รูปแบบจริยธรรมทางการตลาดสําหรับผู้ประกอบการโรงงานอุตสาหกรรมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาและตรวจสอบความตรงของรูปแบบจริยธรรมทางการตลาดสำหรับผู้ประกอบการโรงงานอุตสาหกรรมไทย การวิจัยเชิงสำรวจและพัฒนา เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างผู้ประกอบการโรงงานอุตสาหกรรมไทย จำนวนทั้งสิ้น 573 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับสอง ผลการวิจัยพบว่ารูปแบบจริยธรรมทางการตลาด ที่พัฒนาขึ้นมีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ประกอบด้วย 35 ตัวบ่งชี้จาก 6 องค์ประกอบ ได้แก่ องค์ประกอบที่ 1 จริยธรรมทางการตลาดของพนักงานที่มีต่อนายจ้าง จำนวน 5 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 2 จริยธรรมทางการตลาดของผู้ประกอบการต่อคู่แข่งขัน จำนวน 2 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 3 จริยธรรมทางการตลาดของผู้ประกอบการต่อหน่วยงานราชการ จำนวน 7 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 4 จริยธรรมทางการตลาดของผู้ประกอบการที่มีต่อลูกค้า จำนวน 6 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 5 จริยธรรมทางการตลาดของผู้ประกอบการที่มีต่อพนักงาน จำนวน 9 ตัวบ่งชี้ และองค์ประกอบที่ 6 จริยธรรมทางการตลาดของผู้ประกอบการที่มีต่อสังคม จำนวน 6 ตัวบ่งชี้ ตามลำดับ ซึ่งในแต่ละองค์ประกอบต่างมีความตรงเชิงเหมือน เนื่องจากค่าความเชื่อมั่นเชิงโครงสร้างผ่านเกณฑ์มากกว่า 0.60 และค่าน้ำหนักองค์ประกอบผ่านเกณฑ์ 0.30 ขึ้นไปด้วย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Arbuckle, J. J. (1995). AMOS user, s guide. Chicago: Small Waters Corporation, 529.
Bollen, K. A. (1989). Structure equations with latent variables. New York: John Wiley & Sons, 257-258.
Buchholtz, R. A. (1989). Fundamental Concept and Problems in Business Ethics. New Jersey: Prentice Hall, 4.
Byrne, B. M. (2001). Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications, and programming, Hahwah. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques. (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons, 203.
Cronbach, L. J. (2003). Essential of psychology testing. New York: Hanper Collishes.
Ferrell, O. C., Fraedrich, J., & Ferrell, L. (2000). Business Ethic: Decision Making and Case. (4th ed.). New York: Mifflin Company, 18.
Frederick, W. C., Post, J. E., & Davis, K. (1992). Business and Society: Cooperate Strategy Public Police Ethic. (7th ed.). New York: McGraw-Hill, 8.
Hair, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L., & Black, W. C. (2010). Multivariate data analysis. (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Hatcher, L. (1994) . A step-by-step approach to using the SAS system for factor analysis and structural equation modeling. Cary, NC: SAS Institute, 331.
Hoogland, J. J., & Boomsma, A. (1998). Robustness studies in covariance structure modeling: An overview and a meta-analysis. Sociological Methods & Research, 26(3), 329-367.
Institute for Management Education for Thailand. (2018). Business Ethics. Retrieved November 11, 2018, from http://www.imetthai.com/ethicsall.php.
Kelloway, E. K. (1998). Using LISREL for structural equation modeling. New Jersey: Sage Publication.
Kline, P. (1994). An easy guide to factor analysis. London & NY: Routledge, 28-41.
Nash, L. (1990). Good Intentions Aside, A manager’s Guide to Resolving Ethical Problem. Boston: Harward Business School Press, 5.
Silván, M. (1999). A model of adaptation to a distributed learning environment. (Progradu thesis in education). Finland: University of Jyväskylä, 42.
Taro, Y. (1973). Statistic: An introductory analysis. New York: Harper & Row, 1,089.
Velasquez, M.G. (2002). Business ethics: Concept and case. (5th ed.). New Jersey: Prentice Hall. 13.
Weiss, J. W. (2 0 0 3 ). Business ethics: A stakeholder and issue management approach. (3rd ed.). Canada: South-Western, 7.
Wilkie, A. D. (1986). A stochastic investment model for actuarial use. Transactions of the Faculty of Actuaries, 39, 341–403
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2560). แนวทางปฏิบัติสําหรับผู้ประกอบการอุตสาหกรรม ตามเกณฑ์ มาตรฐานความรับผิดชอบของผู้ประกอบการอุตสาหกรรมต่อสังคม. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 4.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2561). มาตรฐานความรับผิดชอบของผู้ประกอบการอุตสาหกรรมต่อ สังคม. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2-3.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2561). สถิติสะสมจํานวนโรงงานที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการ (เปิดดําเนินการ) ตาม พ.ร.บ.โรงงาน พ.ศ. 2535 จําแนกตามหมวดอุตสาหกรรม ณ สิ้นปี พ.ศ.2560. สืบค้น 31 มกราคม 2561,จาก http://www.diw.go.th/hawk/ content.php?mode=spss61
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สามลดา, 75-78.
ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2551). ระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท, 52-60. นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2555). ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น (LISREL): สถิติวิเคราะห์สําหรับการวิจัย ทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
พงศ์ศรัณย์ พลศรีเลิศ. (2558). จริยธรรมทางการตลาดออนไลน์ที่มีผลต่อความเชื่อมั่นของ ผู้บริโภค. สืบค้น 7 พฤษภาคม 2560, จาก https://phongzahrun.wordpress. com/category/ marketing/
ศศิวิมล สุขบท. (2550). จริยธรรมการตลาดของนักธุรกิจไทย. ภาควิชาบริหารธุรกิจ, คณะ วิทยาการจัดการ, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลา.
สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). สถิติรายได้จากส่งออก อุตสาหกรรมเครื่องแต่งกายของไทย ปี พ.ศ. 2555. กรุงเทพฯ.
สํานักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม. (2557). อุตสาหกรรมเครื่องแต่งกายไทย...มุ่งขยายฐานการผลิต ไปเมียนมาร์ .สืบค้น 27 มกราคม 2560, จาก
http://www.oie.go.th/sites/default/files/attachments/publications/oie_share_vol30sep2557.pdf
สํานักงานอุตสาหกรรมจังหวัดศรีสะเกษ. (2558). กฎหมายโรงงานที่ผู้ประกอบการควรรู้โรงงาน. สืบค้น 27 มกราคม 2560, จาก http://sisaketindus.tripod.com/about/prb4. html สุวิมล ติรกานันท์. (2550). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 44-46
