ข้อสังเกตจากกะโหลกศีรษะของเจ้าฟ้าไทอาหมในม่อยด้ำ (สุสาน) ที่เจ้รายดอยการศึกษาเชิงบรรยายเกี่ยวกับการฝังศพของชาวไทอาหมเทียบกับกลุ่มชาติพันธุ์ไทบางกลุ่ม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในอาณาจักรไทอาหม เมื่อกษัตริย์สิ้นพระชนม์ พระศพจะได้รับการทำพิธีและเก็บรักษาไว้ในหลุมฝังหรือ "ม่อยด้ำ" (moi-dam) ที่จัดเตรียมขึ้นมาโดยเฉพาะ ณ สุสานหลวง ที่เมืองเจ้รายดอย (Che-rai-doi) ซึ่งม่อยด้ำที่กล่าวถึงนี้เป็นที่มาและแหล่งข้อมูลหลักของงานวิจัยซึ่งมีวัตถุประสงค์หลักอยู่สามประการ คือ เพื่อตรวจสอบกะโหลกศีรษะทั้ง 5 ชิ้น ของบุคคลชนชั้นปกครองในราชวงศ์อาหม ที่ขุดค้นพบได้จากม่อยด้ำ หมายเลข 2 (ตั้งอยู่ที่เมืองสิพซาการ์ รัฐอัสสัม อินเดีย ซึ่งก็ได้พบหลักฐานและลักษณะหลายประการ ที่ชี้ให้เห็นได้ชัดเจนว่ากะโหลกเหล่านี้ แสดงลักษณะทางสัณฐานวิทยา อันเป็นอัตลักษณ์ของชาวเอเชีย (เผ่าพันธุ์มองโกลอยด์)วัตถุประสงค์ประการที่สอง คือ การใช้แนวทางการศึกษาหรือระเบียบวิธีทางชาติพันธุ์วิทยา เพื่อศึกษาเชิงบรรยายแนวทางวิธีการฝังศพของชาวไทอาหม โดยอาศัยเอกสารท้องถิ่นคืออาหมบุราณจี ร่วมกับเอกสารการบันทึกของชาติตะวันตก พบว่ามีความคล้ายคลึงกันของประเพณีการฝังศพระหว่างชาติพันธุ์ไทด้วยกันแม้ว่าจะต่างกลุ่ม และจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับประเพณีจัดการศพของชาวฮินดูในประเทศอินเดีย และวัตถุประสงค์ประการสุดท้ายก็คือ การพัฒนาการศึกษาวิจัยชิงโบราณคดีและชาติพันธุ์วิทยา ในบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย ผ่านความร่วมมือกับนักวิชาการสาขาต่าง ๆ ในภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียให้มากขึ้น ในส่วนของวิธีการประเมินทางสัณฐานวิทยาของกระดูกกะโหลกและกระดูกยาว สำหรับงานวิจัยนี้ใช้หลักวิธีการตามมาตรฐานของ Buikstra-Ubelakar (1994) ส่วนวิธี craniometric และ osteometric ที่ใช้ในรายงานฉบับนี้ ใช้วิธีตามแบบของ Martin and Saller (1957) สมการประมาณความสูงใช้วิธีการตามแบบของ Mahakkanukrauh et al. (2011) และในการศึกษาเปรียบเทียบทางชาติพันธุ์วิทยาและโบราณคดีได้อาศัยข้อมูลจากเอกสารทางประวัติศาสตร์ งานวิจัยและจากงานสำรวจของผู้วิจัย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และเรณู วิชาศิลป์. (2552). "ความเชื่อและพิธีกรรมของชาวไทอาหม: จากการอ่านอาหม-บุราณจี ภาษาไท" หน้า 27-55 ใน การศึกษาประวัติศาสตร์ไทอาหม. กรุงเทพฯ :สำนักพิมพ์สร้างสรรค์ จำกัด
บรรจบ พันธุเมธา. (2530). "อาหม". วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 13(1). ตุลาคม-ธันวาคม 2530), 70-80
ประเสริฐ ณ นคร. ศาสตราจารย์ ดร. (2534). พจนานุกรม ไทยอาหม-ไทย. กรุงเทพฯ : พิฆเณศ พริ้นติ้ง เซ็นเตอร์ จำกัด
รวิวรรณ โอฬารรัตน์มณี และคณะ. (2559). บ้านเรือน ตัวตน คนไท ในอินเดีย. เชียงใหม่ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ศูนย์บริหารงานวิจัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
รณี เลิศเลื่อมใส. (2544). จักรวาลทัศน์ฟ้า-ขวัญ-มือง คัมภีร์โบราณทอาหม. กรุงเทพฯ : โครงการวิถีทรรศน์
เรณู วิชาศิลป์. (2539). พงศาวดารไทอาหม. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิซซิ่ง จำกัด
สุภางค์ จันทวานิช และวิมาลา ศิริพงษ์. (2542). ระบบการเมืองการปกครองของชนชาติไท การประเมินสถานภาพองค์ความรู้เรื่องไทศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สุมิตร ปิติพัฒน์ และดำรงพล อินทร์จันทร์. (2545). ความเชื่อและพิธีกรรมของคนไทอาหมในรัฐอัสสัมประเทศอินเดีย. กรุงเทพฯ : สถาบันไทยคดีศึกษา
Archaeological Survey of India Guwahati Circle. (2014). Moidams at Charaideo, Sivasagar, Assam, Ambari, Assam, [Web]. Accessed 29th August 2018. http://asiguwahaticircle.gov.in/publication/Chaaideo%20maidams.pdf
AR.Clayton, C. (1848). “Description of the Tomb of an Ahom Noble”. Journal of the Asiatic Society of Bengal.Vol.XVII Part I January to June. pp.473-476.
Barua, G. C. (1985). Transt and ed. Ahom Buranji From the Earliest time to the end of Ahom Rule. Guwahati : Spectrum Publication.
Bass, W. M. (1981). Skeletal Biology On The United States Great Plains: A History And Personal Narrative in Plains Anthropologist Vol. 26, No. 94, November 1981 Taylor & Francis, Ltd. on behalf of the Plains Anthropological Society.
Bass, W. M. (2005). Human osteology: a laboratory and field manual [5th Edition]. Columbia, MO: Missouri Archaeological Society.
Bass, W. M. (2005). Human osteology: A laboratory and field manual. Special Publication 2; 5th edition. Missouri Archaeological Society.
Bhuyan, S. K. (ed) (1962). Deodhai Asam Buranji (DAB), Department of Historical and Antiquarian studies, Gauhati, Assam.
Boonthai, W. (2004). “Taphonomic Changes in buried Human Remains with Special Reference to the Neolithic Chalcolithic Settlements of Peninsular India ” Phraboromthat Doi Suthep Foundation, Chiang Mai.
Byers, S. N. (2007). Introduction to Forensic Anthropology, 3rd Ed. Allyn & Bacon. Byers,
S., K. Akoshima.
Brothwell, D. R. (1981). Digging of Bones. 2nd Edition. London: British Museum. (First edition 1972).
Buikstra, J. E., and D. H. Ubelaker (eds) (1994). Standard for Data Collection from Humen Skeletal Remains, Arkansas Archaeological Survey Research Series No. 44. Arkansas Archaeological Servey, Fayetteville,
Duangthip, R. (2012). Tai-Ahom and Standard Thai a descriptive-comparative studies. Ph.d. Thesis, Deccan Collage Post-Graduate and Research Institute, Pune India.
Gait, Edward Sir., (1926 reprint, 2004). “A History of Assam”. Panbazar, Guwahati, Assam: LBS Publications.
Gogoi, P. (1996). “Tai of North-East India, Ahom, Khamti, Phake, Aiton, Turung, Khamyang” Chumphra Printer and Publisher Pvt.Ltd. Dhemaji, Assam, India.
Gurdon, Major P. R. (1944). “Ahoms” in Encyclopaedia of Religion and Ethnics. Edited by James Hasting. Vol.I T&T Clark Ltd. pp.234-237.
Mahakkanukrauh, P., Khanpetch, P., Prasitwattanseree, S., Vichairat, K., & Case, D. T. (2011). Stature estimation from long bone lengths in a Thai population. Forensic science international, 210(1), 279.
Martin, R. and K. Saller (1957). Lehrbuch der Anthropologie. Band I. 3rd ed. Gustav Fischer Verlag, Stuttgard.
Mushrif, V. and S. R. Walimbe. (2006). Human skeletal remains from Chalcolithic Nevasa: Osteobiographic Analysis. BAR International Series, London.
Sargar, J. (1915). “Assam and the Ahoms in 1660 A.D.” Journal of the Bihar and Orissa Research Society Vol.I pp.179-195.
Stewart, T. D. (1979). Essentials of Forensic Anthropology: Especially as Developed in the United States. Charles C Thomas, Springfield, IL.
Terwiel. B. J. (1980). The Tai of Assam and Ancient Tai Ritual. Vol.1 Life-cycle Ceremonies. Centre for South East Asian Studeies.Gaya.
The Assam Tribune. (2010). The excavated human remains from the Charaideo Maidam. [Web]. Accessed 1st August 2018.https://assamtribune.com/excavated-bones-togo-through-dna-analysis
Trotter, M. (1970). Estimation of Statuture from Intact Long Limb Bones. In Personal Identification in Mass Disasters, edited by T. D. Stewart, pp. 71-83. Smithsonian Institution Press, Washington, DC.
Turner, C. J. II, C. R. Nichol and C. R. Scott. (1991). Scoring Procedure for Key Morphological Traits of the Permanent Dentition: The Arizona State University Dental Anthropology System, in Advances in Dental Anthropology (M.A. Kelley and C.S. Larsen Eds.), pp., 13-31, New York: Wiley Liss. Inc. Publishers.
Boonthai, W. (2007). “Paléodémographie du site de protohistorique Pratu Pha : étude comparative avec l’Inde du Sud” Thèses de doctorat unpublished, École doctorale Archéologie, Institut d’Art et d’Archéologie, Université Paris 1 - PanthéonSorbonne, Paris, 2018.
Romain, R. (1941). “Note sur les Tay Dang de lang chang Thanh-Hoa, Annam” Memoire 1, Hanoi: Imprimerie d’ Extreme Orient, Institute Indochinois Pour I’Etude de Homme.
