก

http://www.nhrc.or.th/getattachment/774d6a06-4348-414b-ba9cf03b984aa4e2/.aspx

สุขุมา อรุณจิต. (2562). ปัญหาความรุนแรงทางเพศ : บทสะท้อนความไม่เสมอภาคระหว่างเพศ. รายงานสืบเนื่องการสัมมนาวิชาการเนื่องในโอกาสการสถาปนาคณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์มธ. ปีที่ 65. คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุขุมา อรุณจิต และวุฒิพล มั่นเหมาะ. (2559). ปัจจัยการเกิดอาชญากรรมทางเพศและแนวทางป้องกันอาชญากรรมทางเพศตามทฤษฎีสามเหลี่ยมอาชญากรรม. วารสารวิชาอาชญา วิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ 2(1), 23-34.

สุชาดา ทวีสิทธิ์. (2019). ผู้หญิง ผู้ชาย และเพศวิถี : เพศภาวะศึกษาในงานมานุษยวิทยา. วารสารสังคมศาสตร์19(1), 311-357.

สุวรา แก้วนุ้ย และทักษพล ธรรมรังสี. (2554). พฤติกรรมการคุกคามทางเพศในกลุ่มเด็กและเยาวชนภายใต้อิทธิพลการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข. 5(2), 233-243.

สุสัณหา ยิ้มแย้ม, สุจิตรา เทียนสวัสดิ์ และสุจิตรา ชัยวุฒิ (2554). การถูกละเมิดทางเพศและความรุนแรงในครอบครัวสตรีในสถานประกอบการ. วารสารสภาการพยาบาล 26(1), 56-69

อัจฉรียา ชูตินันท์. (2563). อาชญาวิทยาและทัณฑวิทยา พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

อุนิษา เลิศโตมรสกุล และอัณณพ ชูบำรุง. (2558). อาชญากรรมและอาชญาวิทยา พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Downloads

Published

2022-04-08

Issue

Section

บทความวิจัย