การสำรวจความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อการปรักปรำของภาครัฐ: กรณีศึกษามลพิษทางอากาศ

Main Article Content

ปวิตรา ผลสุวรรณชัย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ ได้แก่ (1) เพื่อศึกษานโยบายมลพิษทางอากาศของรัฐไทย ผ่านการสำรวจเอกสาร และ (2) เพื่อสำรวจความคิดเห็นของประชาชนในฐานะผู้ถูกกล่าวหาจากภาครัฐ ผ่านการใช้วิธีการวิจัยเชิงสำรวจในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากประชาชน โดยเครื่องมือในการเก็บข้อมูลคือโพลล์สำรวจความคิดเห็น สำหรับวิธีการสุ่มตัวอย่างโดยไม่ใช้ความน่าจะเป็น และกลุ่มตัวอย่างสำหรับการศึกษาในครั้งนี้คือประชาชนทั่วไปที่ได้รับแบบสอบถามในระหว่างวันที่ 22 – 24 เมษายน พ.ศ.2563 จำนวนทั้งสิ้น 1,126 คน
การศึกษาพบว่านโยบายมลพิษทางอากาศของรัฐไทยเริ่มต้นที่ พ.ศ.2548 ซึ่งมีการแก้ไขเพิ่มเติมอีกหลายครั้ง อย่างไรก็ดี นโยบายการแก้ไขมลพิษทางอากาศของรัฐไทยยังคงไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากมีอุปสรรคหลายประการ ไม่ว่าจะเป็นระบบขนส่งสาธารณะไม่ครอบคลุมทุกพื้นที่ การขาดจิตสำนึกของประชาชนที่เป็นผลมาจากการปลูกฝังของระบบการศึกษาที่มีความไม่ต่อเนื่อง ทำให้ประชาชนมีความเห็นว่าการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมเป็นหน้าที่ของภาครัฐเพียงอย่างเดียว (กรมควบคุมมลพิษ 2560B) ผลสำรวจความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อข้อกล่าวหาของรัฐได้ใช้สถิติอนุมานในการวิเคราะห์ พบว่ากลุ่มตัวอย่างที่สำรวจมองปัญหามลพิษทางอากาศเหมือนกันกับภาครัฐ กล่าวคือ สาเหตุที่ทำให้การแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมไม่ประสบความสำเร็จเป็นเพราะจิตสำนึกของประชาชน และกลุ่มตัวอย่างมีความเห็นว่าการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมไม่ใช่หน้าที่ของภาครัฐเพียงอย่างเดียว นอกจากนี้แนวทางการแก้ไขปัญหาเรื่องมลพิษทางอากาศในอนาคตควรที่จะเพิ่มการมีส่วนร่วมของประชาชนในการแก้ไขปัญหา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ผลสุวรรณชัย ป. (2021). การสำรวจความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อการปรักปรำของภาครัฐ: กรณีศึกษามลพิษทางอากาศ. วารสารธรรมศาสตร์, 40(1), 145–167. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/tujo/article/view/271703
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

Anderson, James E. (1994). Public Policymaking: An Introduction. Boston: Houghton Mifflin

Dye, Thomas R. (1984). Understanding Public Policy. (5th ed). Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice -Hall, Inc.

Easton, David. (1953). The Political System: An Inquiry into the State of Political Science. New York:Alfred A. Knopf Friedrich,

Carl J. (1963). Man and His Government: An Empirical Theory of Politics. New York: McGraw-Hill

Seymour, F., & Faraday, G. (2001). Emerging Environmental Governance. Philippines: Asian Development Bank.

Shreurs, A. M. (2009). An Analytic Framework for a Comparative Study of Environmental Governance in Asia. Institute of Global Environmental Strategies. Retrieved from http://enviroscope.iges.or.jp/modules/envirolib/view.php?docid=1713.

Ushie, Vanessa. (2013). The Management and Use of Natural Resources and their Potential for Economic and Social Development in the Mediterranean. Istituto Affari Internazionali (IAI)

กรมควบคุมมลพิษ. (2548). แผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการควบคุมการเผาในที่โล่ง. กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

กรมควบคุมมลพิษ. (2550). แผนปฏิบัติการแก้ไขปัญหาหมอกควันและไฟป่า ปี 2551-2554. กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

กรมควบคุมมลพิษ. (2555). แผนจัดการมลพิษ 2555 – 2559. กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

กรมควบคุมมลพิษ. (2560A). แผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อมพ.ศ. 2560 – 2564. กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

กรมควบคุมมลพิษ. (2560B). ยุทธศาสตร์การจัดการมลพิษ 20 ปี และแผนจัดการมลพิษ พ.ศ. 2560 – 2564. กรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

เฉลิมเกียรติ แก้วหอม. (2555). หลักการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable development). สืบค้น 28 กุมภาพันธ์ 2563, จาก http://sukanrat.blogspot.com/2012/09/sustainable-development.html

ณัฐวรรธน์ สุนทรวริทธิโชติ. (2556). การศึกษาสภาพปัญหาสิ่งแวดล้อมในเขตตำบลสามบัณฑิต : กรณีศึกษา ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของประชาชน. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา

ธนิสา ตันติเจริญ. (2557). อาชญากรรมสิ่งแวดล้อม (ข้ามชาติ) ทางแก้ที่ไม่ใช่แค่บังคับใช้กฎหมาย. สืบค้นเมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ.2563 http://oknation.nationtv.tv/blog/LittleLee/ 2014/09/24/entry-1

ธรรมนูญ เชี่ยวการปราบ. (2559). การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม:ปัญหามลพิษ ทางน้ำ. รัฏฐาภิรักษ์, 58(1), 77-90

พรเพ็ญ วิจักษณ์ประเสริฐ. (2552). การสำรวจทัศนคติของประชาชนต่อปัญหาสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย. รายงานทีดีอาร์ไอ ฉบับที่ 77 เดือนธันวาคม 2552. สืบค้นจาก https://tdri.or.th/ 2012/09/wb77/

ภาวิณี กาญจนาภา และ ปานจิต วัฒนสารัช. (2557). อิทธิพลของทัศนคติที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในพื้นที่เขตกรุงเทพมหานคร. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร

วิษณุ อรรถวานิช. (2019). ต้นทุนของสังคมไทยจากมลพิษทางอากาศและมาตรการรับมือ. สืบค้น 4 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.pier.or.th/en/?abridged=ต้นทุนของ สังคมไทยจากมล

วีรศักดิ์ อรุณวิภาดา. (2559). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการป้องกันและแก้ไขปัญหา อาชญากรรมสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษา ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรังสิต

สัญญา เคณาภูมิ. (2559). การก าหนดนโยบายสาธารณะ : ทฤษฎี และกระบวนการ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานีปีที่ 7 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม- ธันวาคม 2559)

สุพจน์ตรศักดิ์ หนูขาว. (2558). การบริหารปกครองสิ่งแวดล้อม: ความหมาย ระดับ และ รูปแบบ กลไกการบริหารปกครอง. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 4(1), 30-71. DOI: 10.14456/papo.2015.2