ผลของกิจกรรมส่งเสริมการคิดเชิงวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ในข้าราชการ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง แบบแผนของงานวิจัยนี้ใช้การทดสอบก่อนและหลังดำเนินกิจกรรมแบบมีกลุ่มควบคุม มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการคิดเชิงวิเคราะห์ของข้าราชการที่ได้รับและไม่ได้รับกิจกรรมส่งเสริมการคิดเชิงวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ และเพื่อเปรียบเทียบการคิดเชิงวิเคราะห์ของข้าราชการก่อนเริ่มต้นและหลังสิ้นสุดกิจกรรมส่งเสริมการคิดเชิงวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ กลุ่มตัวอย่างเป็นข้าราชการ จำนวน 97 คน เป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 52 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 45 คน กลุ่มทดลองได้รับกระบวนการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน คือ การวิเคราะห์ปัญหาให้ชัดเจน การระดมความคิดใหม่ ๆ ในการแก้ปัญหา การพัฒนาและเลือกแนวคิดที่ดีที่สุด และการวางแผนงานที่สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยนี้ คือ กระบวนการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ และแบบวัดการคิดเชิงวิเคราะห์ งานวิจัยนี้วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อทดสอบสมมติฐานการวิจัยโดยใช้การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่ม (t-test of Independent samples) สถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า (1) ข้าราชการที่ได้รับกิจกรรมส่งเสริมการคิดเชิงวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ มีการคิดเชิงวิเคราะห์สูงกว่าข้าราชการที่ไม่ได้รับร่วมกิจกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ (2) หลังสิ้นสุดการทดลองข้าราชการที่ได้รับกิจกรรมส่งเสริมการคิดเชิงวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ มีการคิดเชิงวิเคราะห์สูงกว่าก่อนเริ่มต้นกิจกรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2553). การคิดเชิงวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ : ซัคเซสมีเดีย.
ทิศนา แขมมณี. (2554). ทักษะการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ สร้างสรรค์ และการคิดอย่างมีวิจารณญาณ การบูรณาการในการจัดการเรียนรู้. วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 36(2), 188–204.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2555). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย: คุณสมบัติการวัดเชิงจิตวิทยา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2553). ขนาดอิทธิพล การวิเคราะห์อำนาจ การคำนวณขนาดตัวอย่างที่เหมาะสมโดยใช้โปรแกรม G*Power. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาฯ.
ประพันธ์ศิริ สุเสารัจ. (2556). การพัฒนาการคิด. พิมพ์ครั้งที่ 5 ฉบับปรับปรุงใหม่. กรุงเทพฯ : เทคนิคพริ้นติ้ง.
พจนานุกรมฉบับเฉลิมพระเกียรติ พ.ศ. 2530. (2534). พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : วัฒนาพานิช.
พิกุล สายดวง. (2559). การพัฒนาทักษะการคิดเชิงวิเคราะห์จากการอ่านบทความทางวิชาการภาษาอังกฤษของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 7(2), 215-226.
วรภัทร์ ภู่เจริญ. (2546). การคิดอย่างเป็นระบบและเทคนิคการแก้ปัญหา (Systematic Thinking & Problem Solving Techniques). กรุงเทพฯ : อริยชน.
วัชรี เอกโทชุน. (2544). ทำไมต้องใช้แผนภาพลำดับความคิด Graphic Organizer. ศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 16(1), 45-46.
ศศิมา สุขสว่าง. (2563). กระบวนการแก้ไขปัญหาอย่างสร้างสรรค์ Creative Problem Solving. https://www.sasimasuk.com/17104449/
สิทธิชัย ชมพูพาทย์. (2555). การพัฒนาพฤติกรรมการเรียนการสอนเพื่อการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของครูและนักเรียนในโรงเรียนส่งเสริมนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์โดยใช้การวิจัยปฏิบัติเชิงวิพากษ์. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 8(4), 69-77.
สิริลักษณ์ ตาณพันธุ์ และ วลัย อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2560). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาโดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ที่มีต่อความสามารถในการคิดสร้างสรรค์และการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 12(3), 313-329.
สุวิทย์ มูลคำ. (2553). กลยุทธ์...การสอนคิดวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
อรรควิช จารึกจารีต. (2557). ผลของการใช้โปรแกรมพัฒนาความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.-ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.-(การวิจัยและพัฒนาศักยภาพมนุษย์-แขนงวิชาจิตวิทยาการศึกษา).-กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย-มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.-
Art-in, S. (2017). Development of Analytical Thinking Skills Among Thai University Students. The Turkish Online Journal of Educational, Special Issue for INTE, 862-869.
Bloom. (1956). Bloom’s taxonomy: Critical Thinking Skills. https://cft.vanderbilt. edu/guides-sub-pages/blooms-taxonomy/
Buchner, A., Faul, F., & Erdfelder, E. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39(2), 175-191. https://link.springer.com/ content/pdf/10.3758/BF03193146.pdf
Campbell, D. T., & Stanley, J. C. (1963). Experimental and Quasi-experimental Designs for Research on Teaching. Chicago: Rand McNally & Company.
Dewey, J. (1933). How We Think: A Restatement of the Relation of Reflective Thinking to the Educative Process. Boston, MA: D.C. Heath & Co Publishers.
Gülen, S. (2019). Development of Critical Thinking Skill Scale for Science Lesson. European Journal of Education Studies, 6(4), 161-179.
Halpern, D. F. (1998). Teaching critical thinking. Teaching of Psychology, 22(1), 75-81.
Hare, W. (2020). Bertrand Russell on Critical Thinking. https://www.bu.edu/wcp/ Papers/Educ/EducHare.htm
Marzano, R. J. (2001). Designing a New Taxonomy of Education Objective. California: Corwin Press, Inc.
Montaku, S. (2011). Results of Analytic Thinking Skills Training through Students in System Analysis and Design course. Proceedings of the IETEC’11 Conference. Kuala Lumpur: Malaysia
Willingham, D. T. (2007). Critical thinking: Why is it so hard to teach? American Educator, 31, 8-19.
Yackal, E., Cobb, P., Wood, T., Markel, G., & Battisla M.T. (1990). Experience, Problem Solving and Discourse and Central Aspects of Constructivism. The Arithmetic Teacher, 38(4), 34-35.
