ภาวะเควียร์ในนวนิยายยาโออิของ ร เรือในมหาสมุท

Main Article Content

นัทธนัย ประสานนาม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้นำเสนอข้อถกเถียงที่ว่านวนิยายยาโออิสนับสนุนหรือบ่อนเซาะความหลากหลายทางเพศในสังคมไทย แม้งานวิชาการภาษาไทยก่อนหน้าจะอ้างว่าใช้มุมมองเควียร์ในการศึกษาประเด็นดังกล่าว แต่ก็มีข้อสรุปอย่างเดียวกันคือ ภาพแทนความหลากหลายทางเพศในนวนิยายยาโออิไทยยังตกอยู่ภายใต้กับดักของอำนาจปิตาธิปไตย การผูกประเด็นของบทความนี้กลับไปทบทวนข้อจำกัดในการประยุกต์มุมมองเควียร์และการไม่คำนึงถึงขนบการประพันธ์ในวาทกรรมวิชาการเหล่านั้นโดยใช้นวนิยายของ ร เรือในมหาสมุท (จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท) เป็นกรณีศึกษา ผลการวิจัยพบว่า ภาวะเควียร์แสดงตัวได้ในนวนิยายยาโออิของไทยผ่านกระบวนการอ่านที่เน้นเพศสถานะและเพศวิถีที่ไม่เสถียรและการท้าทายขนบโอเมกาเวิร์สที่หยิบยืมจากวัฒนธรรมแฟน การวางนวนิยายกลุ่มนี้ใน
ฐานะตัวบทเควียร์ทำให้พบว่าอำนาจถูกบ่อนเซาะก่อกวนโดยร่างตัวแทนของพ่อที่เป็นปัญหา การหายไปของพ่อ และเพศสัมพันธ์ในสายเลือดเดียวกันเชิงสัญลักษณ์ระหว่างพ่อกับลูกชาย แนวการวิเคราะห์ดังกล่าวกลับไปวิพากษ์บรรทัดฐานรักต่างเพศในฐานะระบบระเบียบโดยชูภาวะเควียร์ในฐานะสปิริตแห่ง
การต่อต้านขัดขืนให้เห็นเด่นชัด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ประสานนาม น. (2022). ภาวะเควียร์ในนวนิยายยาโออิของ ร เรือในมหาสมุท. วารสารธรรมศาสตร์, 41(1), 137–160. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/tujo/article/view/271950
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กฤตพล สุธีภัทรกุล. (2563). การประกอบสร้างตัวละครชายรักชายในซีรีส์วาย. (วิทยานิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.

กะเทยนิวส์. (2563). ฟินก็พอได้ แต่ซีรีส์วายก็อาจกลายเป็นปัญหากับ LGBT เสียเอง. สืบค้น

ตุลาคม 2563, จาก https://www.sanook.com/movie/94341/.

จเร สิงหโกวินท์. (2560). ถอดผ้าขายร่างในละครสาววาย. ใน นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ (บรรณาธิการ),

เมื่อร่างกลายเป็นเพศ: อ านาจเสรีนิยมใหม่ของเพศวิถีในสังคมไทย (น. 150-186).

กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

ชลิตา สุนันทาภรณ์. (2561). รักที่จะรักหลากหลาย: นักเขียนรางวัลซีไรต์กับนิยาย Y ของเธอ.

สืบค้น 1 มกราคม 2564, จาก https://thepotential.org/voice-of-new-gen/jidanunleungpiansamut-interview/.

ณัฐธนนท์ ศุขถุงทอง และภูวิน บุณยะเวชชีวิน. (2562). ซีรีส์วาย: ข้อพิจารณาเบื้องต้นทางสถิติ.

International Journal of East Asian Studies, 23(2), 360-383.

ณัฐกานต์ อมาตยกุล. (2560). จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท: สาว Y ผู้ได้ซีไรต์. สืบค้น 1 มกราคม 2564, จาก https://themomentum.co/jidanun-leungpiansamut-sea-write/.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2560). ชายหนุ่มเป็นวัตถุทางเพศและการปรับขบวนเพศวิถีในละครชายรักชาย. ใน นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ (บรรณาธิการ), เมื่อร่างกลายเป็นเพศ: อำนาจเสรีนิยมใหม่ของเพศวิถีในสังคมไทย (น. 188-223). กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

นัทธนัย ประสานนาม. (2562). นวนิยายยาโออิของไทย: การศึกษาเชิงวิเคราะห์. วารสารวิชาการหอสมุดแห่งชาติ, 7(2), 16-34.

______ . (2563). การเว้นระยะห่างทางเพศสถานะ: นวนิยายยาโออิของไทยในการเมืองเรื่องขนบ วรรณกรรมกับการตีความ. วารสารศาสตร์, 13(3), 160-187.

ปรเมศวร์ ตั้งสถาพร. (2563). กดซ้ำ กดซ้อน: บรรทัดฐานความรักเพศเดียวกันกับซีรีส์วาย. สืบค้น 17 ตุลาคม 2563, จาก https://spectrumth.com/2020/02/04.

ร เรือในมหาสมุท. (2560). ชายใดเล่าจะแซ่บเท่าแฟนเก่าแม่. กรุงเทพฯ: เอเวอร์วาย.

______. (2561). ตีแผ่ชีวิตสายซึน. กรุงเทพฯ: เอเวอร์วาย.

______ . (2561). เฟื่องนคร. กรุงเทพฯ: เอเวอร์วาย.

______. (2562). Good Night, My Last Mistake ราตรีสวัสดิ์รักแท้. กรุงเทพฯ: เอเวอร์วาย.

______. (2562). จีบเยลลี่แถมฟรีคนดื้อ. กรุงเทพฯ: เอเวอร์วาย.

สุชัญญา วงค์เวสช์, วรวรรธน์ ศรียาภัย, บุญยงค์ เกศเทศ และศานติ ภักดีคำ. (2563). เพศวิถีของตัวละครในนวนิยายหลากหลายความนิยมทางเพศรส. วิวิธวรรณสาร, 4(2), 27-58.

สุภาวรัชต์ วัฒนทัพ. (2556). ภาพแทนคนรักเพศเดียวกันในนิยายวายจากสื่ออินเทอร์เน็ต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

อนุชา พิมศักดิ์. (2562). ภาพแทนเกย์ไทยในนวนิยายวายเรื่อง “เดือนเกี้ยวเดือน”: การผลิตซ้ำอุดมการณ์ทางการเมืองเรื่องเพศในสังคมไทย. วารสารมนุษย์กับสังคม, 4(2), 111-126.

อนุชา พิมศักดิ์. (2563). อัตลักษณ์ชายรักชายและการรื้อสร้างในนวนิยายวัยรุ่นแนววาย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.

อรวรรณ วิชญวรรณกุล. (2559). ผู้หญิงกับการสร้างนวนิยายชายรักชาย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

Allan, J. A. (2020). Men, masculinities, and popular romance. Oxford and New York: Routledge.

Busse, K. (2013). Pon Farr, Mpreg, Bonds, and the rise of the Omegaverse. In A. Jamison (Ed.), Fic: Why fanfiction is taking over the world (pp. 288–294). Dallas, TX: BenBella.

Butler, J. (2006). Gender trouble: Feminism and the subversion of identity. New York: Routledge.

Chou, D. (2010). Exploring the meaning of yaoi in Taiwan for female readers: From the perspective of gender. Intercultural Communication Studies, XIX(1), 78-90.

Galbraith, P. (2009). The otaku encyclopedia. Tokyo: Kodansha International.

Hall, D. E. (2003). Queer theories. Basingstoke: Palgrave Macmillan.

Jackson, P. A. (2000) . An explosion of Thai identities: Global queering and reimagining queer theory. Culture, Health & Sexuality, 2(4), 405-424.

Murphy, B. M. (2017) . Key concepts in contemporary popular fiction. Edinburgh: Edinburgh University Press.

Nagaike, K. & Aoyama, T. (2015). What is Japanese “BL Studies?”: A historical and

analytical overview. In. McLelland et al. (Eds.), Boys Love manga and

beyond: History, culture, and community in Japan (pp. 119-140). Jackson,

MS: University Press of Mississippi.

Pagliassotti, D., Nagaike, K. & McHarry, M. (2013). Editorial: Boys’ Love manga special section. Journal of Graphic Novels and Comics, 4(1), 1-8.

Pease, B. (2000). Recreating men: Postmodern masculinity politics. London: Sage.

Pham, A. P. (2021). What it means to love a man: The evolution of the Boys’ Love industry in Thailand. Southeast Asian Media Studies Journal, 3(2), 107-126.

Prasannam, N. (2019). Yaoi phenomenon in Thailand and the fan/industry interaction. Plaridel: A Philippine Journal of Communication, Media, and Society, 16(2), 62-89.

Radway, J. (1991). Reading the romance: Women, patriarchy, and popular literature. Chapel Hill and London: The University of North Carolina Press.

Ramsdell, K. (2012). Romance fiction: A guide to the genre (2nd ed.). Santa Barbara, CA: Libraries Unlimited.

Suzuki, K. (2015). What can we learn from Japanese professional BL writers?: A sociological analysis of yaoi/BL terminology and classifications. In M. McLelland et al. (Eds.), Boys Love manga and beyond: History, culture, and community in Japan (pp. 93-118 ). Jackson, MS: University Press of Mississippi.

Turner, S. D. (2018). Interdisciplinary approaches to yaoi manga: A review. Journal of Graphic Novels and Comics, 9(5), 458-472.

Wood, A. (2013). Boys' Love anime and queer desires in convergence culture: transnational fandom, censorship and resistance. Journal of Graphic Novels and Comics, 4(1), 44-63.

Xu, Y. & Yang, L. (2 0 1 3 ) . Forbidden love: incest, generational conflict, and the erotics of power in Chinese BL fiction. Journal of Graphic Novels and Comics, 4(1), 30–43.