The Study of Housing Policy for the Older Person (Senior Complex)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
มาตรการสร้างที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงอายุ (Senior Complex) เป็นหนึ่งในมาตรการเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์มาตรการสร้างที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุ รวบรวมข้อมูลด้วยการทบทวนเอกสารที่เกี่ยวข้องกับนโยบายที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุ จากหน่วยงานของรัฐ และการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในนโยบายทั้งหน่วยงานภาครัฐ ภาควิชาการ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยกรอบแนวคิดสามเหลี่ยมวิเคราะห์นโยบาย policy triangle framework ผลการศึกษาพบว่า มาตรการสร้างที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงอายุ เกิดภายใต้ความเชื่อมโยงขององค์ประกอบหลักที่กรอบแนวคิดได้นำเสนอไว้คือ บริบทของนโยบายจากการเปลี่ยนแปลงของสังคมเข้าสู่การเป็นสังคมสูงวัยซึ่งทำให้ความต้องการบริการที่เหมาะสมของผู้สูงอายุในด้านที่อยู่อาศัย ซึ่งรายละเอียดด้านเนื้อหาของนโยบายได้มีการกำหนดวัตถุประสงค์ไว้เพื่อรองรับและเป็นทางเลือกของการรับบริการที่มีการกำหนดในแต่ละรูปแบบ ซึ่งผู้ที่เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับมาตรการนี้เป็นหน่วยงานภาครัฐเป็นหลักเนื่องจากสามารถนำทรัพยากรในด้านพื้นที่ของรัฐมาใช้ให้เกิดประโยชน์และร่วมมือกับหน่วยงานที่มีความเชี่ยวชาญด้านการดูแลและระบบการบริการเพื่อผู้สูงอายุ เพื่อในแต่ละกระบวนการของนโยบายแต่ละหน่วยงานจะได้มีส่วนในการดำเนินงานตามขอบเขตที่กำหนดและร่วมดำเนินการให้บรรลุวัตถุประสงค์ของมาตรการ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. ประกาศกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ เรื่อง การคุ้มครอง การส่งเสริม และสนับสนุนการช่วยเหลือผู้สูงอายุที่ประสบความเดือดร้อน. ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 137 ตอนพิเศษ 117ง (ลงวันที่ 19 พฤษภาคม 2563).
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2559) ยุทธศาสตร์การพัฒนาอยู่อาศัยระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579).
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562). มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่อง สังคมสูงอายุ (ฉบับปรับปรุง). http://www. dop.go.th/download/knowledge/th1551432930-155_0.pdf
กรมธนารักษ์. (2563). โครงการ “ที่พักอาศัยผู้สูงอายุ รามา - ธนารักษ์”. https://www. treasury.go.th/web-upload/filecenter/popup/Senior_Complex1-2.pdf
กรมธนารักษ์. (2563). ประกาศคณะกรรมการบริหารโครงการ “ศูนย์ที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงอายุแบบครบวงจร”ฯ เรื่อง หลักเกณฑ์และเงื่อนไขโครงการ ที่พักอาศัยผู้สูงอายุ รามาฯ- ธนารักษ์ (senior housing zone). https://www.rama.mahidol.ac.th/ sites/default/ files/public/pdf/Notice01_SeniorComplex-2563.pdf
โครงการสุขภาพคนไทย. (2560). มาตรการช่วยเหลือผู้สูงอายุรองรับสังคมสูงวัย. สุขภาพคนไทย 2560. (หน้า 132-135). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล
ณัฐนี อมรประดับกุล, ณปภัช สัจนวกุล, และปัณณวัฒน์ เถื่อนกลิ่น. (2563). นโยบายที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุ : ประวัติศาสตร์และบทเรียนจากแนวปฏิบัติที่ดีในต่างประเทศ. สถาบันวิจัยประชากรและสังคมมหาวิทยาลัยมหิดล
ณัฏฐา ศิรินันท์. (2561). การประเมินความเหมาะสมของพื้นที่ต่อการลงทุนอสังหาริมทรัพย์เชิงที่อยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุชาวต่างชาติโดยใช้กระบวนการลำดับขั้นเชิงวิเคราะห์กรณีศึกษาเมืองเชียงใหม่.วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต(วิศวกรรมและการบริหารการก่อสร้าง). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2561). โครงการศึกษาด้านโครงสร้างเศรษฐกิจไทยที่มีนัย ต่อการดำเนินนโยบาย. https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/Economic Conditions/AAA/AgePeriodCohort.pdf
ธนพันธ์ ไล่ประกอบทรัพย์. (2557). ระบอบประชาธิปไตยกับผลต่อการกำหนดนโยบายสาธารณะ. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 6(3),283-300. http://www.polscilaw. buu.ac.th/journal/document/6-3/11.pdf
ปราโมทย์ ประสาทกุล. (19 กุมภาพันธ์ 2564). สังคมสูงวัยเปลี่ยน (ป่วน) โลก The Prachakorn, https://www.theprachakorn.com/newsDetail.php?id=402
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2560). บริการท้องถิ่นเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ดีสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ซัน แพคเก็จจิ้ง (2014) จำกัด.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2563). ธุรกิจที่อยู่อาศัยผู้สูงอายุ ทำอย่างไรให้ตอบโจทย์. https://kasikornresearch.com/th/analysis/k-social-media/Pages/elderly-FB-200820.aspx.
ศูนย์บริการวิชาการแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2560). โครงการการศึกษารูปแบบการให้บริการ การบริหารและการจัดการที่พักสำหรับผู้สูงอายุ. https://www.dop.go.th/ th/know/4/109
สิรินทร์ยา พูลเกิด และ ณปภัช สัจนวกุล. (2563). ที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุในสังคมไทย : แนวคิด พัฒนาการ และมุมมองเชิงนโยบาย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2561). สรุปบทเรียนการทำงานแบบมีส่วนร่วมในการบริหารราชการประจำปี พ.ศ. 2561.บริษัท วิชั่น พรินท์ แอนท์ มีเดีย จำกัด
อัจฉราพร สีหวัฒนะ, ปรมาภรณ์ วีระพันธ์, รองรัตน์ วิโรจน์เพชร และรัชนิดา ไสยรส. (2563). การศึกษาศักยภาพจังหวัดหนองคายในการเป็นศูนย์กลางที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงอายุไทยและต่างชาติ. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 6(3), 224-231
ภาษาอังกฤษ
Buse K, Mays N, Walt G. Making Health Policy. Maidenhead: Open University Press; 2004. https://books.google.co.th/booksid=LL1M4lOzXtwC&printsec=frontcover&hl=th&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=fa
Heidari, A., Arab, M. & Damari, B. (2021). A policy analysis of the national phenylketonuria screening program in Iran. BMC Health Serv Res 21, 120. https:// doi.org/10.1186/s12913-021-06116-w
Ma, F., Lv, F., Xu, P. et al. (2015). Task shifting of HIV/AIDS case management to Community Health Service Centers in urban China: a qualitative policy analysis. BMC Health Serv Res 15, 253(2015). https://doi.org/10.1186/ s12913-015-0924-y
Sanneving, L., Kulane, A., Iyer, A., & Ahgren, B. (2013). Health system capacity: maternal health policy implementation in the state of Gujarat, India. Global Health Action, 6(1), 1-8. https://www.researchgate.net/ publication/236015930
Walt, G., Shiffman, J., Schneider, H., Murray, S. F., Brugha, R., & Gilson, L. (2008). ‘Doing’ health policy analysis: methodological and conceptual reflections and challenges. Health Policy and Planning, 23, 308–317.
