วิกฤตโรคระบาดกับความท้าทายการบริหารจัดการแรงงานต่างด้าวในสังคมไทย: กรณีศึกษาโรคระบาดโควิด–19 จังหวัดสมุทรสาคร

บทคัดย่อ

“ขุดด้วยปาก ถากด้วยตา” สำนวนไทยที่สามารถอธิบายความรู้สึกของคนต่างด้าวจังหวัดสมุทรสาคร และอีกหลายจังหวัดของประเทศไทยได้เป็นอย่างดีผ่านการเหยียดหยามทางวาจา และสายตาดูถูกจากคนไทย โดยเฉพาะสถานการณ์โรคระบาดโควิด–19 ยิ่งย้ำชัดถึงการมีอยู่ของการเหยียดเชื้อชาติ บทความชิ้นนี้ศึกษาระหว่างวันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2563 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2563 ผู้เขียน มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารจัดการแรงงานต่างด้าวในสถานการณ์วิกฤตของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในพื้นที่จังหวัดสมุทรสาคร โดยใช้การวิจัยเอกสาร หรือการศึกษาเอกสาร (documentary research) และ ยึดแนวทางการบริหารจัดการภัยพิบัติตามวงจรตั้งแต่ก่อนเกิดเหตุ ระหว่างเกิดเหตุ และหลังเกิดเหตุ ซึ่งจะศึกษาเพียงการเตรียมความพร้อมและลดผลกระทบ (ก่อนเกิดเหตุ) และการเผชิญเหตุ และบรรเทาทุกข์ (ขณะเกิดเหตุ) โดยได้วิเคราะห์บทเรียนที่เกิดขึ้นด้วยการใช้ระบบคิดวิเคราะห์ในแบบระบบปรับตัวในภาวะความซับซ้อน (CAS) ของ Comfort อันได้แก่ มิติความยืดหยุ่นขององค์การ (organizational flexibility) มิติทางโครงสร้างพื้นฐานทางเทคนิค (technical infrastructure) และ มิติการเปิด ทางวัฒนธรรม (cultural openness)
บทความชิ้นนี้จึงบ่งชี้ว่าทุกภาคส่วนควรมีส่วนร่วมในการจัดทำแผนเผชิญเหตุในการจัดการสาธารณภัยในพื้นที่ทุกขั้นตอน รวมถึงมีกลไกการประสานความร่วมมือระหว่างกันเพื่อให้การกำหนดมาตรการต่าง ๆ ของหน่วยงานภาครัฐสามารถตอบสนองต่อความต้องการของคนในพื้นที่ได้อย่างทันท่วงทีและมีประสิทธิภาพ