ความเครียดของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความเครียดของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยวและ 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับความเครียดของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว เมื่อจำแนกตามปัจจัยทางชีวสังคม ใช้การเลือกตัวอย่างแบบ 2 ขั้นตอน ประกอบด้วย ขั้นตอนที่ 1 เลือกแบบโควตา และขั้นตอนที่ 2 เลือกแบบบังเอิญ พร้อมทั้งเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบสอบถามจากนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว 240 คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติทดสอบทีที่เป็นอิสระต่อกัน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนหนึ่งทางพร้อมทั้งวิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีของบอนเฟอร์โรนี และเกมส์-โฮเวลล์ ผลการวิจัยแสดงผลว่า 1) นักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยวมีความเครียดอยู่ในระดับสูง และ 2) นักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยวที่มีเพศต่างกันมีความเครียดแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข (มปป). แบบวัดความเครียด (SPST-20). สืบค้น 28 กุมภาพันธ์ 2564, จาก https://www.sro.moph.go.th.
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. (2554). จิตวิทยาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กิ่งแก้ว ทรัพย์พระวงศ์. (2556). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 21). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กรุงเทพธุรกิจ. (2564). สศช.ชี้โควิด-19 ทำว่างงานพุ่ง กดดันสัดส่วนหนี้ครัวเรือนเพิ่ม. สืบค้น 28 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/ 940106.
จุฑารัตน์ สถิรปัญญา และวิทยา เหมพันธ์. (2556). ความเครียดของนักศึกษามหาวิทยาลัย. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 1(1), 42-58.
ชวิศา แก้วอนันต์, วนิศรา มาชะนา และศิรินันท์ ปุยะโท. (2562). ความเครียดและการจัดการความเครียดของนักศึกษามหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 13(2), 159-174.
ณัฏฐพร รอดเจริญ. (2558). ความเครียดและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
นันทิพย์ หาสิน, อังคณา ขันรีจิตรนนท์, และนนทลี พรธาดาวิทย์. (2559). ความเครียด และการปรับตัวของนักศึกษาปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 31(3), 94-101.
ดุลยลักษณ์ สุทธิงาม. (2563). ความเครียดในการเรียนของนักเรียนนายร้อยตำรวจ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ. วารสารวิจยวิชาการ, 3(1), 121-132.
ตรีธิดา ปกาสิทธิ์. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความวิตกกังวลในการเรียนรู้ของผู้เรียนในสาขาวิชาการท่องเที่ยวและสาขาวิชาธุรกิจโรงแรม: กรณีศึกษาผู้เรียนในมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. ใน การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยรังสิต ประจำปี 2556 (RSU Research Conference 2013). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.
บงกช นักเสียง, ภัทรา หิรัญรัตนพงศ์, นิสรา คำมณี, ปวีณา แจ้งประจักษ์, จตุภัทร เมฆพายัพ, วีระ น้ำฟ้า และรจนกร ยิ่งชล. (2563). การติดสื่อสังคมออนไลน์ บุคลิกภาพห้าองค์ประกอบกับความเครียดของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารการสื่อสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 3(2), 43-64.
ประชาชาติธุรกิจ. (2564). สภาพัฒน์ ชี้ว่างงานพุ่ง 7.6 แสนคน นักศึกษาจบใหม่ 4.9 แสนคนสะเทือน. สืบค้น 28 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.prachachat.net/finance/ news-675530.
ธนากร ธีรการุณย์วงศ์. (2559). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความเครียดขอนักศึกษาต่างชาติ หลักสูตรการแพทย์แผนจีน มหาวิทยาลัยแพทย์จีนกวางโจว (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา).
ธัญญารัตน์ จันทรเสนา. (2555). ความเครียดของนิสิตระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
พรสุข หุ่นนิรันดร์, อนันต์ มาลารัตน์ และสุภาพ หวังข้อกลาง. (2555). ความเครียดของนักศึกษาสาธารณสุขศาสตร์. วารสารคณะพลศึกษา, 15(พิเศษ), 352-356.
ภูวสิทธิ์ ภูลวรรณ, เอกตระการ แข็งแรง, ชนานันท์ บุตรศรี, พิชญา ดุพงษ์ และกิตติมา ลาภอนันต์บังเกิด. (2563). ความเครียดและกลวิธีเผชิญความเครียดในงานโรงแรม. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 15(3), 105-118.
รพีพัฒน์ มัณฑนะรัตน์. (2563). สถานการณ์การท่องเที่ยวในวิกฤต COVID-19. สืบค้น 28 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.cea.or.th/th/single-research/cultural-heritage-tourism-industry-covid-19.
ระชานนท์ ทวีผล และประสพชัย พสุนนท. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความวิตกกังวลของนักศึกษาสาขาการจัดการโรงแรม คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(5), 721-730.
ศรีจันทร์ พรจิราศิลป์ และชญานุตม์ นิรมร. (2554). ความเครียดและวิธีแก้ความเครียด. สืบค้น 8 มิถุนายน 2564 จากhttps://pharmacy.mahidol.ac.th/th/knowledge/article/47.
สรวิชญ์ ก้วยไข่มุข และชนิกา แสงทองดี. (2562). ความเครียดในการเรียนของนักศึกษา: กรณีศึกษาสาขาการบริหารงานตำรวจ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. วารสารอาชญากรรมและความปลอดภัย, 1(1), 65-78.
สกายจิต เกิดศักดิ์ ณ แวงน้อย, สุจิตรา จักรเครือ, มาริสา คุ้มกระโทก, ธัชพรรณ บัวจันอัด, พิมพ์พิชชา ไหวดี และชไมพร คลังกระโทก. (2563). ผลกระทบของโควิด-19 ต่อแรงงาน “คนรุ่นล็อกดาวน์” (lockdown generation) . วารสารจัดหางานโคราช, 3(11), 2.
สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. (2564). ดัชนีความเชื่อมั่นผู้ประกอบธุรกิจการท่องเที่ยวในประเทศไทย 1/ 2564. กรุงเทพฯ: สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย.
สิรินิตย์ พรรณหาญ บุญมี พันธุ์ไทย และกมลทิพย์ ศรีหาเศษ. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อความเครียดในการเรียนของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 4 – 6 คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(3), 2579 - 2593.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2555). กลุ่มวีวอยซ์ เผยผลสำรวจ ผู้หญิงเครียดกว่าผู้ชายมากถึง 20% เมื่อตกอยู่ในภาวะวิกฤติ!!!. สืบค้น 28 มิถุนายน 2564, จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/4010-E0B881E0B8A...html#:~:text=ทั้งนี้ ระดับความเครียดในภาวะ, แพทย์ทรงคุณวุฒิ กรมสุขภาพ.
หงส์ศิริ ภิยโยดิลกชัย, อรุณวรรณ กัมภูสิริพงษ์, มยุรี สวัสดิ์เมือง และทัศนี จันทรภาส. (2558). ความเครียดและการแก้ปัญหาความเครียดของนักศึกษาสาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศทางธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ บพิตรพิมุข จักรวรรดิ. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ บพิตรพิมุข จักรวรรดิ.
Buchner, A. (2010). G*Power: Users Guide-Analysis by Design. Düsseldorf: Heinrich-Heine-Universität.
Bataineh, M. Z. (2013). Academic Stress among Undergraduate Students: The Case of Education Faculty at King Saud University. International Interdisciplinary Journal of Education, 2(1), 82-88.
Chakrapani, C. (2011). Statistical Reasoning VS. Magical Thinking: Shamanism as Statistical Knowledge: Is a Sample Size of 30 All You Need? Retrieved from http://www.chuckchakrapani.com/articles/pdf/0411chakrapani.pdf.
Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences. 2nd ed. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Cronbach, L. J. (1990). Essential of Psychological Testing. New York: Harper & Row.
Faul, F., Erdfelder, E., Buchner, A., & Lang, A. G. (2009). Statistical Power Analyses Using G* Power 3.1: Tests for Correlation and Regression Analyses. Behavior Research Methods, 41(4), 1149-1160.
Jogaratnam, G. & Buchanan P. (2004). Balancing the Demands of School and Work: Stress and Employed Hospitality Students. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 16(4), 237-245.
Kar, S. S. & Ramalingam, A. (2013). Is 30 the Magic number? Issues in Sample Size Estimation. National Journal of Community Medicine, 4(1), 175-179.
Louanglath, P. I. (2017). Minimum Sample Size Method Based on Survey Scales. International of Research and Methodology in Social Science, 3(3), 44-52.
Mensah, C., Azila-Gbettor, E. M., Appietu, M. E., & Agbodza, J. S. (2020). Internship Work-Related Stress: A Comparative Study between Hospitality and Marketing Students. Journal of Hospitality and Tourism Education. 33(1), 29-42.
Mental Health Foundation. (2020). Stress. Retrieved from https://www.mentalhealth. org.uk/a-to-z/s/stress.
